ျပန္ေလွ်ာက္လာေနတဲ့ဆုံလည္

ပုထုဇဥ္ဓေလ့မို႕တရားဟာတရားကုိျပန္ရွာေနရ

  ဘ၀ႏြံတြင္းထဲအလင္းဟာ ဆြဲႏွစ္ခံလုိက္ရတဲ့သားေကာင္

  အေယာင္ေယာင္အမွားမွားေတြၾကားျပႆဒါးကျပကၡဒိန္အျပည့္ ။

ရစ္တုိးေ၀ွ႕ဆင္းလာတဲ့ျမဴမႈန္မြဲျပာျပာထဲ

  အလဲထုိးခံသစ္ရြက္ကေလးမ်ားတရွပ္ရွပ္တြားသြားၾက

  ဘ၀ေခါင္းစဥ္ေအာက္ကသက္ရွိသက္မဲ့ျဖစ္ပ်က္ျမင္ကြင္းေတြ ။

ဖူး ေ၀လုိက္ ပြင့္ေ၀လိုက္ အခ်ိန္ကုိက္ျပ႒ာန္းက်မ္းစာမ်ား

  ေနာက္ဆုံးတံခါးအဖြင့္အတြက္သီအိုရီေတြျဖည့္စြက္ေပးပါ

  အေရးမပါတဲ့အေတြးနဲ႕ကမၻာ့၀န္ရိုးေပၚေမ့ေမာလည္ပတ္ေနခဲ့ရ ။

ေ၀ခဏ ေၾကြခဏ သရုပ္ျပအခမ္းအနားတစ္ေလွ်ာက္

  ဦးေႏွာက္ကိုရင္ဘတ္ထဲထည့္ထားလုိက္ရမလား

  ႏွလုံးသားကုိေခါင္းေပၚရြက္ထားရမလား..တစ္ခုခ်င္းေျဖ ။

စီတန္းရစ္ေခြလာမယ့္ ေရြးခ်ယ္စရာ တစ္ခုျပီး..တစ္ခု

  ဘယ္တစ္ခုကုိ ပန္းကုံးစြပ္သရဖူေပးမလဲ

  ေ၀ခြဲရခက္ျခင္းဆုိတာလူျဖစ္ကတည္းကပါလာတဲ့ေ၀ဒနာ ။

ေႏြကဗ်ာဟာအေဟာင္းေတြေျခြကာပစ္လုိက္

  အသစ္ေတြေ၀ဆာပစ္လိုက္ တရားျပရင္း

  က်ုပ္တုိ႕ခင္ဗ်ားတုိ႕ျမင္ကြင္းမွာ အထင္းသာျဖတ္ေလွ်ာက္လာ ။

ဦး ေႏွာက္ကုိအလုပ္ေပးလိုက္ရမလားစဥ္းစား

  နွလုံးသားကုိအားျဖည့္ထားရမလား ဆင္ျခင္

  ရြက္ေၾကြလြင္ျပင္မွာပုရစ္ဖူးေတြ အတိတ္ေမ့ေနေပါ့ ။

ေရာက္ ေနက်အလွည့္က အစ၊အလယ္ ၊အဆုံး မသဲကြဲ

  မတည္ၿမဲျခင္းမွာေနၿမဲအတုိင္းပုတ္သင္ညဳိတစ္ေကာင္လုိ

  ေယာင္ေယာင္ျပီးညိတ္မိတဲ့ဦးေခါင္းဟာ အခြံသက္သက္ ။

ျပန္ဆက္မရမယ့္အက္ရာေတြဖာေထးခ်ဳပ္စပ္မိ

  ႀကဳိးျပတ္လြတ္ထြက္အသိဟာ ဘယ္ဆီဘယ္၀ယ္ပ်ံ႕လြင့္

  ကၽြမ္းရင့္ေနခဲ့တာ သံသရာအဆက္ဆက္ အတၱၱ ။

ၿပီတီတီလုပ္မရတဲ့သစၥာဟာေရွ႕ ေနာက္ ၀ဲ ယာ မွာ

  မာယာေတြအလုပ္မျဖစ္ဘူး သိရဲ႕လား..ျဖည္းျဖည္းေျဖ ။

  ကေ၀ဆန္တဲ့ေႏြဟာ သခၤ ါရကုိပခုံးေပၚတင္လာခဲ့ျပီ ။

                         ရတုသစ္
                (http://yatuthit.blogspot.com/ )