အလြမ္းသင့္ရႈိက္သံသဲ့သဲ့နဲ႕ အနက္ေရာင္၀တ္တဲ့ည

“အလြမ္းမ်ား မလာရ”
ဆုိင္းဘုတ္တပ္ေနာက္က်သြားတဲ့ရင္ဘတ္တစ္ျခမ္း
အလြမ္းရင့္ေရာင္ေတြ သမ္းလို႕
ငါတုိ႔ သိရွိခဲ့ၾကျခင္းဟာ လြမ္းဖုိ႔သက္သက္ပဲလား ။

စကားလုံးေတြတူးျမွဳပ္ထားတဲ့ေကာင္းကင္ေအာက္
ညဟာ လမင္းေပ်ာက္လုိက္ရွာေနရဲ႕
တုိးတုိက္မ်က္၀န္းႏွစ္စုံမွာ
ရႈိက္သံသဲ့သဲ့ ျဖာတယ္ ။

မာယာေတြကင္းခဲ့ေၾကာင္းဖြင့္ဟ ဖုိ႕
တစ္ဆုိ႕ဆိတ္ျငိမ္ လည္ေခ်ာင္းတစ္ေလွ်ာက္က
ဘယ္ေသာ့နဲ႕မွ ဖြင့္လို႕ မရခဲ့ဘူး
ငါ..လြမ္းလြမ္းဆြတ္ဆြတ္ ရူးပါရေစ (…   ) ။

တေစၧတစ္ေကာင္လုိ ပုန္းလွ်ဳိး ကြယ္လွ်ဳိး နာက်င္ေနရ
ဇာတ္သိမ္းမလွဘူးဆုိတာေတာင္ ဒီဇာတ္က အက်နာတယ္
မလွမပ ခုတ္ခ်ခံလိုက္ရတဲ့ ရင္ဘတ္မွာ
ဘာ့ေၾကာင့္..အလြမ္းက က်န္ေနခဲ့တာလဲ
သဲသဲကြဲကြဲရင္ခုန္သံအလႈပ္မွာ
မနက္ျဖန္ေတြဟာ အရုပ္ႀကဳိးျပတ္ျဖစ္သြားေပါ့
ထိန္းခ်ဳပ္စုစည္းထားတဲ့ ရင္ခတ္သံခါးခါးနဲ႕
ငါ..လူဆန္ဆန္ အားရပါးရ ငိုပါရေစ  (…   ) ။

သက္ေသမျဖစ္ေပမယ့္ မ်က္ရည္မွာ အျပစ္မရွိခဲ့
ခ်စ္ႀကဳိးျငိ ႏွလုံးသားထဲျခစ္ရာေတြအျပည့္က်န္ခဲ့တာ
မင္း မသိပါေစနဲ႕
ဘ၀မွာ အသည္းက တစ္ခါပဲ ကြဲတတ္တာမ်ဳိးမို႕ပါ
ငါ..လြတ္လြတ္လပ္လပ္ အသည္းကြဲပါရေစ  (…   ) ။

“လြမ္းေနပါတယ္”လုိ႔ ဘယ္သူ႕ကုိေျပာျပရမလဲ
ဒီပြဲက ၾကည့္လုိ႔မေကာင္းခဲ့မွန္း
မခမ္းနားတဲ့ ဇာတ္သိ္မ္းက မီးစိမ္းျပတယ္ ။

ထိန္းထားတဲ့ၾကားက မ်က္ရည္ဟာ စိမ့္စ္ိမ့္လာခဲ့
နဲ႕သြားတဲ့ အနာဂတ္ပန္းတိုင္ေရွ႕မွာ
အတိတ္ကိုေမ့မရတဲ့အေၾကာင္း က်မ္းက်ိန္ေနရေပါ့
ေဖာ့ေဖာ့ေလးနွိပ္ထားတာမဟုတ္တဲ့ တံဆိ္ပ္မွာ
အတိတ္ေတြပဲ ထင္က်န္ေနသလား
၀ိုးတ၀ါး ညွဳိ႕ငင္ခံလိုက္ရတဲ့ အသိစိတ္ထဲ
အသည္းကြဲကဗ်ာက လြဲလုိ႔ ဘာမွ သဲသဲကြဲကြဲ မသိေတာ့ဘူး ။

အနက္ေရာင္လူးသြားတဲ့ အသည္းအတြက္
အလံတစ္၀က္လႊင့္ျပီး ဘယ္သူေတြ ျငိ္မ္သက္ေပးနုိင္မလဲ
ငါ့. ငရဲနဲ႕ ငါ  ေလာင္ကၽြမ္းပါရေစ  (…  ) ။

မင္း မမွားခဲ့သလုိ
ငါ ကိုယ္တုိင္ေ၀၀ါးခဲ့တဲ့ လမ္းက
ၾကမ္းရွရွ ျဖစ္သြားခဲ့ေပါ့
ေဖ်ာ့ေတာ့သြားတဲ့ အိပ္မက္စစ္တမ္းမွာ
အလြမ္းည ဟာ အဆိပ္တက္ရင္း ဖ်ားခဲ့
ယဲ့ယဲ့ေလးေတာင္ မၿပဳံးနုိင္တဲ့ အခါ
ငါ့ ကိုယ္ငါ မသိခ်င္ေတာ့တာ အျပစ္ျဖစ္သြားသလား
မင္း စီရင္မဲ့ တရားနဲ႕ ငါ အိပ္စက္ပါရေစ (…   )  ။

                            ရတုသစ္
             (29/01/2013 = 2: 05 Pm)