ရာဇ၀င္ကုိ...အေလးျပဳမယ့္အခ်ိန္

*ကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ႔...အိပ္စက္ရင္း...
  ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရဲ႕...အိပ္မက္ထဲထိ...
  နက္ရွဳိင္းစြာ...တုိး၀င္မိေပါ့...
  "ခံစားခ်က္..ေပ်ာ့ရင္...ရသ သိပ္မေပၚမွန္း."..
  မ်က္ကန္းတေစၦမေၾကာက္...ယုံခဲ့တယ္...။

*ကဗ်ာတစ္ပုဒ္အတြက္...လမ္းေလွ်ာက္ရင္း..
  ကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ႔...လမ္းေပ်ာက္ခဲ့...
  ၾကယ္ေရာင္ေအာက္က...သက္ျပင္းခ်သံေတြ...
  တြားသြားလာေနေပါ့...တေရြ႕ေရြ႕...
  မေမ့တတ္တဲ့ ရင္ဘတ္ကုိ...
  အလြမ္းနဲ႔ ၾကက္ေျခခတ္ထားမိ...။

*ကဗ်ာတစ္ပုဒ္မွ...ထြက္ခြါ...
  ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေနာက္...အရိပ္ပမာ လုိက္သြား...
  ၀ုိးတ၀ါး ညေတြက ရွည္ၾကာတတ္တာ...
  သင္ခန္းစာအျဖစ္...မွတ္သားခဲ့ရ...
  လ, သြားလမ္းေပ်ာက္တဲ့...ညဆုိးေတြ...
  ဘယ္ အင္အားမ်ဳိးနဲ႔...အလဲထုိ္းရမလဲ..?..။

*ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရဲ႕...အတိမ္ အနက္ကုိ...
  ကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ႔...တြက္ခ်က္ၾကည့္...
  က်ိန္စာမိေနတဲ့...စြဲလမ္းမွဳတရား က...
  ပါးပါးခ်င္း...လွီးထုတ္ရ ခက္ေနခဲ့...
  အသက္ဆုံးခ်င္...ဆုံးပါေစေတာ့...
  စိတ္ ဒုန္းဒုန္းခ်ၿပီး ...ကမ္းလင့္မယ္...။

*ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေၾကာင့္...က်န္ရစ္...
  ကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ႔...ရန္ျဖစ္ရင္း...
  ပ်ဳိျမစ္ျခင္းေတြ...ဆိတ္သုဥ္းမွ...
  ဒုန္းဒုုန္းခ်ုမိတဲ့...ဆုံံးျဖတ္ခ်က္...
  အနားသတ္...မေသခ်ာေသးေပမယ့္...
  ေျမကမၻာ အတြင္းမွာ...ရွင္သန္ျခင္း ကဗ်ာတစ္ပုဒ္...
  ေရးထုတ္ခ်န္ထားရစ္ခဲ့ နဳိင္ရင္...
  ငါ့ ရာဇ၀င္ကုိ...ငါ...
  အေလးျပဳနဳိင္ပါတယ္...။
             
                                      ရတုသစ္
                  (10/9/2012----10း25 PM)