ေစာင့္စားမွဳအခင္းအက်င္းမွာ ေငးမိျခင္း

                    ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က ေမေမ့ႏွဳတ္ဖ်ားမွထြက္္က်လာမည့္ပုံျပင္ေတြကိုနားဆင္ဖုိ႕
အိပ္ခ်ိန္ထက္ေနာက္က်စြာေစာင့္စားခဲ့ဖူးသည္။အပ္ေၾကာင္းထပ္ေနသည့္ပုံျပင္ဓာတ္ျပားေဟာင္း
ႀကီးကုိမြတ္သိပ္စြာနားေထာင္ခဲ့ရ၏။ရုိးမသြားခဲ့တာဆန္းၾကယ္သည္။ေမေမ့ေမတၱာေၾကာင့့္ထင္၏။
အခုခ်ိန္ထိေမေမ့အိပ္ယာ၀င္ပုံျပင္ေတြကိုျပန္ၾကားေယာင္ေနမိခဲ့သည္္။ဗာရာဏသီျပည္မွမင္းက်င့္
တရားႏွင့္ျပည့္စုံေသာဘုရင္ႀကီးတစ္ပါးအေၾကာင္းကိုနွစ္သက္ခဲ့ဖူးသည္။''ပုိေနၿမဲက်ားေနၿမဲ"ပုံျပင္
ကုိေတာ့ယခုလက္ရွိအခ်ိန္တြင္ငယ္ငယ္ကေလာက္မႏွစ္ျခဳိက္မိေတာ့ပါ။အရာရာမ်က္လွည့္ဆန္
ေနေသာေလာကႀကီးမွာ''ပုိေနၿမဲက်ားေနၿမဲ"လုပ္ေန၍မရေတာ့ဘူးထင္သည္။ထုိပုံျပင္၏အဓိက
သီအိုရီအားေျပာင္းလဲပစ္မည့္အခ်ိန္ကုိကၽြန္ေတာ့္ဘာသာေစာင့္စားေနခဲ့မိ၏။လြယ္မည္ဟုေတာ့
မထင္ပါ။စကားပုံထဲထိအသုံးျပဳရေလာက္ေအာင္ထုိပုံုျပင္၏ထိေရာက္မွဳကအားေကာငး္လြန္းခဲ့သည္။
ထုိပုံျပင္၏မူလသေဘာတရားကုိေခ်ဖ်က္ပစ္နုိင္မည့္အခ်ိန္ကိုကၽြန္ေတာ္ေစာင့္ပါဦးမည္။
တစ္ေန႔ေန႔ေတြ႕ရမည္္ဟူေသာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကားျပယ္လြင့္မသြားခဲ့ပါေခ်။ထိုကဲ့သုိ႔ေသာေမွ်ာ္
လင့္ခ်က္မ်ားျဖင့္ကၽြန္ေတာ့္င္ထဲမွာ ေစာင့္စားျခင္းအသီးသီးေတြေနရာယူျပည့္ႏွက္ေနသည္ဟု
ထင္မိပါသည္..။
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

                   ထုိ႔ျပင္ကၽြန္ေတာ္ကဗ်ာမ်ားကုိခ်စ္သည္။ကဗ်ာေရးသူမ်ားကုိေလးစားခဲ့ဖူးသည္။
ကဗ်ာကေပးေသာရသမ်ဳိးစုံျဖင့္ဘာမွ်မရွိေသာကၽြန္ေတာ့္ရင္ဘတ္ထဲမွာအရာရာျပည့္စုံေနတတ္သည္။
ပုဂံ၊အင္း၀ေခတ္အဆက္ဆက္မွစ၍ယေန႕ကဗ်ာအခင္းအက်င္းထိကၽြန္ေတာ့္စိတ္ကေပ်ာ္၀င္လြယ္သည္
ထင္မိ၏။ကဗ်ာကိုကဗ်ာဟုသတ္မွတ္ထားေသာကၽြန္ေတာ့္အသိစိတ္မွာကဗ်ာ့အသံ၊ကဗ်ာ့ဟန္နွင့္ပတ္သက္
၍ျငင္းခုန္စရာမရွိ။ ျငင္းခုန္ရန္လည္းမသိ ။ ကဗ်ာ၏နယ္ပယ္ကုိအနွံ႕ေလွ်ာက္သြားခ်င္မိျခင္းပဲသိသည္။
သြားလည္းသြားေနမိ၏။အဆုံးထိေတာ့ေရာက္နုိင္မည္မထင္ပါ။ကဗ်ာ၏နယ္ပယ္သည္အလြန္က်ယ္၀န္း
လြန္းသည္။
                             သုိ႕ေသာ္..ကဗ်ာမ်ားကေပးေသာအေတြးကြန္ယက္မ်ားၾကား၀ယ္နွစ္ၿခဳိက္စြာမိန္းေမာေနမိဆဲပင္ျဖစ္၏။
ကဗ်ာမ်ားကေပးေသာအားကုိစားသုံးေနဆဲပင္ျဖစ္၏။ကဗ်ာမ်ားကေ၀ငွေသာအလင္းကုိခုိလွဳံေနဆဲပင္
ျဖစ္၏။
                                   ကဗ်ာေတြဖတ္ျပီးေသာအခါကဗ်ာမ်ားထဲမွပုံရိပ္မ်ားကုိကၽြန္ေတာ္ကျပင္ပေလာကထိသယ္ယူခ်င္မိသည္။
မရမွန္းသိေလပုိလိုခ်င္မိေလ ျဖစ္တတ္ေသာလူ႕သဘာ၀ကိုကၽြန္ေတာ္မလြန္ေျမာက္နုိင္ေသးပါ။ထုိ႕ေၾကာင့္
လုိခ်င္မွဳမ်ားစြာျဖစ္တည္လာတိုင္းသက္ျပင္းေမာေတြပဲမိုင္တိုင္ရွည္ကုန္သည္ထင္၏။သက္ျပင္းခ်ရတုိငး္
သာအသက္တိုရမည္ဟုဆုိလွ်င္ကၽြန္ေတာ္အသက္ရွည္မည္မဟုတ္ဟုကိုယ္တိုင္ေတြးမိရသည္အထိပင္ ။
                                   ဆရာဗန္းေမာ္ညိဳႏြဲ႕၏ကဗ်ာေလးထဲမွလေရာင္ဆမ္းေသာရြာေလးကုိ
ကၽြန္ေတာ္ပုိင္ဆုိင္ခ်င္မိသည္။ထုိရြာေလးထဲမွာဆိတ္ဖလူးနံ႕ေလးေတြပ်ံ႕သင္းေနသည္။၀င္း၀ါေနေသာ
ရြာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ည၏အလွကိုခံစားခ်င္မိ၏။
                                       လက္ရွိႀကဳံဆုံေနရေသာညမ်ားထဲမွာ၀င္း၀ါေနေသာေျမသားလမ္းကေလးမရွိပါ။   ဆိတ္ဖလူးနံ႔လည္း
သင္းမေနပါ။မည္းနက္ေနေသာေက်ာရုိးႀကီးမ်ားေပၚမွာကာဘြန္ဒိုင္ေအာက္ဆိုဒ္ေတြပဲပ်ံ႕လြင့္ေနသည္။
၀ုန္္းဒိုင္းႀကဲေနေသာပတ္၀န္းက်င္နွင့္တစ္၀ီ၀ီေျပးေနေသာယာဥ္ေတြကိုသာစိတ္ပ်က္စြာေငးေမာေနမိ၏။
ကဗ်ာထဲကရြာေလးဆီသုိ႕ဘယ္ေန႔ဘယ္ရက္မ်ားမွေရာက္ပါလိမ့္မည္နည္းဟုစိတၱဇဆန္စြာေစာင့္စားေနမိ
ပါသည္။
                                    ေက်ာက္ေခတ္မွစ၍ယေန႕ထိတရိပ္ရိပ္ေျပးတက္လာေသာေခတ္ႀကီးက ကၽြန္ေတာ့္ေစာင့္စားျခင္းကုိေစာင့္ေနမည္မဟုတ္မွန္းလည္းသိေနပါ၏။ေခတ္ကေခတ္အတုိင္းသြား၍
ကၽြန္ေတာ္ကေစာင့္စားၿမဲေစာင့္စားေနမိဦးမည္္ထင္ပါသည္။
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
                       အင္တာနက္ေခတ္၊ဒုံးပ်ံေခတ္၊အိုင္တီ/အိုင္စီတီေခတ္ဟုယေန႔ကမၻာကုိရွဳျမင္ထားၾက၏။
နည္းပညာတိုးတက္မွဳမ်ားကေၾကာက္ခမန္းလိလိတိုးတက္လာၾကသည္။အသစ္အသစ္ေတြအစားထုိး၀င္
ေရာက္လာၾကသည္။အေဟာင္းေတြကုိလူေတြမခင္တြယ္ခ်င္ေတာ့ေလာက္ေအာင္အသစ္ေတြ၏ညွဳိ႕ငင္
အားကျပင္းလြန္းသည္။အသစ္ေတြကိုကၽြန္ေတာ္ႀကဳိဆိုမိပါ၏။သုိ႕ေသာ္....အတုိင္းအတာတစ္ခုထိေတာ့
ရွိပါသည္..။
                      ေခတ္၏အသစ္နယ္ပယ္အေရႊ႕မွာကၽြန္ေတာ့္ေမြးရပ္ေျမလည္းေရြ႕ခဲ့ရ၏။ကြပ္ပ်စ္စကား
၀ုိင္းေလးေတြဖြဲ႕ျပီးသာေရး/နာေရးေျပာေလ့ရွိၾကေသာကၽြန္ေတာ့္ေမြးရပ္ေျမမွာကြပ္ပ်စ္စကား၀ိုင္းေတြမရွိ
ေတာ့။တီဗီဖန္သားျပင္္နွင့္နုိင္ငံရပ္ျခားဇာတ္လမ္းတြဲမ်ားကကၽြန္ေတာ္က်င္လည္ေပ်ာ္ေမာခဲ့ေသာစကား
၀ိုင္းေတြကိုရိတ္သိမ္းသြားခဲ့သည္။ခုိး၀ွက္သြားခဲ့သည္။လသာသာနွင့္၀ုိင္းႀကီးပတ္ပတ္ကစားၾကေသာ
ကေလးငယ္တို႕၏ရုိးရာကစား၀ုိင္းကုိပြဲသိမ္းခရာသံမွဳတ္သြားခဲ့သည္။တိုးတက္္သည္လား/ဆုတ္္ယုတ္သည္
လားေတာ့ကၽြန္ေတာ္မေ၀ခြဲလုိပါ။ ေယာကၤ်ားေလး၊မိန္းကေလးမ်ား၏ဦးေခါင္းမွာဆံပင္ေရာင္စစ္စစ္ေတြ
ေပ်ာက္ကုန္သည္။အ၀တ္အစားေတြတို/ပါးလာၾကသည္။မဟားဒရားလုိက္၍ေခတ္မီခ်င္ေသာမိန္းကေလး
တစ္ခ်ဳိ႕၏မ်က္ႏွာျပင္မွာသနပ္ခါးေတြမရွိၾကေတာ့။အိမ္မွာပင္ေက်ာက္ပ်ဥ္ရွိဟန္မတူေတာ့ပါ။                                   ထုိအခ်ိန္မ်ဳိးမွာဆရာမႀကီးအေမလူထုေဒၚအမာ၏‘“ေမေမ့ေရွးစကား”စာအုပ္မ်ားကုိျပန္သတိရသည္။
ထုိစာအုပ္မ်ားထဲမွေမေမေျပာေသာမိန္းကေလးမ်ဳိးကုိျပင္ပလမ္းမေတြထိကၽြန္ေတာ္ကဆြဲထုတ္ၾကည့္ခ်င္
ေနမိ၏။ေခတ္အေျပာင္းနွင့္အတူယဥ္ေက်းမွဳပါလုိက္ေျပာင္းသင့္/မသင့္ကၽြန္ေတာ္မခ်င့္မရဲေတြးေနမိသည္။
ယဥ္ေက်းမွဳျပန္လည္ဦးေမာ့လာမည့္ေန႕ကုိရင္ဘတ္ဖိ၍ေစာင့္စားေနမိျပန္ပါသည္။ယဥ္ေက်းမွဳပေပ်ာက္
လွ်င္ဘာေတြဆက္ျဖစ္နုိိင္မည္ဆိုတဲ့အထိကၽြန္ေတာ္မေတြးရဲေသးပါ။
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

                                    အခုတေလာသတင္းစာ/ဂ်ာနယ္ေတြ႕သမွ်ဖတ္ျဖစ္ေနသည္။
ဒီရက္ပုိင္းေတြအတြင္းထြက္လာေသာသတင္းမ်ားကလိုခ်င္ေသာအေျဖကိုမေပးေသးပါ။ထုိအခါေစာင့္
စားျခင္းဆုိသည္ကအလိုလုိျဖစ္ေပၚလာ၏။ပရိယာယ္မ်ားလွေသာလွည့္ကြက္မ်ားထဲမွာမီဒီယာေတြပါ/မပါ သိခ်င္လာမိသည္။အခင္းအက်င္းစုံေသာေရာင္စုံသတင္းမ်ားၾကားမွတစ္ခုေသာလျပည့္ည၏အေျဖကို
တိတိက်က်သိခ်င္ေနမိ၏။သုိ႔ေသာ္...ဤအေျဖမွန္ကဘီလူးေစာင့္ေသာေရကန္အတြင္းဆင္းသြားေသာ
သားသမင္ေတြလိုျဖစ္ေနသည္ထင္မ္ိ၏။ေျခရာသာက်န္ရစ္ၿပီးအေကာင္အထည္ေပ်ာက္သြားသလုိ
ခံစားေနရသည္။တရားကုိနတ္ေစာင့္သည္ဟုဆုိလွ်င္ထုိနတ္မင္းတို႕အိပ္ယာမွထခ်ိန္တန္ျပီထင္ပါသည္။
                           ကမၻာႀကီးပူေနြးလာေနေသာ္လည္းသိၾကားမင္း၏ပ႑ဳကမၸလာေက်ာက္ျဖာမ
မပူေသး။မတင္းေသးပါ။ေအးေနဆဲ။ေပ်ာ့ေနဆဲပင္ျဖစ္မည္။ထုိအခ်ိန္ကိုကၽြန္ေတာ္တို႕ဘယ္အတုိငး္အတာ
ထိေစာင့္ရမည္မသိေသးပါ။စေလဦးပုည၏ေတးထပ္တစ္ပုဒ္ထဲကလိုပင္၀ရဇိန္လက္နက္ျပင္ဆင္ေနေရာ့
သလား ...ဟုပင္ေတြးမိေတြးရာေတြးေနမိပါ၏။
                                    ထုိ႔ျပင္ဆက္သြယ္ေရးကြန္ယက္နွင့္ပတ္သက္၍ကၽြန္ေတာ္ေစာင့္စားေနမိတာ
ရွိေသးသည္။ထစ္ကနဲဆိုစိတ္တိုလြယ္တတ္ေသာကၽြန္ေတာ္သည္ေလာကႀကီး၏သင္ျပေပးမွဳနွင့္ေလာက
ႀကီး၏ပရိယာယ္အဖုံဖုံၾကားမွာေစာင့္စားျခင္းမ်ားစြာရင္၀ယ္ပုိက္ေနမိသည္။ရင္ဘတ္နွင့္မဆန္႔ေအာင္
ပင္ျဖစ္ေနသည္ထင္မိ၏။အေကာင္အထည္နွင့္ခ်ျပ၍မရေသာေၾကာင့္ဘာမွ်မတတ္နုိင္။
ေစာင့္စားလက္စနွင့္စိတ္ရွည္ရွည္ထား၍ေစာင့္စားရုံအျပင္ဘာမွ်မရွိပါ။
                                    အခ်ိန္နွင့္တစ္ေျပးညီတိုးတက္ေနေသာယေန႔ကမၻာမွာအျခားကမၻာအျခမ္းမွ
ကေလးငယ္ေတြပင္ဖုန္း၊အင္တာနက္သုံးေနခ်ိန္တြင္ကၽြန္ေတာ္တို႕ဖက္ျခမ္းမွာပြင့္လင္းျမင္သာမွဳေတြ
အားမေကာင္းေသးပါ။လိပ္ေျပးသလိုေနွးေနေသးသည္ထင္မိ၏။တေရြ႕ေရြ႕နွင့္မို႕ပန္းတိုင္ေပ်ာက္သြားမွာ
ကုိပင္စိုးရိမ္ေနမိေသးသည္အထိပင္ ။
                                    ပြင့္လင္းျခင္းဆုိသည္မွာလည္းရုိးရာယဥ္ေက်းမွဳကိုခ်ေကၽြးရမည့္ပြင့္
လင္းျခင္းမ်ဳိးကုိမဆုိလိုပါ။အုိးနွင့္ဆန္တန္ရုံခပ္ သုံးဖို႕အသုံးျပဳသူဖက္မွာတာ၀န္ရွိသည္ထင္မိ၏။
                                    အခုေလာေလာဆယ္မွာဆက္သြယ္မွဳပုိင္းကအားနည္းေနေသးသည္
ထင္သည္။လုံေလာက္ေသာဆက္သြယ္မွဳကိရိယာမ်ဳးိလူတန္းစားမ်ဳိးစုံ၊အလႊာစုံလက္ထဲေရာက္ရွိနုိင္မွဳ
အားမေကာင္းေသးပါ။မီဒီယာမ်ားမွခ်ျပေသာထင္ေၾကးမ်ားျဖင့္အာသာေျဖေနၾကရသည္။ေငြေၾကးသိန္း
ဂဏန္းမ်ားစြာမွသည္ တစ္ရစ္ခ်င္းက်လာေသာအက်မ်ားကလိုအပ္ေသာအက်ထိမေရာက္ေသးေပ။
သိန္းဆယ္ဂဏန္းေက်ာ္မွေျခာက္သိန္း ၊ငါးသိန္းအထိက်ခဲ့ျပိီးျပီ။အားရဖြယ္မရွိေသးပါ။နွစ္သ္ိန္းခြဲ ၊တစ္သိန္းခြဲထိက်လာသည္။အျပည့္အ၀အားမရေသးပါ။တန္ရာတန္ေၾကးထက္ပုိေပး၍အသုံးျပဳေန
ရေသာထုိဆက္သြယ္မွဳပစၥည္းေလးကုိကၽြန္ေတာ္စိတ္မနာနုိင္ခဲ့။လူတိုငး္ရွိသင့္သည္ထင္ရေသာ
ထုိပစၥည္းေလးကိုကၽြန္ေတာ္လည္းေစာင့္စားေနမိသည္။ကၽြန္ေတာ့္လိုေစာင့္စားေနသူုေတြေတာ္ေတာ္
မ်ားမ်ားရွိလိမ့္မည္ထင္၏ ။
                                    ေလာကႀကီး၏သင္ခန္းစာမ်ားထဲမွာသည္းခံတတ္ဖို႕ေတြပါ၀င္သည္။
“ ေစာင့္နုိင္လွ်င္အက်ဳိးရွိ”ဟုေရွးဆုိရုိးပင္ရွိပါ၏။အက်ဳိးရွိမည့္အရာေတြအတြက္ေစာင့္စားရျခင္းကား
မေျပာပေလာက္ပါ။အက်ဳိးမရွိပဲေစာင့္စားေနရမည့္အျဖစ္မ်ဳိးေတာ့မလုိခ်င္မွန္းလူတုိင္းတစ္ထပ္တည္း
က်သေဘာတူမည္ထင္သည္။
                                    သည္းခံျခင္းဆိုရာ၀ယ္ေစာင့္စားျခင္းလည္းပါ၀င္မည္ထင္သည္။
အက်ဳိးရွိေသာေစာင့္စားျခင္းမ်ဳိးေတာ့ျဖစ္ဖုိ႕လုိပါ၏။မေရရာတတ္ေသာလူ႕ဘ၀အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာ
ေရရာေသာေစာင့္စားမွဳရလဒ္ေလးေတြေတာ့လိုခ်င္ေနမိတာအမွန္ပင္။ေမြးဖြားသည္မွစ၍ေသဆုံးခ်ိန္
ထိေစာင့္စားရျခင္းက ကုန္နုိင္မည္မထင္။ တစ္မ်ဳးိျပိီးတစ္မ်ဳိးတစ္ခုျပီးတစ္ခုရွိ ၊ရွိလာေနဦးမည္ပင္
ျဖစ္သည္။ေစာင့္စားလက္စနွင့္ဆက္လက္ေစာင့္စားရေပဦးမည္။
                                    နုိင္ငံေရး၊ဘာသာေရး၊စီးပြားေရး၊ပညာေရး၊လူမွဳေရး..
အေရးမ်ားစြာေစာင့္စားရန္လိုေနေသး၏။ေစာင့္နုိင္သူကေစာင့္သေလာက္အက်ဳိးရွိမည့္အေရးေတြ
 ျဖစ္ေစခ်င္မိသည္။
×××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××

                                   ေစာင့္စားျခင္းနွင့္ပတ္သက္၍ကၽြန္ေတာ္နားေထာင္ျဖစ္ေသာသီခ်င္း
တစ္ပုဒ္ရွိသည္။နားေထာင္ျဖစ္စကတည္းကအျဖစ္သနစ္ေတြတိုုက္ဆုိင္လြန္း၍နွစ္ျခဳိက္ခဲ့သည္။ယခုထိ
ႀကိဳက္မိေနဆဲပင္ျဖစ္၏။ေတးသံရွင္ေမာင္ေမာင္ေဇာ္လတ္၏“ရပ္ေစာင့္”ဆုိေသာသီခ်င္းျဖစ္သည္။
ထုိသီခ်င္းထဲကအတုိင္းကၽြန္ေတာ္ရပ္ေစာင့္ခဲ့ဖူးသည္။အိပ္ရင္းလည္းေစာင့္စားခဲ့မိ၏။အေတြးေတြထဲမွာ
ပင္ေစာင့္စားျခင္းကိုသရုပ္ခြဲေနမိေသးသည္။ထိုသီခ်င္းကုိအေတြးျဖန္႕က်က္ျပီးအခင္းအက်င္းမ်ဳးိစုံ၊
နယ္ပယ္စုံအထိကၽြန္ေတာ္ေစာင့္စားေနမိပါေတာ့သည္။
                                 တစ္ခုေတာ့ရွိသည္။ပုိေနၿမဲက်ားေနၿမဲသီအိုရီကိုေတာ့အတိုင္းအတာ
တစ္ခုထိေျပာင္းလဲရမည္ထင္ပါ၏.။ေစာင့္စားျခငး္၏အက်ဳိးရလဒ္ကုိသမိုငး္က
အေျဖေပးနုိင္လိမ့္မည္ထင္ပါသည္။
 ****************************************************
                                      ရတုသစ္
                           (  9 - 12 -2012  10 ：40 PM )