ကၽြန္ေတာ့္ဘက္မွာေမေမရွိေသးသမွ်

ေမေမ
ကၽြန္ေတာ္ကေလာကႀကီးကိုအရြဲ႕တုိက္ေနတာမဟုတ္ခဲ့
ရြဲ႕ေနတဲ့ေလာကႀကီးကကၽြန္ေတာ့္ကိုခလုတ္တုိက္သြားတာ
ကၽြန္ေတာ္မာယာမမ်ားတတ္တာ အေမလည္း အသိ
ၿငိ ၿငိလာတဲ့မာယာေတြေရွာင္တိမ္းရလြန္းလုိ႕
အစြန္းထြက္အျဖစ္အလွည့္အပတ္ေတာ့ကၽြမ္းေနျပန္ေပါ့..။
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ေလွ်ာက္လမ္းမ်ားဟာ
အၿမဲတမ္းေနမွိန္ေနတတ္ခဲ့
အရိပ္မဲ့က်ိန္စာေတြမ်ားလား...ေမေမရယ္  ။
သေ၀ထုိးလုပ္မရတဲ့အခါခေခြးေလးလုပ္ပစ္လုိက္ဖုိ႕လြယ္ေပမယ့္
ေခါင္းမာလြန္းခဲ့တာကအေမ့သားပါ ေမေမ ။
တကယ္ဆုိကၽြန္ေတာ္က ေခါင္းမာခ်င္တာ မဟုတ္
ခဏ ခဏလာပုတ္တဲ့ေလာကဓံလွဳိင္းေတြေၾကာင့္
အရုိင္းဆန္ ဆန္သြားတာေလ ။

အေပအေတေကာင္ေလးတစ္ေယာက္အျဖစ္
သမုတ္ပစ္လုိက္တဲ့ေလာကထဲမွာ ေနသားတက်
လဲက်လုိက္ ရုန္းထလုိက္နဲ႕ တစ္၀ဲ၀ဲလည္ပတ္ရင္း
မုိက္မလင္းတဲ့နယ္ပယ္မွာေပ်ာ္ေမြ႕မိ
အခုထိ အလင္းေမ့ေနမိဆဲေပါ့ ေမေမရယ္...။
ငတ္မေျပတဲ့ေရကို ေသာက္လုိက္ခ်ဳိးလုိက္
အရုိးခုိက္ေအာင္စိမ့္ေပမယ့္
နွုလုံးသားကေခါင္းၿငိမ့္ေနေတာ့ အခက္သားပဲေလ
ဒီ စိမ္ေရ ကိုကၽြန္ေတာ္ဘယ္လုိျဖတ္ရပါ့
လမ္ျပပါဦးလား  ေမေမေရ...။

ေလေျပျပာတစ္ခ်က္သိမ့္တုိင္း
တလိမ့္လိမ့္လွဳိက္ခုန္
ညရဲ႕မာယာဘုံမွာ တိုး၀င္ရင္း
လမင္းကုိေတးဆုိျပခဲ့
ၾကယ္ပြင့္ေလးေတြနဲ႕အတူေၾကြခဲ့တယ္  ။
ျပာလဲ့လဲ့ေကာင္းကင္မွာပုိက္ကြန္ျဖန္႕ၿပီး
သက္တန္႔ကိုႀကဳိးညွိလုိ႕
ကီး မမိတဲ့ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကုိ ရြတ္
ေကာ့ဒ္ အလြတ္တီးခတ္တတ္ခဲ့ၿပီ ေမေမ..။
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ညီမွ်ျခင္းထုိးမရတာက ပတ္၀န္းက်င္ေလ
ဆန္႔က်င္တာ မဟုတ္ခဲ့ရင္ေတာင္
မ်က္ေတာင္ေမႊးတစ္ဆုံးစာအျမင္ေတြက္ုိလုိက္ျပီးေပါင္းသင္ေနရရင္
လွ်ာျပင္မွာ ကႏၱာရ ဆူးပင္ေတြေျခခ်င္းလိမ္ေနမလားပဲ
မတရားေတြက တရားျဖစ္လာခဲ့ေပါ့  ေမေမ ရယ္..။

အခုဆုိ
ကၽြန္ေတာ္ လူေတြနဲ႕ေ၀း ေ၀းသြားခဲ့
နားမၾကားတဲ့ၾကယ္ပြင့္ေလးေတြေရွ႕မွာ
ကဗ်ာရြတ္ျပရတာ ခံတြင္းေတြ႕လာတယ္
ရွက္ေသြးျဖာအၿ႔ပဳံးနဲ႔ကမ္းလင့္တဲ့ပန္းပြင့္ေလးေတြက္ို
ေတးဆုိျပရင္း ခုိးနမ္းတတ္လာခဲ့
ျဒပ္မဲ့တဲ့ တစ္စုံတစ္ရာေတြကိုပဲေမွ်ာ္လင့္ၾကည့္
အရွုိက္ထိေအာင္ရူးခဲ့မိေပါ့
မထူးဇာတ္ခင္းရတဲ့အျဖစ္ကထိရွလြန္း
စိတ္ထဲမွာပဲ ပြန္းပဲ့လုိ႕ေနခဲ့တယ္  ေမေမ...။

တစ္ခ်ဳိ႕ေရာင္းရင္းေတြက ကၽြန္ေတာ့္ကို
ေထ့သလုိ ေငါ့သလုိ စကားနာ နဲ႕
ကဗ်ာဆရာ လို႕ကင္ပြန္းတပ္
အရူးနံပါတ္ခ်ိတ္ေပးထားၾကေပါ့
ေခ်ာ့ေမာ့သူမရွိပဲ အငုိတိတ္တတ္ဖုိ႕
သတၱိေတြေပးပါဦး ေမေမရယ္ ။

ကၽြန္ေတာ့္ဘက္မွာ ေမေမ ရွိေသးသမွ်
ဒုကၡ နဲ႕သုခၾကားက အလႊာေလးမွာ
နွလုံးေသြးနဲ႕ေရးထားတဲ့အကၡရာေတြကို
ခပ္ေျပေျပမွင္ေရာင္လုိက္ထပ္ရင္း
အတင္းအဖ်င္းေျပာတတ္သူေတြၾကားမွာ
ရၿပီးသားကိုယ့္ကဗ်ာ ကုိယ္ျပန္က်က္လုိ႕
ဦးတည္ခ်က္တစ္ခုဆီ တစ္လွမ္းခ်င္း တက္
ညနက္တုိင္း ခရီးဆက္ေနဆဲပါပဲ  ေမေမ ရယ္ ။

                                   ရတုသစ္
                    (1-10-2012   / 2-50 PM)