တစ်နှစ်ပြီး တစ်နှစ်
ဒုက္ခ သမုဒယတွေထဲနစ်ခဲ့တယ် ။
တရစ်ရစ်ခွေရင်းစီးဆင်းခဲ့ရပေ့ါ
မောဟရဲ့ညှို့ကြိုးကိုမဖြတ်နိုင်မချင်းလေ ။
လေပြေညင်းအသွေးမှာ ချွေးသိပ်ဖူးရဲ့
မုန်တိုင်းအလူးမှာ ငိုကြွေးခဲ့ဖူးတယ်။
ရူးသွပ်ခြင်းကိုယ်စီပြေးလမ်းတစ်လျှောက်
အတောင်ပေါက်လာတဲ့အတ္တက
ချိုးဖဲ့ ခက်လွန်းလှချည်ရဲ့ ။
မပီပြင်၀ိုးတဝါး နှင်းကွဲစမှာ
အိပ်မက်ကပြင်းရှ အေးခဲတယ်။
ပူနွေးဆဲ မျှော်လင့်ချက်တနင့်တပိုးနဲ့
တက်ကျိုးလှေ တစ်စင်းရဲ့ပန်း၀င်ခရီး
နီးနိုင်ပါသလား /နီးနိုင်ပါ့မလား ။
အစီအနင်းများတဲ့လှိုင်းလုံးကြားမှာ
သွားလိုရာ စီးကြောင်းတစ်လျှောက်
လက်မြှောက်ပြီးနေလိုက်ရတော့မလို ဖြစ်ရဲ့ ။
ပိုနေ/လိုနေတဲ့ အနားမညီ ထောင့်ချိုးများထဲ
ဖြစ်သလိုတိုးလျှိုး စိမ့်၀င်ရင်း
လင်းရောင်နီ သွန်းဆစ်မှုအတွက်
အိပ်မက်ဟာ ရေခန်းမြစ်တစ်စင်းဖြစ်သွားရ
ဘ၀က သံပတ်ကုန်နာရီအို တစ်လုံးလို
အလိုလို ရပ်တန့်အေးခဲသွားခဲ့တယ်။
ရတုသစ်
( 1 /1 /2013 )
2 comments:
ကဗ်ာေကာင္းေလးတပုဒ္ကိုအားေပးခဲ့ပါတယ္
ႏွစ္သစ္မွာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ.....
တစ္နွစ္ျပီး တစ္နွစ္
ဒုကၡ သမုဒယေတြထဲနစ္ခဲ့တယ္ ။
တရစ္ရစ္ေခြရင္းစီးဆင္းခဲ့ရေပ့ါ
ေမာဟရဲ႕ညွိဳ႕ႀကဳိးကုိမျဖတ္နုိင္မခ်င္းေလ ။
Post a Comment