မန္းေရႊၿမဳိ႕ရွာပုံေတာ္

မန္းၿမဳိ႕ေရႊျပည္ ။      ။ေရာင္ေနျခည္ျဖင့္၊ ရႊင္ၾကည္ခ်မ္းျမ ၊ျမဳိ႕ရုိးလွတည့္၊ရႊန္းပစိမ္းေ၀၊
မန္းေတာင္ေျခႏွင့္ ၊ ရစ္ေခြသာေမာ ၊က်ဳံးေတာ္ေၾကာ၀ယ္၊လြင့္ေမ်ာ၀ိညာဥ္ ၊ခိုနားခ်င္ခဲ့၊
သို႔ပင္စိတ္ကူး၊ ရြယ္ရည္စူးလည္း ၊ ထူးထူးျပားျပား၊ ေရာင္စုံျခားလွ်က္၊ရွက္အားေပ်ာက္ကြယ္၊
မန္းမ်ဳိးႏြယ္တို႔၊လမ္းသြယ္လမ္းမ၊ျမင္ျပန္ရေသာ္၊ ျမန္မာ့ေရွးေဟာင္း၊မန္းျမဳိ႕ေကာင္းသည္၊
ေခတ္ေထာင္းသည့္ဒဏ္၊ႀကံ႕မခံပဲ ၊လြင့္ပ်ံပ်က္သုဥ္း ၊ စိတ္ဓာတ္ႏုံးသည္၊
ဆုံးရႈံး ေရႊေျခက်င္းမ်ားပါတကား ။         ။


ႏြမ္းဖုိ႔ေပြလီ ။       ။ သီကရီႏွင့္၊နန္းဆီနန္းေသြး ၊ေျပာင္ေအာင္ေဆး၍ ၊ေခတ္ေဆြးေခတ္က်န္၊
စိတ္မွာႀကံလ်က္၊ေရႊျမန္မာမ်ဳိး၊ရုိးရာက်ဳိးကုိ ၊ျမတ္နုိ္းမရွိ၊ ေခတ္လြန္ဘိေသာ္၊ ကၽြမ္းရိပုပ္ေဆြး ၊
"ေခတ္ေဟာင္းေတး"ဟု ၊ယဥ္ေက်းမႈကို ၊မဆယ္လုိဘဲ ၊ေခတ္လိုေခတ္ႀကဳိက္၊ေခတ္ပ်က္လုိက္ကာ၊
လည္ဟုိက္ေပါင္တို၊ဆံ နီ ညဳိ ျဖင့္၊ရင္ဖုိေသြးဆူ၊ ခုိက္ေအာင္ျမွဴလွ်က္ ၊ကလူဖမ္းစား၊
ပူပုံပြား၍ ၊ဘုိးဘြားတုိ႔ထုံး ၊ပ်က္ပ်က္ျပဳန္းသည္၊
တုန္းရုန္းေပြ ေၾကြဆင္းသြားပါတကား ။      ။


ပန္းတုိ႔ေၾကြျပီ။     ။ ေခတ္ေျခြသည္တည့္၊မန္းျပည္ဌာန၊ ရုိးရာလွကို၊ရႈၾကခ်င္လွ်င္၊
ရာဇ၀င္ႏွင့္၊သဘင္,ျပဇာတ္ ၊ေရွးစာဖတ္မွ၊ တပ္အပ္မုခ်၊ ျပန္ေတြ႕ရလိ္မ့္၊ သမေရာေမႊ၊
ခုေခတ္ေျခကား၊ရႈေလျမင္ေလ၊ရင္က်ဳိးေၾကအံ့ ၊ မန္းေျမလွဓာတ္၊ ရွာေဖြလတ္ေသာ္၊
ျမဳိ႕ပတ္ခ်ိန္သာ၊ကုန္ဆုံးပါလွ်က္၊ ျမန္မာေရႊမန္း၊ ေပ်ာက္ပုံဆန္း၏ ၊ေရႊနန္းျမဳိ႕ရုိး ၊
က်ဳံးေဘာင္ကုိးႏွင့္၊ေတာင္ခုိးလြင့္ဖုံး ၊မန္းေတာင္ကုန္းသည္၊
တုံးလုံး ေခြေနျခင္းမ်ားပါတကား ။            ။



ရတုသစ္
၁၃၇၅ ခုနွစ္
နယုန္လဆန္း(၁၀)ရက္၊အဂၤါေန႕
ည ၉နာရိီ၊ ၁၀ မိနစ္ ။