မုိးေျခြေလညင္း ( ၂ )

မိုး- သက္ေလညင္း  ၊ သြဲ႕သြဲ႕နင္း၍
ေ၀့ဆင္းတိုက္လာ ၊ ထက္အာကာ၀ယ္
တိမ္လႊာညစ္ညဳိ ၊ အိအိၿပဳိလွ်က္
တိမ္ညဳိခ်င္းခ်င္း ၊စစ္မက္ခင္းေသာ္
က်ဆင္းေျမျပင္ ၊ မ်က္ရည္စင္ျပီ
လြမ္း၀င္စိတ္မွာ..ေဆြးေတာ့သည္..။

ေျခြ-ေသာေလညင္း  ၊ျဖည္းျဖည္းခြင္းလည္း
ေၾကြဆင္းတိမ္ရည္ ၊ ပင္လယ္တည္ခဲ့
ေ၀းဆီ႒ာန ၊ ခြဲေနၾကေသာ
ခ်စ္ရသူေတြ ၊ လြမ္းမေျပေအာင္
ညွဥ္းေနသလုိ ၊ေလညင္းၿပဳိျပီ
လြမ္းငုိခ်င္းသာ..ဆုိေတာ့မည္..။

ေလ-ျပည္မုတ္သုန္ ၊ ေၾကာ့ျပန္ စုန္လွ်င္
ရင္ခုန္လွဳိက္ျဖာ ၊ေ၀ဒနာက
ရင္လႊာမွတက္ ၊ လြမ္းခ်င္းဆက္၍
စက္စက္မ်က္ရည္ ၊ ေၾကြဆင္းသည္ကုိ
ေ၀းဆီခ်စ္ပ်ဳိ ၊ သိေစလုိၿပီ
လြမး္ဖို ရင္မွာ ..ေႏြးေတာ့သည္ ..။

ညင္း-သြဲ႕သုန္သုန္ ၊ မိုးမွဳန္မွဳန္ေၾကာင့္
လြမ္းဟုန္ျမင့္ကာ ၊ ေ၀ဒနာက
ေျဖရာမရွိ ၊ လြမ္းဒဏ္ပိေသာ္
မခ်ိရင္၀ယ္ ၊ ဗ်ာပါၾကြယ္လ်က္
သက္လွယ္ေမ..သုိ႕ ၊ လြမ္းစိတ္ပုိ႕ၿပီ
လြမ္းစုိ႔မ်က္ႏွာ ..ညဳိေတာ့သည္..။

                     ရတုသစ္
      ( 11 /10 /2012 ..7 :55 PM)

(မွတ္ခ်က္=ေခါင္းစဥ္ေပးသူ ေထာ္ဦး (ဘားအံကြန္ပ်ဴတာ)
 ေခါင္းစဥ္အမည္ မုိးေျခြေလညင္း...)
အြန္လိုင္းလင္းေရာင္ျခည္မွာ နွစ္ပုဒ္ျဖစ္ေနမည္စုိးေသာေၾကာင့္မတင္ျဖစ္ပါ၊။