အိပ္ဖန္ေစာင့္ ည

ၾကယ္ေရာင္ျဖာလင္း ၊ ေလညင္းသြင္းခ်ိန္
သီခ်င္းေလးဆို ၊ေစာင့္ကာႀကဳိမည္..
၀င္ခုိနားလွည့္..ေျပး၀င္ခဲ့ ေမ..။

ညရဲ႕ရွဳခင္း ၊ ျငိမ္ဆိတ္ျခင္း၀ယ္
ယမင္းသက္လယ္ ၊လွေသြးၾကြယ္ကုိ
ခ်စ္ဖြယ္စကား ၊ ထပ္ထပ္ၾကားသည္
ခ်စ္အားစိမ့္ယုိ ၊ရႊန္းလက္ စုိေပါ့ ။

ၾကယ္ကုိထြန္ယက္ ၊ လမင္းထြက္၍
လက္လက္ေရာင္ထြား ၊သစ္ရြက္ၾကားမွ
လင္းအားျဖန္႕က်က္ ၊ေျမသို႕သက္စဥ္
နဳညက္ျဖဴစင္ ၊ ေမ့ပါးျပင္မွ
ေရႊစင္ယုိးမွား ၊ သနပ္ခါးကုိ
နမ္းသြားမွာစုိး ၊ ေၾကာက္စိတ္တိုးကာ
ငုပ္လွ်ဳိး၀ွက္ကြယ္ ၊ ရင္ခြင္လယ္၌
ဖက္တြယ္ထားမိ ၊ရင္ခ်င္းၿငိလွ်က္
ပီတိျဖာေ၀ ၊ နမ္းမိုးေျခြေသာ္
ရွက္ေျပပုတ္ခတ္ ၊ေမာင့္ရင္ဘတ္မွာ
ပြင့္ဖတ္ နဳလႊာ ၊မွန္သည္သာ ဟု
ၾကင္နာစိတ္ကဲ ၊အနမ္းသည္း(သဲ)ခဲ့..။

ရင္ထဲေအးစိမ့္ ၊ တစ္ျငိမ့္ျငိမ့္္ႏွင့္
နွစ္သိမ့္ခ်ဳိျမ ၊ ညလည္း လွ ၏
ေလာကတစ္ခြင္ ၊ၾကည့္၍ုျမင္ေသာ
၀န္းက်င္အားလုံး ၊ အလွဖုံး၏
ခ်စ္ဆုံးေမသာ ၊ရင္ခြင္လႊာ၀ယ္
ၾကင္နာေမွးမွိတ္ ၊တစ္္ေရးအိပ္ဖုိ႕
ေခ်ာ့သိပ္ေတးသံ ၊ေမတၱာရံလွ်က္
အိပ္ဖန္ေစာင့္ရာ ၊ညကမၻာ သည္
လွျဖာ ေ၀စည္ ၊ကဗ်ာ ပီေသာ္..
ရႊင္ၾကည္ၿပဳံး၀င့္ေနသည္ တကားးးးး ၊။

                    ရတုသစ္
        (   3-12-2012==11 :50PM)