(၁)အညာေျမ၏လြမ္းေမာဖြယ္ေန႔ရက္မ်ားကုိသူ ေက်ာခုိင္းထားရစ္ခဲ့ရ၏ ။ဘြဲ႕ရၿပီးေနာက္
ပုိင္းအလုပ္တစ္ခုလုပ္ဖို႔မႏၱေလးကုိထြက္ခဲ့သည္။ေမွ်ာ္မွန္းထားသည့္အလုပ္မ်ားကမရေသး။ေလာေလာ
ဆယ္ရသည့္အလုပ္ကုိအရင္၀င္လုပ္ထားဦးမည္။အဆင္သင့္တဲ့တစ္ေန႔မွေျပာင္းလုိက္ရုံ ။အလုပ္ေနရာ
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွာၿပီးမွစာေရးအလုပ္ရလုိက္သည္။
စာေရးအလုပ္ရၿပီးလခထုတ္ေပးသည့္ေန႕ကအေမ့ကုိရသမွ်လခေလးႏွင့္သြားကန္ေတာ့ခဲ့
၏။ပီတိမ်က္ရည္ေတြစုိရႊဲလ်က္ဆုေတြတသီႀကီးေပးေနေသာအေမ့အၿပဳံးရိပ္ကုိတစ္သက္ေမ့ႏုိင္ေတာ့
မည္မထင္။
"" သားရယ္..အေမတိုိ႔ကေတာရြာမွာေနတာ...သိပ္မလုိပါဘူး..သားသုံးဖို႕အတြက္ပဲထားပါ
ၿမိဳ႕မွာကအရာရာေငြရွိမွျဖစ္မယ္မဟုတ္လား...သားရယ္ အေမတို႕အတြက္အေရးမႀကီးပါဘူး...သား
ဒီလိုမိဘေက်းဇူးသိတတ္တာကုိပဲအေမကေက်နပ္လွပါၿပီကြယ္...""
အေမေျပာခဲ့ေသာစကားမ်ားက္ုိနွလုံးသားထဲထိသိပ္ထည့္ရင္းသူစီမံကိန္းတစ္ခုေရးဆြဲ
လုိက္၏။ရသမွ်လခထဲမွသုံးပုံတစ္ပုံုကုိအေမ့အတြက္ စုထားမည္ဟုဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ထားလုိက္သည္။
မႏၱေလးေတာင္ေျခမွေက်ာက္ေတာ္ႀကီးဘုရားပြဲေတာ္ရက္မ်ားမွာေလွ်ာက္လည္ရင္းပြဲေစ်းတန္းမွေျမ
အိုးစုုဗူးေလးတစ္လုံး၀ယ္လာခဲ့သည္။အေတြးနဲ႕ၿပဳံးမိသြားတာတစ္ကုိယ္ထည္း ။အဲဒီေနာက္ပုိင္းမွစ
ၿပီးလခထုတ္ရက္တုိင္းပုံမွန္စုျဖစ္ခဲ့သည္။စုဗူးေလးကျပည့္လုျပည့္ခင္။အညာကုိျပန္ျဖစ္တဲ့ရက္မွစုုုုုဗူး
ေလးထဲကေငြစေလးမ်ားနွင့္အေမ့အတြက္လုိရမယ္ရေလးေတြသြား၀ယ္္တာ့မည္။အေမ့ေက်းဇူးကုိ
သိတတ္ေသာသားတစ္ေယာက္အျဖစ္အေမေက်နပ္မဆုံးျဖစ္ေနမွာေသခ်ာ၏။ ေပးဆပ္ျခင္းတစ္ခု
သာထားခဲ့ေသာေမတၱာရွင္တို႕ရဲ႕ရင္ထဲမွာသားသမီးမ်ား၏သိတတ္မွဳအပုိင္းအစေလးတစ္ခုတစ္
ေလကဘယ္ေလာက္ထိေနရာယူႏိုင္မွန္းကုိယ္ေတြ႕မဟုတ္ေသးေပမယ့္စာေတြထဲမွာဖတ္ဖူးထား
သည္။ ေသခ်ာေတာ့မသိေသး။ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ေမတၱာအျပည့္ပါေသာအေမ့ႏွဳတ္ဖ်ားမွ
ဆုေျခြစကားလုံးမ်ား....။
*............................................*.......................................................*
( ၂)သူ႔စိတ္ေတြဂနာမၿငိမ္ခ်င္။ေယာက္ယက္ခတ္ေန၏ ။အေတြးထဲမွာပုံရိပ္ႏွစ္
ခုကလြန္္ဆြဲေနသည္။အိုစာသြားေပမယ့္ၿပဳံးေယာင္သမ္းေနသည့္အေမ့ပုံရိပ္ႏွင့္နွဳတ္ခမ္းစူကာစိတ္
ေကာက္ေနသည့္ခ်စ္သူ၏ပုံရိပ္။မွိတ္ထားတဲ့မ်က္လုံးေတြဖြင့္လိုက္တာေတာင္အျမင္အာရုံထဲမုွာထုိ
ပုံရိပ္ႏွစ္ခုသာထင္ဟပ္ေနသည္။ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲ မသိ၊ဒြိဟျဖစ္ရေသာစိတ္ဟာအရမး္ပင္ပန္းမွန္း
ကုိယ္ေတြ႕မုိ႔သိလိုက္ရၿပီ။ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကမ်က္စိိတမွိတ္လွ်ပ္တျပက္အတြင္းမွာၿပီးသြားနဳိင္၏။သုိ႕
ေသာ္..သူ..မခ်နုိင္ေသး ။ခ်ီတုံခ်တုံျဖစ္ေနသည့္စိတ္ႏွင့္အတူခဏခဏၾကည့္မိေနေသာအရာက
ေလးကေလွာင္ေျပာင္ေနသေယာင္။မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕ထားရလြန္းလို႕မ်က္ရုိးေတြေတာင္တဆစ္ဆစ္
ကိုက္လာသလိုထင္မိ၏။ရင္ထဲမွာလဲတလွပ္လွပ္ခုန္ေနတာသူပဲအသိ။
ခ်စ္သူ၏အရင္ႏွစ္ကေမြးေန႕ဘယ္လိုၿပီးဆုံးခဲ့သည္သူ မသိ။သိဖို႔လည္းမလုိခဲ့။
သူနဲ႕ခ်စ္သူတို႕လက္တြဲခဲ့တာသိပ္မၾကာေသး။ေလာေလာဆယ္ေတာ့မၾကာခင္က်ေရာက္ေတာ့
မည့္ခ်စ္သူ၏ေမြးေန႕ကသူ႕ကုိတိုက္ရုိက္ပတ္သက္လာခဲ့ၿပီ။ေရွာင္လို႕မရ၊လႊဲလုိ႔မျဖစ္။ေၾသာ္.....
ခက္ခဲလိုက္ပါဘိျခင္း...။
"" ေမာင္..လာမယ့္ ဆန္းေဒးဟာႏြယ့္ေမြးေန႔ေလ..ေမာင္ ႏြယ့္ကုိ ဘာလက္
ေဆာင္ေပးဖုိ႕စိတ္ကူးထားသလဲ..ေျပာျပ..ေမာင္ေပးတဲ့လက္ေဆာင္နဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြကုိအျပတ္
ၾကြားပစ္မယ္...ေနာ္..ေမာင္..""
ဆိုေရးရွိသူကဆိုလာေခ်ၿပီ။ဘယ္လိုလုပ္ေပးရမလဲ။လက္ထဲမွာအပုိေငြကမရွိ
ေသး။ၾကပ္သိပ္အုံခဲေနေသာအေတြးမ်ားနွင့္လြန္ဆြဲေနရေသာအျဖစ္ကုိခံစားရခက္မိသည္။ညအ
ေတာ္နက္မွဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္နိုင္၏။ကုိယ့္ကုိယ္ကုိအျပစ္တင္ေနမိျခင္းမ်ားကားအတားအဆီး
မဲ့။မတတ္သာသည့္အဆုံးဤနည္းကုိသုံးလိုက္ရၿပီ။ဘုရားပြဲေစ်းမွ၀ယ္လာခဲ့ေသာေျမအိုးစုဗူးေလး
ကထက္ျခမ္းကြဲလွ်က္။ အလိပ္ကေလးမ်ားအတိုင္းထြက္က်လာေသာေငြစကၠဴမ်ားကုိေတြေ၀ေငး
ငုိင္စြာၾကည့္ရင္းမိုးလင္းခဲ့ရ၏။ကံၾကမၼာ၏ေဆာ့ကစားျခင္းကိုခံလိုက္ရေသာအျဖစ္ကုိနားမလည္
နိုင္စြာေတြးေနမိသည္။အစုန္အဆန္န္ိယာမ၏ႏူးညံ့စြာတိုက္ခိုက္လာမွဳကိုသူလည္စင္းေပးခဲ့ရၿပီ
ေလ...။
*............................................*......................................................*
(၃)သူ၀ယ္ေပးထားေသာလက္ေဆာင္ျဖင့္ခ်စ္သူ႔မ်က္ႏွာမွာအၿပဳံးေတြေ၀ေနခဲ့
၏။ခ်စ္သူစိတ္ခ်မ္းသာေနတာျမင္ေတာသူလညး္ေပ်ာ္ရသည္။ျဖစ္နိုင္လွ်င္ခ်စ္သူကုိေရႊဘုံနန္းထက္
မွာတင္ထားခ်င္ၾကတာခ်စ္စၾကင္စလူသားမ်ား၏နိ္ယာမသေဘာတစ္ခုမဟုတ္ပါလား။ခ်စ္သူေမြး
ေန႕တစ္ေန႕လုံးမႏၱေလးၿမဳိ႕အႏွံ႔ေလွ်ာက္လည္ျဖစ္သည္။ေပ်ာ္မဆုံးေမာ္မဆုံးတၿပဳံးၿပဳံးျဖစ္ေနမိတာ
အေမ့ကိုေတာင္သတိမရနုိင္။ကြက္ေက်ာ္ရုိက္တတ္ေသာနွလုံးသား၏ေစညႊန္ရာအတုိင္းအလုိက္
သင့္၊ေနသားတက် ။
သူငယ္ခ်င္းေတြတိုက္တြန္းလို႕ေတာင္သမန္အင္းဘက္ကုိလည္းေရာက္ခဲ့ေသး၏။
ဦးပိန္တံတားကၽြန္းတိုင္မ်ားေပၚမွာကမၸည္းတင္ထားတဲ့ခ်စ္သူမ်ားရဲ႕လက္ေရးျဖဴျဖဴေလးေတြကုိ
လုိက္ဖတ္ရင္းၾကည္နဴးမိေသးရဲ႕။တစ္ခ်ဳိ႕ကဆိုတံတားၾကမ္းခင္းတစ္ေလွ်ာက္မွတ္တမ္းေရးထုိးထား
တာေတြေတာင္ရွိသည္။အခ်စ္ကအရာရာကုိဖန္ဆင္းနုိင္သည္ဟုထင္မွတ္ထားၾကသူမ်ားရဲ႕အား
ထုတ္မွဳ ေလးေတြ။သူေရာ..ဘာထူးေသးလဲ ၊ျပန္ေတြးၾကည့္မိရင္းတစ္ေယာက္ၿပဳံးမိေတာ့ခ်စ္သူရဲ႕
မ်က္ေစာင္းကအတားအဆီးမရွိ၀င္ေရာက္လာ၏။
""ဟြန္႕...တစ္ေယာက္ထဲၿပဳံးေနလုိက္တာ..ဒါမရုိးသားဘူး..ေျပာ..ဘယ္ရည္းစားနဲ႕
ဒီက္ုိလာလည္ဘူးေသးလဲ...အတိတ္ကုိသတိေတြရၿပီးၿပဳံးေနမွန္းအသိသာႀကီး..""
သူေနရင္းထုိင္ရင္းဒုကၡေရာက္သြားသည္။ခ်စ္သူ၏အၾကပ္ကုိင္မွဳေအာက္မွာမလူး
သာ၊မလြန္႕သာ။အမွတ္တမဲ့ဆိုေတာ့ဘယ္လိုေျဖရမွန္းမသိ။ေျဖစရာအေျဖကအဆင္သင့္ရွိမေန ။
ဒါကိုပဲ ခ်စ္သူကတလြဲေတြးကာစိတ္ေကာက္ေတာ့သည္။မယ္ဇယ္ပင္တန္းအရိပ္ေအာက္မွာေခၚၿပီး
ေသခ်ာရွင္းျပမွခ်စ္သူစိတ္သက္သာရာရသြားသည့္ႏွယ္။ဒါေတာင္မ်က္ေစာင္းအထိုးကမပ်က္ေသး။
မ်က္ေမွာင္ကမခ်ေသး။ခက္ရခ်ည္ေသးရဲ႕။ခ်စ္သူသာနဂါးမေလးဆိုသူျပာက်ေနေလာက္ၿပီ။ခ်စ္သူ
ဆိုလုိ႕ဒီတစ္ေယာက္သာရွားရွားပါးပါးရွိထားတဲ့သူ႕မွာခ်စ္သူရဲ႕အၿငဳိအျငင္ကုိခံနုိင္စြမ္းမရွိ။ျပီးေတာ့
သူယူဆထားသည္ကခ်စ္သူႏွင့္လက္ထပ္မည့္သူတစ္ထပ္တည္းက်ရမည္ဟု။ဒါေပမယ့္ကံၾကမၼာဆို
တာခ်ဳိ(ဂ်ဳိ)တစ္ေထာင္ေထာင္နဲ႕လာတတ္တဲ့သတၱ၀ါမ်ိဳးမဟုတ္တာကိုေတာ့သူေလွ်ာ့တြက္ထားခဲ့မိ
၏။ သူခ်စ္သလုိ ခ်စ္သူဘက္ကလည္းထပ္တူခ်စ္ေနလိမ့္မည္ထင္ခဲ့သည္။မခ်စ္ဘူးေသးလို႕အခ်စ္ရူး
တယ္ပဲေျပာေျပာသူ႕ဘ၀တစ္ဆစ္ခ်ဳိးမွာခ်စ္သူရဲ႕အနမ္းမိုးေတြနဲ႕အိပ္ေမြ႕ခ်ျခင္းခံထားလုိက္ရကာ
ခ်စ္သူအတြက္ဆိုဘာမဆိုေပးဆပ္ဖုိ႕အထိအသင့္အေနအထားရွိေနခဲ့၏။ ပလီပလာေျပာတတ္ေသာ
ခ်စ္သူ႔နွဳတ္ခမ္းဖ်ားမွာသူအလိုလိုရုိက်ဳိးေနခဲ့မိ၏။အခ်စ္သည္လူက္ုိေပ်ာ့ည့ံေစတတ္ပါသလား? ။သူ
မစစ္ေၾကာခဲ့မိ။မေတြးေတာခဲ့မိ။ခ်စ္လူမုိက္ခ်စ္လို႕မိုက္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့သီခ်င္းေလးကုိခံတြင္းေတြ႔ျပီးခ
ဏခဏဆိုေနမိေတာ့အေဆာင္အတူေနသူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ဆဲဆုိေထာပနာမွဳကိုခံလိုက္ရသည္။သူ
မမွဳ ၊ ခြန္းတုံ႕မျပန္ခဲ့။အရာရာကုိအေကာင္းအတိုင္းျမင္ေနခဲ့မိသည္။အခ်စ္သည္ေလာကႀကီးကုိသာ
ယာလွပေအာင္ဖန္ဆင္းတတ္ပါသလား? ။ ေၾသာ္....အခ်စ္သည္.....................။
*...............................................*.........................................................*
(၄ )ေခတ္၏တုိက္စားမွဳေၾကာင့္လား ၊လူတို႕၏လွဳိင္းပုတ္မွဳေၾကာင့္လား၊...
မသိ ။ေခတ္၏သမီးပ်ဳိျဖစ္ေသာခ်စ္သူသည္ေခတ္၏စီမံခန္႕ခြဲမွဳမွာေမ်ာပါသြား၏။စာေရးအဆင့္သာ
ရွိေသးေသာသူ႕ကုိအမ်ဳိးမ်ဳိးဂ်ီက်ခ်င္လာသည္။ျပႆနာအေျခခံကလက္ကုိင္ဖုန္းကိစၥ။၀န္ထမ္းေတြ
ကုိအရစ္က်ေရာင္းေပးေသာဖုန္းကုိ၀ယ္ေပးဖုိ႕ပူဆာလာသည္။သုံးေနက်လက္ကုိင္ဖုန္းကုိလည္းအ
ေၾကာင္းအမ်ဳးိမ်ဳိးျပၿပီးမကိုင္ခ်င္ေတာ့ဟုဆိုလာ၏။ေနာက္ဆုံးေပၚ Touch screen အမ်ဳိးအစားဟန္း
ဆက္ကိုမ်က္ႏွာမူလာသည္။ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့ ။သူမေတြးတတ္၊မႀကံတတ္။ႀကိဳတင္ေငြထုတ္ခြင့္ရေပ
မယ့္သူမထုတ္ခ်င္ေသး။လြန္ခဲ့ေသာခ်စ္သူေမြးေန႕တုံးကမွအေမ့အတြက္စုဗူးေလးကုိခြဲၿပီးလက္ေဆာင္
၀ယ္ေပးထားတာမုိ႕အေမ့အတြက္ျပန္စုေပးထားခ်င္ေသးသည္။ဒီအေၾကာင္းကုိခ်စ္သူကု္ိေျပာမျပျဖစ္။
ေျပာျပလို႕လည္းနား၀င္မည္မထင္။စကားနည္းရန္စဲေနလိုက္ေတာ့အေနအထားကစိမ္းသက္လာခဲ့၏။
ေတြ႔လိုက္တိုင္းစူပုပ္ေနေသာမ်က္ႏွာထားနွင့္ဆုိေတာ့သူစိတ္မခ်မ္းေျမ႕ေတာ့ ။
အၾကည့္စိ္မ္းေတြနွင့္ေလစိမ္းတိုက္ဖန္မ်ားလာေတာ့အခ်စ္၏ရသကု္ိသူဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္လာသည္။အခ်စ္
ကုိအခ်ဳိပဲဟုုသတ္မွတ္လာခဲ့မိေသာသူ႕အတြက္ခါးသက္ျခင္းန္ိဒါန္းကတံခါးမရွိ ဓားမရွိ၀င္ေရာက္လာ
ခဲ့၏။အခ်ိန္မေရြးေပါက္ကြဲႏိုင္သည့္မီးေတာင္တစ္ခု၏အေနအထားလုိျဖစ္လာေသာအခ်စ္ေရးကုိသူ
တားဆီးခ်င္မိသည္။စဥ္းစားတိုင္းလြယ္ကူေသာအေျဖကထြက္မလာ။သက္ျပင္းေတြမုိင္တုိင္ရွည္ရင္း
အိပ္ပ်က္ညေတြဆက္လာသည္။အအိပ္ပ်က္လာေတာ့အလုပ္မွာလြဲေခ်ာ္မွဳေလးေတြရွိလာသည္။
သူေဌး၏ရာဇသံေပးမွဳကုိခံရတာႏွစ္ႀကီမ္ရွိသြားၿပီျဖစ္၏။ၾကာရင္လက္ရွိအလုပ္ကုိထိပါးလာနိုင္သည့္
အေျခအေန ။သူေတြေ၀ေနလုိ႕မျဖစ္။တစ္ခုခုကုိဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်မွရေတာ့မည္။ေလာေလာဆယ္ခ်စ္
သူကုိေျဖာင္းဖ်နွစ္သိ္မ့္ထားရုံအျပင္ဘာမွမတတ္နိုင္ေသး။၀မ္းေရးထက္အခ်စ္ေရးခက္လာတာသူ႕အ
တြက္အဆိုးဆုံးနကၡတ္တစ္ခုနွင့္ယွဥ္မိေနသလိုလုိ ။သူေဌးကုိအက်ဳိးအေၾကာင္းတင္ျပၿပီးအုိဗာတိုင္
ဆက္ဆင္းလိုက္၏။သူေဌးကခြင့္ျပဳ၍ေတာ္ေသးသည္။ခ်စ္သူကုိခဏေစာင့္ေပးဖို႕နားခ်ရတာလည္း
အေမာ။အလုပ္ေမာနဲ႔အခ်စ္ေမာ နွစ္ခုေပါင္းၿပီးပတ္၀န္းက်င္အေျခအေနကုိေခါက္ထားလိုက္ရသည္။
စိတ္ကူးထဲမွာေတာ့Touch screenဟန္းဖုန္းတစ္လုံးနွင့္၀င့္ၿပဳံးေနမည့္ခ်စ္သူမ်က္ႏွာေလးကတစ္ရစ္
၀ဲ၀ဲ.....။
*...............................................*.....................................................*
(၅)""မင္းေကာင္မေလးကုိမ်က္ႏွာစိမ္းေကာင္တစ္ေကာင္နဲ႕ေတြ႕ေတြ႕ေနတယ္..
ဒုိင္းမြန္းပလာဇာမွာတစ္ခါ...ကန္ေတာ္ႀကီးေစာင္းမွာတစ္ခါ...ေသခ်ာလည္းၾကည့္လုပ္ဦး..""..
အခန္းေဖာ္သူငယ္ခ်င္းေတြေျပာလာကာစမွာသူမယုံနု္ိင္။လက္မခံရဲ။မိန္းမတစ္
ေယာက္အတြက္ႏြားအျဖစ္ခံသည္ဟုေျပာတာေတာင္စိတ္မနာမိ။ခ်စ္သူကုိအျခားသူတစ္ေယာက္
နွင့္ေတြ႕ေနရသည္ဆုိေသာသတင္းကဘယ္လိုမွယုံခ်င္စရာမရွိ။သူႏွင့္အတူမႏၱေလးေတာင္ေပၚက
ဘုရားမွာ...ေရႊက်ီးျမင္ဘုရားမွာ..ေတာင္သမန္အင္းကသစ္ေျခာက္ပင္ေျခရင္းမွာ..သစၥာကတိေတြ
အႀကိမ္ႀကိမ္ထားခဲ့ဘူးတာဘာမွမၾကာေသး။ခ်စ္သူကိုသစၥာမဲ့သူတစ္ေယာက္ေတာ့မျဖစ္ေစခ်င္ပါ။
မျဖစ္ပါေစႏွင့္ဟုသာဆုေတာင္းမိသည္။
ႀကဳိးစားသမွ်အရာမထင္ရသည့္အထဲဆုေတာင္းကလည္းလြဲခဲ့ေလျပီလားမသိေတာ့။
ခ်စ္သူတစ္ေယာက္သူ႕ဆီမလာတာၾကာျပီဟုေတးမွတ္ထားေသာျပကၡဒိန္ကိုၾကည့္ရင္းသူသတိထား
မိ၏။ကိစၥမရွိ ။မနက္ျဖန္လစာထုတ္မွအလုိက်အတိုင္းျဖည့္ဆည္းေပးဖို႕ႀကံစည္ထားလိုက္သည္။
မနက္ျဖန္ေရ...ျမန္ျမန္ေရာက္ပါေတာ့..။
အေတြးနဲ႔အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့အိပ္မက္ကခုိး၀င္လာသည္။ခ်စ္သူလုိခ်င္ေသာဟန္းဖုန္း
ကုိအိပ္လွလွေလးနဲ႔ေသခ်ာထည့္ျပီးသြားေပးမိသည္။ခ်စ္သူကေက်ာခုိင္းေနသည္။နာမည္ေသခ်ာေခၚ
လိုက္မွေနာက္လွည့္လာ၏။ခ်စ္သူမဟုတ္ေသာ..ခ်စ္သူ႕မ်က္ႏွာ..။မ်က္ႏွာတစ္ျပင္လုံးခံစားခ်က္မဲ့ေန
ေသာအစိမ္းေရာင္မ်က္ႏွာတစ္ခု။သူ အလန္႕တၾကားေနာက္ဆုတ္လိုက္မိသည္။
"" ၀ုန္းးးးး""
ခါးမွာတစ္ခ်က္ေအာင့္သြားသည္။အခန္းေဖာ္ေတြလန္႕နဳိးကုန္၏။သူအရွက္ေျပရယ္ျပ
ရင္းေရတစ္ခြက္ထေသာက္လုိက္ရသည္။တဗ်စ္ေတာက္ေတာက္ဆဲဆိုၿပီးအခန္းေဖာ္ေတြျပန္အိပ္ေမာ
က်သြားသည့္တိုင္သူ အိပ္မေပ်ာ္ေတာ့။အိပ္ခ်င္စိတ္ကုိျပန္ေခၚလုိ႕မရေတာ့။မနက္ျဖန္အတြက္စိတ္စြဲၿပီး
မက္တဲ့အိပ္မက္ပဲလုိ႕ကိုယ့္ဘာသာေျဖသိမ့္ေပမယ့္မရ။ အင္း...ခ်စ္ရတာလည္းမလြယ္ပါလား...ဟင္း။
သက္ျပင္းေတြနွင့္နပမ္းလုံးရင္းမိုးစင္စင္လင္းသြားသည္။ျပန္မအိပ္ျဖစ္ေတာ့။မနက္ျဖန္
လစာထုတ္ရက္၊ ရုံးပိတ္ရက္မို႕ေတာ္ေသးသည္။ "" ဟူးးးးးးးးးး""။
*..............................................*................................................*
(၆) လစာထုတ္ျပီးျပီးခ်င္း မုိဘိုင္းမားသား ဖုန္းဆိုင္မွာခ်စ္သူအတြက္လက္ကု္ိင္ဖုန္း
ေလးသြား၀ယ္ျဖစ္သည္။ႏွေျမာတြန္႔တုိစိတ္ေတြေပ်ာက္ေနတာဘာ့ေၾကာင့္မွန္းမသိ။၀ယ္ၿပီးၿပီးခ်င္းခ်စ္
သူရဲ႕အရင္ကုိင္ေနက်ဖုန္းကုိေခၚလိုက္၏။ခ်စ္သူအသံမဟုတ္ေသာအသံတစ္ခုကအျခားနံပါတ္တစ္ခု
ကုိညႊန္းလုိက္၏။ညႊန္းသည့္အတိုင္းဖုန္းဆက္လိုက္မွခ်စ္သူအသံကုိၾကားခြင့္ရသည္။လြမ္းလိုက္ရတဲ့အ
သံခ်ဳိေလး။သူ၀မ္းသာအားရေျပာေနေပမယ့္တစ္ဖက္ကအသံမွာေအးစိမ့္ေနသလိုခံစားမိ၏။ဘယ္မွာရွိ
မလဲေမးေတာ့ မေနာရမၼံဥယ်ာဥ္ကစားကြင္းမွာေရာက္ေနတာသိရသည္။အရင္ကသူနဲ႔သြားဖူးတဲ့ေနရာ
ေလးမုိ႕လာခဲ့မယ္မေျပာပဲသူလိုက္သြားသည္။ခ်စ္သူကုိအံၾသေအာင္စေနာက္ခ်င္မိ၏။
ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ျမင္လုိက္ရသည့္ျမင္ကြင္းက ကစားကြငး္ထဲကအရုပ္ေတြနဲ႔အျပိဳင္
သူ႕ကိုေက်ာက္ရုပ္ျဖစ္သြားေစခဲ့၏။သတိလက္လြတ္ျဖစ္ၿပီးေတာက္တစ္ခ်က္ေခါက္မိေတာ့လက္ထဲက
လက္ကုိင္ဖုန္းအသစ္ေလးလည္းေျမျပင္မွာကြဲေၾက..။အိပ္မက္ေတြေၾကြသြားခဲ့ၿပီျဖစ္၏။ေဒါသကုိႀကဳိး
ခ်ည္ၿပီးအေဆာင္ကုိျပန္ခဲ့သည္။အဲဒီေန႕ကသူေစာင့္ထိန္းလာတဲ့သုရာေမရယကံက်ဳိးပ်က္သြားခဲ့၏။
ခုတင္ေခါင္းရင္းမွာတင္ထားမိေသာစုဗူးေလးကသူ႕ကိုေလွာင္ေျပာင္ေနသေယာင္။စူပါဂလူးျဖင့္ျပန္ၿပီး
ဆက္ထားေပမယ့္အက္ေၾကာင္းရာေလးေတြေတာ့က်န္ေနေသးတာသူ၀ုိးတ၀ါးျမင္လုိက္ရသည္။ဟုတ္
သည္။ကြဲၿပီးသားပစၥည္းတစ္ခုဟာျပန္ဆက္လို႕ရတာရွိေပမယ့္အက္ေၾကာင္ေလးထင္က်န္တတ္တာသ
ဘာ၀ပဲျဖစ္မည္ထင္၏။လြင့္ပ်ံ႕ေနေသာစိတ္ေတြကိုစုစည္းၾကည့္ေသးသည္။မရ ။စိတ္၏လ်င္ျမန္နွဳန္းနွင့္
အတူအေမ့ရြာကုိျပန္ေရာက္သြားမိသည္။အေမ့မ်က္ႏွာမွာၿပဳံးေယာင္သမ္းေနတုံးပင္။သားကုိခြင့္လႊတ္ပါ
အေမရယ္...။ ႀကဳံလုိက္ရေသာအမွားတစ္ခုကု္ိသင္ခန္းစာယူလိုက္ရုံမွ..အပ..။
*............................................*....................................................*
(ရ)ဒီႏွစ္၀ါကၽြတ္ပြဲေတာ္မွာသူရြာမျပန္ျဖစ္ေတာ့။ျပန္လည္းမျပန္ခ်င္။အေမ့အတြက္လက္
ေဆာင္ကု္ိသူငယ္ခ်င္းေတြဆီကေခ်းငွားၿပီး၀ယ္ေပးလိုက္ရသည္။အေမႀကဳိက္တတ္ေသာအရီးေတာင္း
လက္ဖက္ႏွင့္ ျမင့္ျမင့္ခင္ထု္ိးမုန္႕ ။
အလုပ္ကုိေတာ့ပုံမွန္ျပန္လုပ္ျဖစ္၏ ။ အိပ္ယာ၀င္တုိင္းအေမ့က္ုိအႀကိမ္ႀကိမ္ေတာင္း
ပန္ေနမိသည္။အက္ေၾကာင္းရာေလးႏွင့္စုဗူးေလးထဲမွာသူလစာေငြေလးေတြျပန္စုေဆာင္းျဖစ္ေနမိ၏ ။
ၾကာေတာ့ၾကာဦးမည္ထင္သည္။အေမ့အတြက္စုဗူးေလးကခုတင္ေခါင္းရင္းမွာေနသားက်ေနသေလာက္
သူ႔စိတ္ေတြေနသားတက်ျပန္မျဖစ္ေသး။လတ္တေလာအတိတ္ကိုဖ်က္ပစ္လုိ႕မရနုိင္ေသး။ေျဖေဆးမရွိ၊
ေျပေဆးမေတြ႕ေသး။
တျဖည္းျဖည္းျပန္စုရမွာဆုိေတာ့ေနာက္နွစ္မွအေမ့ဆီျပန္ၿပီးကန္ေတာ့နု္ိင္ေတာ့မည္
ထင္သည္။အခုထိေတာ့...အေမ့အတြက္စုဗူးေလးထဲမွာေလဟာနယ္အက်ယ္အ၀န္းမ်ားေနေသး၏ ။
တစ္ေန႕ေန႕ေတာ့ျပည့္၍လာလိမ့္မည္ ။ လတ္တေလာျဖစ္စဥ္အရေတာ့...................။
ရတုသစ္
(၂၁/၁၀ /၂၀၁၂ -မနက္ ၂နာရီ၃၀မိနစ္)
ပုိင္းအလုပ္တစ္ခုလုပ္ဖို႔မႏၱေလးကုိထြက္ခဲ့သည္။ေမွ်ာ္မွန္းထားသည့္အလုပ္မ်ားကမရေသး။ေလာေလာ
ဆယ္ရသည့္အလုပ္ကုိအရင္၀င္လုပ္ထားဦးမည္။အဆင္သင့္တဲ့တစ္ေန႔မွေျပာင္းလုိက္ရုံ ။အလုပ္ေနရာ
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွာၿပီးမွစာေရးအလုပ္ရလုိက္သည္။
စာေရးအလုပ္ရၿပီးလခထုတ္ေပးသည့္ေန႕ကအေမ့ကုိရသမွ်လခေလးႏွင့္သြားကန္ေတာ့ခဲ့
၏။ပီတိမ်က္ရည္ေတြစုိရႊဲလ်က္ဆုေတြတသီႀကီးေပးေနေသာအေမ့အၿပဳံးရိပ္ကုိတစ္သက္ေမ့ႏုိင္ေတာ့
မည္မထင္။
"" သားရယ္..အေမတိုိ႔ကေတာရြာမွာေနတာ...သိပ္မလုိပါဘူး..သားသုံးဖို႕အတြက္ပဲထားပါ
ၿမိဳ႕မွာကအရာရာေငြရွိမွျဖစ္မယ္မဟုတ္လား...သားရယ္ အေမတို႕အတြက္အေရးမႀကီးပါဘူး...သား
ဒီလိုမိဘေက်းဇူးသိတတ္တာကုိပဲအေမကေက်နပ္လွပါၿပီကြယ္...""
အေမေျပာခဲ့ေသာစကားမ်ားက္ုိနွလုံးသားထဲထိသိပ္ထည့္ရင္းသူစီမံကိန္းတစ္ခုေရးဆြဲ
လုိက္၏။ရသမွ်လခထဲမွသုံးပုံတစ္ပုံုကုိအေမ့အတြက္ စုထားမည္ဟုဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ထားလုိက္သည္။
မႏၱေလးေတာင္ေျခမွေက်ာက္ေတာ္ႀကီးဘုရားပြဲေတာ္ရက္မ်ားမွာေလွ်ာက္လည္ရင္းပြဲေစ်းတန္းမွေျမ
အိုးစုုဗူးေလးတစ္လုံး၀ယ္လာခဲ့သည္။အေတြးနဲ႕ၿပဳံးမိသြားတာတစ္ကုိယ္ထည္း ။အဲဒီေနာက္ပုိင္းမွစ
ၿပီးလခထုတ္ရက္တုိင္းပုံမွန္စုျဖစ္ခဲ့သည္။စုဗူးေလးကျပည့္လုျပည့္ခင္။အညာကုိျပန္ျဖစ္တဲ့ရက္မွစုုုုုဗူး
ေလးထဲကေငြစေလးမ်ားနွင့္အေမ့အတြက္လုိရမယ္ရေလးေတြသြား၀ယ္္တာ့မည္။အေမ့ေက်းဇူးကုိ
သိတတ္ေသာသားတစ္ေယာက္အျဖစ္အေမေက်နပ္မဆုံးျဖစ္ေနမွာေသခ်ာ၏။ ေပးဆပ္ျခင္းတစ္ခု
သာထားခဲ့ေသာေမတၱာရွင္တို႕ရဲ႕ရင္ထဲမွာသားသမီးမ်ား၏သိတတ္မွဳအပုိင္းအစေလးတစ္ခုတစ္
ေလကဘယ္ေလာက္ထိေနရာယူႏိုင္မွန္းကုိယ္ေတြ႕မဟုတ္ေသးေပမယ့္စာေတြထဲမွာဖတ္ဖူးထား
သည္။ ေသခ်ာေတာ့မသိေသး။ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ေမတၱာအျပည့္ပါေသာအေမ့ႏွဳတ္ဖ်ားမွ
ဆုေျခြစကားလုံးမ်ား....။
*............................................*.......................................................*
( ၂)သူ႔စိတ္ေတြဂနာမၿငိမ္ခ်င္။ေယာက္ယက္ခတ္ေန၏ ။အေတြးထဲမွာပုံရိပ္ႏွစ္
ခုကလြန္္ဆြဲေနသည္။အိုစာသြားေပမယ့္ၿပဳံးေယာင္သမ္းေနသည့္အေမ့ပုံရိပ္ႏွင့္နွဳတ္ခမ္းစူကာစိတ္
ေကာက္ေနသည့္ခ်စ္သူ၏ပုံရိပ္။မွိတ္ထားတဲ့မ်က္လုံးေတြဖြင့္လိုက္တာေတာင္အျမင္အာရုံထဲမုွာထုိ
ပုံရိပ္ႏွစ္ခုသာထင္ဟပ္ေနသည္။ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲ မသိ၊ဒြိဟျဖစ္ရေသာစိတ္ဟာအရမး္ပင္ပန္းမွန္း
ကုိယ္ေတြ႕မုိ႔သိလိုက္ရၿပီ။ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကမ်က္စိိတမွိတ္လွ်ပ္တျပက္အတြင္းမွာၿပီးသြားနဳိင္၏။သုိ႕
ေသာ္..သူ..မခ်နုိင္ေသး ။ခ်ီတုံခ်တုံျဖစ္ေနသည့္စိတ္ႏွင့္အတူခဏခဏၾကည့္မိေနေသာအရာက
ေလးကေလွာင္ေျပာင္ေနသေယာင္။မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕ထားရလြန္းလို႕မ်က္ရုိးေတြေတာင္တဆစ္ဆစ္
ကိုက္လာသလိုထင္မိ၏။ရင္ထဲမွာလဲတလွပ္လွပ္ခုန္ေနတာသူပဲအသိ။
ခ်စ္သူ၏အရင္ႏွစ္ကေမြးေန႕ဘယ္လိုၿပီးဆုံးခဲ့သည္သူ မသိ။သိဖို႔လည္းမလုိခဲ့။
သူနဲ႕ခ်စ္သူတို႕လက္တြဲခဲ့တာသိပ္မၾကာေသး။ေလာေလာဆယ္ေတာ့မၾကာခင္က်ေရာက္ေတာ့
မည့္ခ်စ္သူ၏ေမြးေန႕ကသူ႕ကုိတိုက္ရုိက္ပတ္သက္လာခဲ့ၿပီ။ေရွာင္လို႕မရ၊လႊဲလုိ႔မျဖစ္။ေၾသာ္.....
ခက္ခဲလိုက္ပါဘိျခင္း...။
"" ေမာင္..လာမယ့္ ဆန္းေဒးဟာႏြယ့္ေမြးေန႔ေလ..ေမာင္ ႏြယ့္ကုိ ဘာလက္
ေဆာင္ေပးဖုိ႕စိတ္ကူးထားသလဲ..ေျပာျပ..ေမာင္ေပးတဲ့လက္ေဆာင္နဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြကုိအျပတ္
ၾကြားပစ္မယ္...ေနာ္..ေမာင္..""
ဆိုေရးရွိသူကဆိုလာေခ်ၿပီ။ဘယ္လိုလုပ္ေပးရမလဲ။လက္ထဲမွာအပုိေငြကမရွိ
ေသး။ၾကပ္သိပ္အုံခဲေနေသာအေတြးမ်ားနွင့္လြန္ဆြဲေနရေသာအျဖစ္ကုိခံစားရခက္မိသည္။ညအ
ေတာ္နက္မွဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္နိုင္၏။ကုိယ့္ကုိယ္ကုိအျပစ္တင္ေနမိျခင္းမ်ားကားအတားအဆီး
မဲ့။မတတ္သာသည့္အဆုံးဤနည္းကုိသုံးလိုက္ရၿပီ။ဘုရားပြဲေစ်းမွ၀ယ္လာခဲ့ေသာေျမအိုးစုဗူးေလး
ကထက္ျခမ္းကြဲလွ်က္။ အလိပ္ကေလးမ်ားအတိုင္းထြက္က်လာေသာေငြစကၠဴမ်ားကုိေတြေ၀ေငး
ငုိင္စြာၾကည့္ရင္းမိုးလင္းခဲ့ရ၏။ကံၾကမၼာ၏ေဆာ့ကစားျခင္းကိုခံလိုက္ရေသာအျဖစ္ကုိနားမလည္
နိုင္စြာေတြးေနမိသည္။အစုန္အဆန္န္ိယာမ၏ႏူးညံ့စြာတိုက္ခိုက္လာမွဳကိုသူလည္စင္းေပးခဲ့ရၿပီ
ေလ...။
*............................................*......................................................*
(၃)သူ၀ယ္ေပးထားေသာလက္ေဆာင္ျဖင့္ခ်စ္သူ႔မ်က္ႏွာမွာအၿပဳံးေတြေ၀ေနခဲ့
၏။ခ်စ္သူစိတ္ခ်မ္းသာေနတာျမင္ေတာသူလညး္ေပ်ာ္ရသည္။ျဖစ္နိုင္လွ်င္ခ်စ္သူကုိေရႊဘုံနန္းထက္
မွာတင္ထားခ်င္ၾကတာခ်စ္စၾကင္စလူသားမ်ား၏နိ္ယာမသေဘာတစ္ခုမဟုတ္ပါလား။ခ်စ္သူေမြး
ေန႕တစ္ေန႕လုံးမႏၱေလးၿမဳိ႕အႏွံ႔ေလွ်ာက္လည္ျဖစ္သည္။ေပ်ာ္မဆုံးေမာ္မဆုံးတၿပဳံးၿပဳံးျဖစ္ေနမိတာ
အေမ့ကိုေတာင္သတိမရနုိင္။ကြက္ေက်ာ္ရုိက္တတ္ေသာနွလုံးသား၏ေစညႊန္ရာအတုိင္းအလုိက္
သင့္၊ေနသားတက် ။
သူငယ္ခ်င္းေတြတိုက္တြန္းလို႕ေတာင္သမန္အင္းဘက္ကုိလည္းေရာက္ခဲ့ေသး၏။
ဦးပိန္တံတားကၽြန္းတိုင္မ်ားေပၚမွာကမၸည္းတင္ထားတဲ့ခ်စ္သူမ်ားရဲ႕လက္ေရးျဖဴျဖဴေလးေတြကုိ
လုိက္ဖတ္ရင္းၾကည္နဴးမိေသးရဲ႕။တစ္ခ်ဳိ႕ကဆိုတံတားၾကမ္းခင္းတစ္ေလွ်ာက္မွတ္တမ္းေရးထုိးထား
တာေတြေတာင္ရွိသည္။အခ်စ္ကအရာရာကုိဖန္ဆင္းနုိင္သည္ဟုထင္မွတ္ထားၾကသူမ်ားရဲ႕အား
ထုတ္မွဳ ေလးေတြ။သူေရာ..ဘာထူးေသးလဲ ၊ျပန္ေတြးၾကည့္မိရင္းတစ္ေယာက္ၿပဳံးမိေတာ့ခ်စ္သူရဲ႕
မ်က္ေစာင္းကအတားအဆီးမရွိ၀င္ေရာက္လာ၏။
""ဟြန္႕...တစ္ေယာက္ထဲၿပဳံးေနလုိက္တာ..ဒါမရုိးသားဘူး..ေျပာ..ဘယ္ရည္းစားနဲ႕
ဒီက္ုိလာလည္ဘူးေသးလဲ...အတိတ္ကုိသတိေတြရၿပီးၿပဳံးေနမွန္းအသိသာႀကီး..""
သူေနရင္းထုိင္ရင္းဒုကၡေရာက္သြားသည္။ခ်စ္သူ၏အၾကပ္ကုိင္မွဳေအာက္မွာမလူး
သာ၊မလြန္႕သာ။အမွတ္တမဲ့ဆိုေတာ့ဘယ္လိုေျဖရမွန္းမသိ။ေျဖစရာအေျဖကအဆင္သင့္ရွိမေန ။
ဒါကိုပဲ ခ်စ္သူကတလြဲေတြးကာစိတ္ေကာက္ေတာ့သည္။မယ္ဇယ္ပင္တန္းအရိပ္ေအာက္မွာေခၚၿပီး
ေသခ်ာရွင္းျပမွခ်စ္သူစိတ္သက္သာရာရသြားသည့္ႏွယ္။ဒါေတာင္မ်က္ေစာင္းအထိုးကမပ်က္ေသး။
မ်က္ေမွာင္ကမခ်ေသး။ခက္ရခ်ည္ေသးရဲ႕။ခ်စ္သူသာနဂါးမေလးဆိုသူျပာက်ေနေလာက္ၿပီ။ခ်စ္သူ
ဆိုလုိ႕ဒီတစ္ေယာက္သာရွားရွားပါးပါးရွိထားတဲ့သူ႕မွာခ်စ္သူရဲ႕အၿငဳိအျငင္ကုိခံနုိင္စြမ္းမရွိ။ျပီးေတာ့
သူယူဆထားသည္ကခ်စ္သူႏွင့္လက္ထပ္မည့္သူတစ္ထပ္တည္းက်ရမည္ဟု။ဒါေပမယ့္ကံၾကမၼာဆို
တာခ်ဳိ(ဂ်ဳိ)တစ္ေထာင္ေထာင္နဲ႕လာတတ္တဲ့သတၱ၀ါမ်ိဳးမဟုတ္တာကိုေတာ့သူေလွ်ာ့တြက္ထားခဲ့မိ
၏။ သူခ်စ္သလုိ ခ်စ္သူဘက္ကလည္းထပ္တူခ်စ္ေနလိမ့္မည္ထင္ခဲ့သည္။မခ်စ္ဘူးေသးလို႕အခ်စ္ရူး
တယ္ပဲေျပာေျပာသူ႕ဘ၀တစ္ဆစ္ခ်ဳိးမွာခ်စ္သူရဲ႕အနမ္းမိုးေတြနဲ႕အိပ္ေမြ႕ခ်ျခင္းခံထားလုိက္ရကာ
ခ်စ္သူအတြက္ဆိုဘာမဆိုေပးဆပ္ဖုိ႕အထိအသင့္အေနအထားရွိေနခဲ့၏။ ပလီပလာေျပာတတ္ေသာ
ခ်စ္သူ႔နွဳတ္ခမ္းဖ်ားမွာသူအလိုလိုရုိက်ဳိးေနခဲ့မိ၏။အခ်စ္သည္လူက္ုိေပ်ာ့ည့ံေစတတ္ပါသလား? ။သူ
မစစ္ေၾကာခဲ့မိ။မေတြးေတာခဲ့မိ။ခ်စ္လူမုိက္ခ်စ္လို႕မိုက္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့သီခ်င္းေလးကုိခံတြင္းေတြ႔ျပီးခ
ဏခဏဆိုေနမိေတာ့အေဆာင္အတူေနသူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ဆဲဆုိေထာပနာမွဳကိုခံလိုက္ရသည္။သူ
မမွဳ ၊ ခြန္းတုံ႕မျပန္ခဲ့။အရာရာကုိအေကာင္းအတိုင္းျမင္ေနခဲ့မိသည္။အခ်စ္သည္ေလာကႀကီးကုိသာ
ယာလွပေအာင္ဖန္ဆင္းတတ္ပါသလား? ။ ေၾသာ္....အခ်စ္သည္.....................။
*...............................................*.........................................................*
(၄ )ေခတ္၏တုိက္စားမွဳေၾကာင့္လား ၊လူတို႕၏လွဳိင္းပုတ္မွဳေၾကာင့္လား၊...
မသိ ။ေခတ္၏သမီးပ်ဳိျဖစ္ေသာခ်စ္သူသည္ေခတ္၏စီမံခန္႕ခြဲမွဳမွာေမ်ာပါသြား၏။စာေရးအဆင့္သာ
ရွိေသးေသာသူ႕ကုိအမ်ဳိးမ်ဳိးဂ်ီက်ခ်င္လာသည္။ျပႆနာအေျခခံကလက္ကုိင္ဖုန္းကိစၥ။၀န္ထမ္းေတြ
ကုိအရစ္က်ေရာင္းေပးေသာဖုန္းကုိ၀ယ္ေပးဖုိ႕ပူဆာလာသည္။သုံးေနက်လက္ကုိင္ဖုန္းကုိလည္းအ
ေၾကာင္းအမ်ဳးိမ်ဳိးျပၿပီးမကိုင္ခ်င္ေတာ့ဟုဆိုလာ၏။ေနာက္ဆုံးေပၚ Touch screen အမ်ဳိးအစားဟန္း
ဆက္ကိုမ်က္ႏွာမူလာသည္။ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့ ။သူမေတြးတတ္၊မႀကံတတ္။ႀကိဳတင္ေငြထုတ္ခြင့္ရေပ
မယ့္သူမထုတ္ခ်င္ေသး။လြန္ခဲ့ေသာခ်စ္သူေမြးေန႕တုံးကမွအေမ့အတြက္စုဗူးေလးကုိခြဲၿပီးလက္ေဆာင္
၀ယ္ေပးထားတာမုိ႕အေမ့အတြက္ျပန္စုေပးထားခ်င္ေသးသည္။ဒီအေၾကာင္းကုိခ်စ္သူကု္ိေျပာမျပျဖစ္။
ေျပာျပလို႕လည္းနား၀င္မည္မထင္။စကားနည္းရန္စဲေနလိုက္ေတာ့အေနအထားကစိမ္းသက္လာခဲ့၏။
ေတြ႔လိုက္တိုင္းစူပုပ္ေနေသာမ်က္ႏွာထားနွင့္ဆုိေတာ့သူစိတ္မခ်မ္းေျမ႕ေတာ့ ။
အၾကည့္စိ္မ္းေတြနွင့္ေလစိမ္းတိုက္ဖန္မ်ားလာေတာ့အခ်စ္၏ရသကု္ိသူဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္လာသည္။အခ်စ္
ကုိအခ်ဳိပဲဟုုသတ္မွတ္လာခဲ့မိေသာသူ႕အတြက္ခါးသက္ျခင္းန္ိဒါန္းကတံခါးမရွိ ဓားမရွိ၀င္ေရာက္လာ
ခဲ့၏။အခ်ိန္မေရြးေပါက္ကြဲႏိုင္သည့္မီးေတာင္တစ္ခု၏အေနအထားလုိျဖစ္လာေသာအခ်စ္ေရးကုိသူ
တားဆီးခ်င္မိသည္။စဥ္းစားတိုင္းလြယ္ကူေသာအေျဖကထြက္မလာ။သက္ျပင္းေတြမုိင္တုိင္ရွည္ရင္း
အိပ္ပ်က္ညေတြဆက္လာသည္။အအိပ္ပ်က္လာေတာ့အလုပ္မွာလြဲေခ်ာ္မွဳေလးေတြရွိလာသည္။
သူေဌး၏ရာဇသံေပးမွဳကုိခံရတာႏွစ္ႀကီမ္ရွိသြားၿပီျဖစ္၏။ၾကာရင္လက္ရွိအလုပ္ကုိထိပါးလာနိုင္သည့္
အေျခအေန ။သူေတြေ၀ေနလုိ႕မျဖစ္။တစ္ခုခုကုိဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်မွရေတာ့မည္။ေလာေလာဆယ္ခ်စ္
သူကုိေျဖာင္းဖ်နွစ္သိ္မ့္ထားရုံအျပင္ဘာမွမတတ္နိုင္ေသး။၀မ္းေရးထက္အခ်စ္ေရးခက္လာတာသူ႕အ
တြက္အဆိုးဆုံးနကၡတ္တစ္ခုနွင့္ယွဥ္မိေနသလိုလုိ ။သူေဌးကုိအက်ဳိးအေၾကာင္းတင္ျပၿပီးအုိဗာတိုင္
ဆက္ဆင္းလိုက္၏။သူေဌးကခြင့္ျပဳ၍ေတာ္ေသးသည္။ခ်စ္သူကုိခဏေစာင့္ေပးဖို႕နားခ်ရတာလည္း
အေမာ။အလုပ္ေမာနဲ႔အခ်စ္ေမာ နွစ္ခုေပါင္းၿပီးပတ္၀န္းက်င္အေျခအေနကုိေခါက္ထားလိုက္ရသည္။
စိတ္ကူးထဲမွာေတာ့Touch screenဟန္းဖုန္းတစ္လုံးနွင့္၀င့္ၿပဳံးေနမည့္ခ်စ္သူမ်က္ႏွာေလးကတစ္ရစ္
၀ဲ၀ဲ.....။
*...............................................*.....................................................*
(၅)""မင္းေကာင္မေလးကုိမ်က္ႏွာစိမ္းေကာင္တစ္ေကာင္နဲ႕ေတြ႕ေတြ႕ေနတယ္..
ဒုိင္းမြန္းပလာဇာမွာတစ္ခါ...ကန္ေတာ္ႀကီးေစာင္းမွာတစ္ခါ...ေသခ်ာလည္းၾကည့္လုပ္ဦး..""..
အခန္းေဖာ္သူငယ္ခ်င္းေတြေျပာလာကာစမွာသူမယုံနု္ိင္။လက္မခံရဲ။မိန္းမတစ္
ေယာက္အတြက္ႏြားအျဖစ္ခံသည္ဟုေျပာတာေတာင္စိတ္မနာမိ။ခ်စ္သူကုိအျခားသူတစ္ေယာက္
နွင့္ေတြ႕ေနရသည္ဆုိေသာသတင္းကဘယ္လိုမွယုံခ်င္စရာမရွိ။သူႏွင့္အတူမႏၱေလးေတာင္ေပၚက
ဘုရားမွာ...ေရႊက်ီးျမင္ဘုရားမွာ..ေတာင္သမန္အင္းကသစ္ေျခာက္ပင္ေျခရင္းမွာ..သစၥာကတိေတြ
အႀကိမ္ႀကိမ္ထားခဲ့ဘူးတာဘာမွမၾကာေသး။ခ်စ္သူကိုသစၥာမဲ့သူတစ္ေယာက္ေတာ့မျဖစ္ေစခ်င္ပါ။
မျဖစ္ပါေစႏွင့္ဟုသာဆုေတာင္းမိသည္။
ႀကဳိးစားသမွ်အရာမထင္ရသည့္အထဲဆုေတာင္းကလည္းလြဲခဲ့ေလျပီလားမသိေတာ့။
ခ်စ္သူတစ္ေယာက္သူ႕ဆီမလာတာၾကာျပီဟုေတးမွတ္ထားေသာျပကၡဒိန္ကိုၾကည့္ရင္းသူသတိထား
မိ၏။ကိစၥမရွိ ။မနက္ျဖန္လစာထုတ္မွအလုိက်အတိုင္းျဖည့္ဆည္းေပးဖို႕ႀကံစည္ထားလိုက္သည္။
မနက္ျဖန္ေရ...ျမန္ျမန္ေရာက္ပါေတာ့..။
အေတြးနဲ႔အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့အိပ္မက္ကခုိး၀င္လာသည္။ခ်စ္သူလုိခ်င္ေသာဟန္းဖုန္း
ကုိအိပ္လွလွေလးနဲ႔ေသခ်ာထည့္ျပီးသြားေပးမိသည္။ခ်စ္သူကေက်ာခုိင္းေနသည္။နာမည္ေသခ်ာေခၚ
လိုက္မွေနာက္လွည့္လာ၏။ခ်စ္သူမဟုတ္ေသာ..ခ်စ္သူ႕မ်က္ႏွာ..။မ်က္ႏွာတစ္ျပင္လုံးခံစားခ်က္မဲ့ေန
ေသာအစိမ္းေရာင္မ်က္ႏွာတစ္ခု။သူ အလန္႕တၾကားေနာက္ဆုတ္လိုက္မိသည္။
"" ၀ုန္းးးးး""
ခါးမွာတစ္ခ်က္ေအာင့္သြားသည္။အခန္းေဖာ္ေတြလန္႕နဳိးကုန္၏။သူအရွက္ေျပရယ္ျပ
ရင္းေရတစ္ခြက္ထေသာက္လုိက္ရသည္။တဗ်စ္ေတာက္ေတာက္ဆဲဆိုၿပီးအခန္းေဖာ္ေတြျပန္အိပ္ေမာ
က်သြားသည့္တိုင္သူ အိပ္မေပ်ာ္ေတာ့။အိပ္ခ်င္စိတ္ကုိျပန္ေခၚလုိ႕မရေတာ့။မနက္ျဖန္အတြက္စိတ္စြဲၿပီး
မက္တဲ့အိပ္မက္ပဲလုိ႕ကိုယ့္ဘာသာေျဖသိမ့္ေပမယ့္မရ။ အင္း...ခ်စ္ရတာလည္းမလြယ္ပါလား...ဟင္း။
သက္ျပင္းေတြနွင့္နပမ္းလုံးရင္းမိုးစင္စင္လင္းသြားသည္။ျပန္မအိပ္ျဖစ္ေတာ့။မနက္ျဖန္
လစာထုတ္ရက္၊ ရုံးပိတ္ရက္မို႕ေတာ္ေသးသည္။ "" ဟူးးးးးးးးးး""။
*..............................................*................................................*
(၆) လစာထုတ္ျပီးျပီးခ်င္း မုိဘိုင္းမားသား ဖုန္းဆိုင္မွာခ်စ္သူအတြက္လက္ကု္ိင္ဖုန္း
ေလးသြား၀ယ္ျဖစ္သည္။ႏွေျမာတြန္႔တုိစိတ္ေတြေပ်ာက္ေနတာဘာ့ေၾကာင့္မွန္းမသိ။၀ယ္ၿပီးၿပီးခ်င္းခ်စ္
သူရဲ႕အရင္ကုိင္ေနက်ဖုန္းကုိေခၚလိုက္၏။ခ်စ္သူအသံမဟုတ္ေသာအသံတစ္ခုကအျခားနံပါတ္တစ္ခု
ကုိညႊန္းလုိက္၏။ညႊန္းသည့္အတိုင္းဖုန္းဆက္လိုက္မွခ်စ္သူအသံကုိၾကားခြင့္ရသည္။လြမ္းလိုက္ရတဲ့အ
သံခ်ဳိေလး။သူ၀မ္းသာအားရေျပာေနေပမယ့္တစ္ဖက္ကအသံမွာေအးစိမ့္ေနသလိုခံစားမိ၏။ဘယ္မွာရွိ
မလဲေမးေတာ့ မေနာရမၼံဥယ်ာဥ္ကစားကြင္းမွာေရာက္ေနတာသိရသည္။အရင္ကသူနဲ႔သြားဖူးတဲ့ေနရာ
ေလးမုိ႕လာခဲ့မယ္မေျပာပဲသူလိုက္သြားသည္။ခ်စ္သူကုိအံၾသေအာင္စေနာက္ခ်င္မိ၏။
ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ျမင္လုိက္ရသည့္ျမင္ကြင္းက ကစားကြငး္ထဲကအရုပ္ေတြနဲ႔အျပိဳင္
သူ႕ကိုေက်ာက္ရုပ္ျဖစ္သြားေစခဲ့၏။သတိလက္လြတ္ျဖစ္ၿပီးေတာက္တစ္ခ်က္ေခါက္မိေတာ့လက္ထဲက
လက္ကုိင္ဖုန္းအသစ္ေလးလည္းေျမျပင္မွာကြဲေၾက..။အိပ္မက္ေတြေၾကြသြားခဲ့ၿပီျဖစ္၏။ေဒါသကုိႀကဳိး
ခ်ည္ၿပီးအေဆာင္ကုိျပန္ခဲ့သည္။အဲဒီေန႕ကသူေစာင့္ထိန္းလာတဲ့သုရာေမရယကံက်ဳိးပ်က္သြားခဲ့၏။
ခုတင္ေခါင္းရင္းမွာတင္ထားမိေသာစုဗူးေလးကသူ႕ကိုေလွာင္ေျပာင္ေနသေယာင္။စူပါဂလူးျဖင့္ျပန္ၿပီး
ဆက္ထားေပမယ့္အက္ေၾကာင္းရာေလးေတြေတာ့က်န္ေနေသးတာသူ၀ုိးတ၀ါးျမင္လုိက္ရသည္။ဟုတ္
သည္။ကြဲၿပီးသားပစၥည္းတစ္ခုဟာျပန္ဆက္လို႕ရတာရွိေပမယ့္အက္ေၾကာင္ေလးထင္က်န္တတ္တာသ
ဘာ၀ပဲျဖစ္မည္ထင္၏။လြင့္ပ်ံ႕ေနေသာစိတ္ေတြကိုစုစည္းၾကည့္ေသးသည္။မရ ။စိတ္၏လ်င္ျမန္နွဳန္းနွင့္
အတူအေမ့ရြာကုိျပန္ေရာက္သြားမိသည္။အေမ့မ်က္ႏွာမွာၿပဳံးေယာင္သမ္းေနတုံးပင္။သားကုိခြင့္လႊတ္ပါ
အေမရယ္...။ ႀကဳံလုိက္ရေသာအမွားတစ္ခုကု္ိသင္ခန္းစာယူလိုက္ရုံမွ..အပ..။
*............................................*....................................................*
(ရ)ဒီႏွစ္၀ါကၽြတ္ပြဲေတာ္မွာသူရြာမျပန္ျဖစ္ေတာ့။ျပန္လည္းမျပန္ခ်င္။အေမ့အတြက္လက္
ေဆာင္ကု္ိသူငယ္ခ်င္းေတြဆီကေခ်းငွားၿပီး၀ယ္ေပးလိုက္ရသည္။အေမႀကဳိက္တတ္ေသာအရီးေတာင္း
လက္ဖက္ႏွင့္ ျမင့္ျမင့္ခင္ထု္ိးမုန္႕ ။
အလုပ္ကုိေတာ့ပုံမွန္ျပန္လုပ္ျဖစ္၏ ။ အိပ္ယာ၀င္တုိင္းအေမ့က္ုိအႀကိမ္ႀကိမ္ေတာင္း
ပန္ေနမိသည္။အက္ေၾကာင္းရာေလးႏွင့္စုဗူးေလးထဲမွာသူလစာေငြေလးေတြျပန္စုေဆာင္းျဖစ္ေနမိ၏ ။
ၾကာေတာ့ၾကာဦးမည္ထင္သည္။အေမ့အတြက္စုဗူးေလးကခုတင္ေခါင္းရင္းမွာေနသားက်ေနသေလာက္
သူ႔စိတ္ေတြေနသားတက်ျပန္မျဖစ္ေသး။လတ္တေလာအတိတ္ကိုဖ်က္ပစ္လုိ႕မရနုိင္ေသး။ေျဖေဆးမရွိ၊
ေျပေဆးမေတြ႕ေသး။
တျဖည္းျဖည္းျပန္စုရမွာဆုိေတာ့ေနာက္နွစ္မွအေမ့ဆီျပန္ၿပီးကန္ေတာ့နု္ိင္ေတာ့မည္
ထင္သည္။အခုထိေတာ့...အေမ့အတြက္စုဗူးေလးထဲမွာေလဟာနယ္အက်ယ္အ၀န္းမ်ားေနေသး၏ ။
တစ္ေန႕ေန႕ေတာ့ျပည့္၍လာလိမ့္မည္ ။ လတ္တေလာျဖစ္စဥ္အရေတာ့...................။
ရတုသစ္
(၂၁/၁၀ /၂၀၁၂ -မနက္ ၂နာရီ၃၀မိနစ္)
No comments:
Post a Comment