ကဗ်ာမေရးနုိင္သူတစ္ေယာက္အေၾကာင္း

ကဗ်ာေရးရန္
အေတြးႀကံျဖင့္
ရင္အံ၀ွက္ဖြင့္
စိတ္ကူးလႊင့္လည္း
လြမ္းရင့္လြန္က်ဴး
စိတ္..မျမဴး၍
တလူးလိမ့္လိမ့္
ဟုိ ဒီ လိွမ့္လွ်က္
ေျဖသိမ့္္စရာ
မေတြ႕ပါပဲ
ေတးကာရန္ေပ်ာက္
အာရုံေနာက္ကာ
ႏြမ္းေျခာက္လြင့္ေၾကြ
ေရာ္ရြက္ေတြအား
ေငးေနမႈိင္မိ..ႏြမ္းရိရိ  ။

လြမ္းမိသည့္တာ
ေ၀ဒနာကို
ကဗ်ာအျဖစ္
ေျပာင္းလဲပစ္ဖုိ႕
ဖြင့္လွစ္ရင္မွာ
ကာရန္ရွာေသာ္
ေျခရာလည္းေပ်ာက္
ေရလည္းေနာက္ သို႕
ေ၀းေရာက္လြင့္ပ်ံ
သိပ္မဟန္ပဲ
ကာရန္ခ်ဳိျမ
ေပ်ာက္ကုန္ၾကသည္
ႏြမ္းလ်ေ၀ရီ..စိတ္မၾကည္..။

မအီ မသာ
စိတ္အနာကုိ
ေျခရာရွာၾကည့္
အေျဖညွိလည္း
လြမ္းပိ သည့္စိတ္
တရိပ္ရိပ္မုိ႕
လိပ္လိပ္ရင္မွာ
တက္တက္လာသည့္
က်ဥ္နာ ခံခက္
ဒဏ္ရာနက္ ကုိ
ေက်ာ္တက္ႏုိင္ရန္
အားမတန္ပဲ
စိတ္မာန္ကိုေလွ်ာ့
ႏြမ္းရိေဖ်ာ့လွ်က္
အေသာ့ျမန္စြာ
စိတ္ေမာကာျဖင့္
ရင္လႊာကုိပိတ္
ခပ္မဆိတ္သာ
တုိးတိတ္တြင္းေၾက
အသည္းေျမကုိ
မ်က္ေရ ေလာင္းလွ်က္
ေနရခက္သည္
လြင့္ပ်က္ကာရန္..ေတး မမွန္  ။   ။

                   ရတုသစ္
    ( 15-2-2013 ။ 11:30 pm)
(http://yatuthit.blogspot.com/)