ေျမသင္းနံ႔မဲ့တဲ့ မနက္ျဖန္မ်ား..

                      (အဖြင့္)
                          အခုတေလာ က်ဳပ္ရ ရေနတတ္တာ မုိးနံ႔..၊ေျမသင္းနံ႔..။စိမ္းစုိလတ္္ဆတ္ေနမယ့္ျမက္ခင္းျပင္တစ္၀ုိက္ကေ၀့၀ဲလာမယ့္ရနံ႔
...။က်ဳပ္သတိရေနတဲ့အထဲမွာ မိသားစုတစ္စုလည္းပါရဲ႕ ။က်ဳပ္ကသာသတိတရနဲ႔မ်က္ရည္ေတြေပါက္ေပါက္က်ေနရ ။က်ဳပ္ကုိသူူတုိ႔..သတိ
မွရပါေလစ..။ေလာကဓံေတြ..ဘာေတြသိပ္နားမလည္ေပမယ့္ အနာဂတ္ေပ်ာက္ေနတဲ့သူတို႔မ်က္ႏွာေတြကိုမၾကည့္ရက္ခဲ့တာေတာ့ အမွန္။
အင္း...ေလာကဓံ...ေလာကဓံ..။က်ဳပ္လည္းပဲ မနက္ျဖန္(သို႔မဟုတ္)ဘယ္ေသာခါ...။

                                                   (   ၁  )
                          က်ဳပ္နာမည္ကို ျဗားႀကီးလို႔ေခၚၾကတယ္။ဘာ့ေၾကာင့္ေခၚမွန္းေတာ့မသိ ။မိဘေတြေပးခဲ့တဲ့နာမည္လည္းဟုတ္ဟန္မတူ၊ထားပါေတာ့နာမည္ကိစၥက်ဳပ္တစ္ဘ၀လုံးသူတုိ႔နဲ႔ပဲ အတူေနရမယ္လို႔ထင္ခဲ့တာ..၊က်ဳပ္မိဘေတြလည္းသူတု္ိ႕ဆီမွာပဲေခါင္းခ်သြားၾကတာေလ..။ သန္မာတဲ့အရြယ္တစ္ေလ်ာက္သူတို႕ေနာက္တေကာက္ေကာက္လုိက္လုိ႔..စီးပြားကူရွာေပးခဲ့တယ္ ၊တစ္ႏွစ္ကုန္တိုင္း..ဘယ္ေရြ႕ဘယ္မွ်..သူတုိ႕တြက္ခ်က္ျပေနတဲ့ အက်ဳိး အျမတ္္္ေတြနားေထာင္ရင္း ၾကည္နဴးခဲ့ရေပါ့ ။ ဘ၀ဟာလွည္းဘီးတစ္ခုလုိလည္ပတ္ေနသတဲ့
လား.?.။ဒါဆုိ..၀ဋ္ဆုိတာလညး္ လည္တတ္တဲ့အမ်ဳိးဆုိေတာ့လွညး္ဘီးႀကီးလုိေနမွာပဲေလ...တစ္ပတ္ၿပီး..တစ္ပတ္..တစ္လိမ့္ၿပီး..     တစ္လိမ့္..လိမ့္...။

                                                ( ၂ )
                             က်ုဳပ္သြားလာလည္ပတ္ခဲ့တဲ့ေနရာေတြဟာ ေနာက္ခ်န္စာမ်က္ႏွာေတြျဖစ္      သြားၿပီ။ေနာက္တစ္ခ်ိန္ျပန္ၾကည့္မယ့္သူလညး္ရွိဟန္မတူ..။ၾကည့္ခ်င္သူရွိလည္းျမင္ဖုိ႔မလြယ္ ကူေတာ့..။လြန္ခဲ့တဲ့ လ အနည္းငယ္ေလာက္က ကုိဖုိးေအး တုိ႔ေျပာေနတဲ့အသံ
ေတြေတာ့ ၾကားသား..။ဘာသိ ဘာသာ ပဲေနခဲ့မိတယ္.။ကုိဖုိးေအးဆုိတာက က်ဳပ္ရဲ့သခင္ ၊ေက်းဇူးရွင္ဆုိပါေတာ့ ..။သူ႕မိန္းမ မေထြးခင္
နဲ့တီးတိုးေျပာေနတဲ့ စကားေတြက်ဳပ္ၾကားရေတာ့ သူတုိ႔ကုိသနားမိတာေတာ့ အမွန္..။               ခက္တာက က်ုဳပ္လည္း ဘာမွမႀကံဖန္တတ္၊။
သတ္မွတ္ျပဌာန္းလာတဲ့ကံၾကမၼာကခါးသီးလြန္းလို႕ရင္ဘတ္တစ္ခုလုံးဆုိ႔နင့္ေၾကကြဲခဲ့ရတာ ဘယ္သူသိနဳိင္မွာလဲေလ...။

                                               (   ၃  )
                              “ေထြးခင္ ေရ..အေျခအေနေတြကေတာ့ သိပ္မေကာင္းဘူး ေဟ့..ျပန္ရဖုိ႕လမ္းစမရွိေတာ့ဘူး...ငါတုိ႕မက္ထားတဲ့
အိပ္မက္ေတြလည္း ျဖစ္လာမယ္ မထင္ေတာ့ပါဘူး ဟာ..အႀကီးေကာင္ ကုိရွင္ျပဳေပးဖုိ႕ကိစၥ ေ၀းၿပီးရင္းေ၀းေနၿပီ ”
                               ကိုဖိုးေအးရဲ႕စကားက ေေထြးခင္ရဲ႕သက္ျပင္းရုိင္းေတြကိုအဖတ္လိုက္ေခၽြ..ေၾကြေစခဲ့ေပါ့..။ အိုစာတဲ့မ်က္ႏွာေလးနဲ႕
မ်က္ရည္ၾကည္ရစ္ဝဲေနတဲ့ပုံရိပ္ကုိက်ုဳပ္မ်က္လုံးထဲက ဘယ္လုိမွ ထုတ္ပစ္လို႔မရဘူး..၊မိန္းမသားမို႔ ဒီေလာက္ပဲခံစားနဳိင္သလား.?..၊
ဟုတ္ဟန္မတူ ။ရင္ဘတ္ထဲမွဗေလာင္ဆူေနမယ့္ေဒါသေတြက ေပါက္ကြဲလုနီး မီးေတာင္တစ္ခုလို အုံၾကြေနမယ္ဆုိတာ မေထြးခင္ရဲ႕
မ်က္ႏွာရိပ္က သက္ေသျပေနတယ္..။နီရဲမုိ႔အစ္..ဆုိ႕နစ္ေၾကကြဲေနတဲ့ ပုံသ႑ာန္...။ က်ဳပ္မၾကည့္ရက္..မၾကည့္နဳိင္..။ မ်က္နွာကုိ
အလုိလိုလႊဲၿပီးသား..။ႏွလုံးသားထဲမွာပဲ အမာရြတ္ေတြက တစ္ခုၿပီး...တစ္ခု..။

                                             ( ၄ )
                                 အခုေလာက္ဆုိ က်ဳပ္ရဲ႕လက္တြဲေဖာ္ ဂ်ဳိလိန္ ေရာ..ဘယ္ေရာက္ေနၿပီလဲ..မ်က္ႏွာေပါက္ဆုိးဆုိးနဲ႕လူႀကီး အိမ္ကုိ
ေရာက္လာၿပီး ျပန္ေတာ့ ပါသြားတာ..။ျပန္လာမယ္ထင္ၿပီး ေမွ်ာ္္ေနမိသူသာဖတ္ဖတ္ေမာရေပါ့ ။ ဂ်ိဳလိန္ကေတာ့ သတိမွရပါရဲ႕လား.?..။
က်ဳပ္ကေတာ့ သတိရျခင္းေတြအထပ္ထပ္ျဖစ္ေနတယ္ ။ဂ်ဳိလိန္ထြက္သြားၿပီးကတည္းက ကုိဖုိးေအးရဲ႕သီခ်င္းသံေအာေအာႀကီးကုိလည္း
မၾကားရေတာ့ဘူး ။
                             “ကန္ပတ္လည္ ခေရရိပ္xxxရြာထိပ္ကxx ေက်ာင္းေတာ္သာ နံေဘးဝယ္ ” တုိ႕...၊“ေနညဳိခ်ိန္တိမ္ေတာက္တဲ့အခါx
xxရြာလမ္းနံေဘးမွာxxxစာဥတုိ႕သူငယ္ခ်င္းမေတြxxxေရခပ္ဆင္းလို႕လာ ” တို႕..ေပါ့ ။ ဘာျဖစ္လို႕ ကိုဖုိးေအး သီခ်င္းမညည္းေတာ့
တာလဲ..၊ေတြးရခက္ခဲလြန္းပါတယ္ေလ..။

                                            (၅ )
                                 မၾကာေသးခင္က ရြာထဲမွာ လွဳပ္လွဳပ္ရြရြျဖစ္သြားၾကေသးတယ္ ။        တစ္ရြာလုံး တဗ်စ္ေတာက္ေတာက္နဲ႕ေပါက္
ေပါက္ေဖာက္သံေတြကဆူလို႕..ညံလုိ႕..။တစ္ခ်ဳိ႕ တစ္ခ်ဳိ႕ ကေဒါသထြက္ ၊ တစ္ခ်ဳိ႕ တစ္ခ်ဳိ႕က မ်က္ရည္စက္လက္ ..။ရင္အက္စရာျမင္
ကြင္းႀကီးပါ ။ဘာ့ေၾကာင့္မွန္းေတာ့ က်ဳပ္မသိ ၊ အင္း..အဲဒီေနာက္ရက္ေတြက စၿပီး က်ဳပ္တုိ႕အနားရသြားတာေတာ့ သတိျပဳမိတယ္..။
တစ္ခ်ဳိ႕ က်ဳပ္နဲ႕ဘဝတူေတြဆုိ တစ္ရြာ တစ္က်ီ ေျပာင္းၾကေလသလား မသိ ။ရြာထဲမွာ မေတြ႕မိေတာ့..။ဂ်ဳိလိန္ႀကီး အပါအ၀င္ေပါ့..။
ဂ်ဳိလိန္ေရ...မင္းဘယ္ေရာက္ေနၿပီလဲ..။ရင္ထဲက ထပ္တလဲလဲ ေမးေနမိတယ္ ။

                                            ( ၆ )
                                  ကံၾကမၼာဆုိတာ ခၽြတ္နင္းသံမေပးပဲ ဝင္ေရာက္လာတဲ့ ေတာကၽြမ္းမုဆိုးတစ္ေယာက္လုိပဲလား  ။ပိရိမွဳ..ေသ
သပ္မွဳ..ဖ်တ္လတ္မွဳေတြက အံဝင္ခြင္က်..။ကံၾကမၼာရဲ႕ အေငြ႕အသက္ကေတာ့ရသား..။မထူးျခားသလုိ ေနခဲ့မိေပါ့ ။ေဖ်ာ့ေတာ့တဲ့
မ်က္ဝန္းေတြနဲ႕ၾကည့္လာတဲ့ကိုဖိုးေအးကိုျမင္ေတာ့မွ ရင္ဘတ္ကအခ်က္ျပလာတယ္ ။ “ဘုရား..ဘုရား..လြဲပါေစ..ဖယ္ပါေစ..”။
ဆုေတာင္းတုိင္းသာျပည့္ေနမယ္ဆိုရင္ေလာကႀကီးဟာ သက္ၿငိမ္တိတ္ဆိတ္ေနမယ္ထင္ရဲ႕ ။အခုေတာ့..............။

                                           ( ၇  )
                                    ဂ်ိဳလိန္ကုိေခၚသြားတဲ့လူႀကိီးထပ္ေရာက္လာတယ္ ။       မေထြးခင္ရဲ႕ငုိသံလည္း ၾကားရ ရဲ႕ ။ေမးေၾကာႀကီးတေထာင္
ေထာင္နဲ႕က်ဳပ္ကုိလာဖက္တဲ့ ကုိဖုိးေအးကုိ က်ဳပ္ရင္ဆုိင္ဖုိ႕ အင္အားမဲ့ေနတယ္ ။
          “ျဗားႀကီးေရ..ဒီဘ၀ေတာ့..ဒီမွ်ပဲကြာ ..ေတာက္ ..ဆုိးလိုက္တဲ့ အျဖစ္ ကြာ..” က်ဳပ္ေနာက္ဆုံးၾကားခဲ့ရတဲ့ကိုဖုိးေအးရဲ႕ ၾကိတ္မနဳိင္ခဲမရ အသံ..။              ျငင္းဆန္လို႕မရေတာ့တဲ့အခါ ေခါင္းညိတ္လက္ခံလုိက္ရတာ..ဓမၼတာလား ?..
က်ဳပ္ရြာကုိခြါခဲ့တယ္..။ခြါခဲ့ရတယ္။ ကုိဖုိးေအးတို႔မိသားစုနဲ႕ခေရာင္းလမ္းခြဲေပါ့ ။        က်ဳပ္ေရာက္သြားတာက ဂုိေဒါင္ဆန္ဆန္ၿခံက်ယ္ႀကီးတစ္ခု ။                          ဒီေပးဆပ္မွဳေတြနဲ႕သာ...ေျပပါေစေတာ့...ေၾကပါေတာ့ေလ..။
           က်ဳပ္ဘဝရဲ႕နိဂုံးက တျဖည္းျဖည္း နီးလာၿပီဆုိတာ သိလုိက္ပါၿပီေလ..။
                                    လွည္းဘီးႀကီးလိုေပါ့ ၊တစ္ပတ္ၿပီး..တစ္ပတ္...တလိမ့္ၿပီး...တစ္လိမ့္..လိမ့္လို႕..။

                                       ( အပိတ္ )
                                  အခုတစ္ေလာ..က်ဳပ္ရ ရေနတတ္တာ က မုိးနံ႔..၊ေျမသင္းနံ႔..။စိမ္းစုိလတ္ဆတ္ေနမယ့္ ျမက္ခင္းျပင္တစ္ဝုိက္
ကေ၀့၀ဲလာမယ့္..ရနံ႕...။

*******************************************************



                                               ရတုသစ္
                                      (17 /9 /2012 ..10း 00 PM )