ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရဲ႕နဴးည့ံျခင္းမွာ ဘ၀ကုိပုံအပ္ထားမိ
အဆိပ္အျပည့္ရွိမယ္ဆုိရင္ေတာင္ ငါေသာက္လိုက္တယ္..
အေမာေဖာက္ေဖာက္လာတဲ့ ငါ့ အိပ္စက္ျခင္းဟာ တုန္ရီေနခဲ့
ပီတိေလာက္ပဲ ပုိင္ဆိုင္နဳိင္မယ့္လမ္းကုိ ငါေရြးထားရဲ႕
တကယ့္အျဖစ္အပ်က္မွာ ငါ ဆုိးခဲ့တာလား..ငါမသိ
အငိုက္မိခံထားတဲ့ ကဗ်ာရဲ႕ျဖားေယာင္းျခင္းမွာ ရင္ခုန္တယ္..။
ပုံျပင္ေတြထက္ေတာင္ ငါစြဲလမ္းခဲ့တာေပါ့ ကဗ်ာ
ဒ႑ာရီမဆန္တဲ့ အေတာင္ပံတပ္ဆင္ရင္း ေလဟုန္ခြင္းခဲ့ရ
ဘ၀ကုိ ျမင္ေနတဲ့အေတြးမွာ..ငါ အထီးက်န္ခ်င္က်န္လိမ့္မယ္
ငါ့ဘက္မွာကဗ်ာရွိေနေသးရင္ ကဗ်ာရဲ႕ကမၻာမွာ ငါေနမယ္...။
ျမင္လႊာအထပ္ထပ္ၾကားမွာ ေထြျပားအာရုံေတြ ရွိတယ္..ကဗ်ာ
ေဆးေသာက္ဖို႕အခါခါေမ့မိတာေတာင္ကေယာင္ကတမ္းညမွာကဗ်ာနဲ႔လမ္းေလွ်ာက္ေနမိ
ညရဲ႕တိတ္တဆိတ္ေဖးမမွဳမွာ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးရင္း အိပ္စက္ျခင္းကုိ ငါမတပ္မက္ခဲ့
ငတ္ေနတဲ့ဆာေလာင္အာဟာရဟာ..ကဗ်ာပဲ ကဗ်ာ..။
ငါ့အနာဂတ္ငါေရြးရမယ္ဆုိတာ ငါမသိလို႕မဟုတ္ဘူး
တိမ္းမူးေနတဲ့ ယိမ္းယုိင္အေရႊ႕အေျပာင္းမွာ ဒိီဂရီအမ်ားႀကီးတိမ္းေစာင္းနုိင္တယ္။
အျပဳိင္အဆုိင္မႀကဳိက္တဲ့ ငါဟာ ကဗ်ာနဲ႕အေျပးျပဳိင္ေနမိခဲ့
အိပဲ့အိပဲ့ ေနွးေကြးေျခလွမ္းနဲ႕လည္း ငါ အျပဳိင္ႀကဲျပီးလုိက္ခဲ့တာေလ
ငါ့ ကုိေစာင့္ပါဦး ကဗ်ာ ။
ငါ လုိက္ေနခ်င္ေသးရဲ႕ မင္းေနာက္မွာ
ေရရာမွဳမရွိမွန္းသိေနတာေတာင္ ငါ့ အစြဲအလမ္းကုိငါ မေျဖနုိင္ေသး
မင္းေပးတဲ့ အိပ္မက္တစ္ခုနဲ႕ ငါေႏြးေထြးေနခ်င္ေသးလို႕ပါ ကဗ်ာ ။
ရတုသစ္
No comments:
Post a Comment