အလြဲနွစ္ခုရဲ႕ဆုံမွတ္

            ( ၁)   ကြန္ပ်ဴတာတစ္လုံးနွင့္ကုိမ်ဳိးအလုပ္ရွုပ္ေန၏ ။သူ႕အႀကံနွင့္
သူေတာ့ေပ်ာ္ေနမိသည္။ခက္တာကအခုတေလာ အေကာင့္ လုပ္ရတာမလြယ္..။လုိင္းနည္းနည္းၾကပ္ေနသေယာင္ေယာင္ ။ကိစၥမရွိ ။
လုပ္စရာရွိတာလုပ္ဖို႕ကကုိယ့္ကိစၥ ။ၾကပ္တာကသူ႕ကိစၥ ။ထင္သည့္အတုိင္းပင္၊အေကာင့္ေလွ်ာက္ရတာအရင္လုိမဟုတ္ ၊
ဖုန္းနံပါတ္ေတာင္းေနသည္ ၊ကုဒ္ ထည့္ခုိင္းေန၏ ။ကိုယ္ပုိင္ဖုန္းကမရွိေသး ။တန္ဖုိးနည္းဖုန္းကုိေမွ်ာ္ရင္းလည္တုိင္ပင္ယုိင္လုလု။သူ႔လုိေအာက္တန္း
စာေရးေလးတစ္ေယာက္အတြက္မွန္းေမွ်ာ္ဖုိ႕ေ၀းေသးသည့့္ဖုန္းအိပ္မက္
ကေဆာင္းတြင္းအိပ္မက္လုိကေယာက္ကယက္ျဖစ္ေနဆဲ ။ၾကာေတာ့
မၾကာေလာက္ဟုသူေတြးမိသည္ ။တစ္ေန႔ေတာ့ျဖစ္လာမွာမလြဲဟုယုံၾကည္ေနမိ၏။
တစ္ေန႔ေန႔ေတာ့.....။
*******************
                                     စက္ကဟန္းလိုက္ ၊ကြန္နက္ရွင္က်လုိက္ဆုိေတာ့
လည္းစိတ္ကသိပ္မရွည္ခ်င္ ။အေရးထဲမီးကတစ္ခါတစ္ခါပ်က္တတ္ေသးသည္ မဟုတ္လား။အရာရာတိုင္းသာစိတ္တိုင္းက်ျဖစ္ေနလွ်င္ေလာကႀကီး
ကေပ်ာ္စရာေကာင္းေတာ့မည္မဟုတ္။စိတ္တိုင္းက်ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္
လူ႕အရည္အေသြးေတြက်ဆင္းမလာဘူးလုိ႕ေျပာလို႔မရ။
“ဘ၀ဆုိတာ..ရုန္းကန္ျခင္း”ဟုမာသာထရီဆာေျပာဘူးေသာစကားက
အေတြးထဲမွာတရစ္၀ဲ၀ဲ ။ေလာေလာဆယ္အေကာင့္တစ္ခုရဖုိ႕
အတြက္ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခုအလုိရွိေနမိ၏ ။မၾကာေသးခင္က
ဖုန္း၀ယ္ထားေသာသူငယ္ခ်င္းေဇာ္ေအာင္ကို အမွတ္ရမိလိုက္သည္ ။
ဟုတ္သည္ ။ေဇာ္ေအာင့္ ထံမွာဖုန္းတစ္လုံးရွိေန၏ ။
မနက္ျဖန္မွအကူအညီေတာင္းေတာ့မည္ ဟုစိတ္ကူးရင္းအိ္ပ္
ယာ၀င္ခဲ့သည္ ။အေတြးထဲမွာေတာ့ သူ႕ကုိလာေနာက္ေနေသာ ကုိမင္းသိန္း
ဆိုသူက မျမင္ဘူးပဲ လာလာထင္ေနသလုိ ။
အေကာင့္အသစ္တစ္ခုရလွ်င္ေတာ့ကုိမင္းသိန္း ကိုအစ္ေအာက္
ၿပီး အျပတ္က်ဴပစ္မည္ဟုေတးမွတ္ထားလိုက္၏ ။
။ေစာင့္ပါေလဦး...ကိုမင္းသိန္း ေရ..။
--------------------------------------------
                       ေဇာ္ေအာင့္ အကူအညီျဖင့္အေကာင့္သစ္တစ္ခုရလုိက္၏ ။ေယာက်္ားေလးနာမည္ေတာ့မဟုတ္ပါ ။ဒါကကုိမ်ဳိးကုိယ္တုိင္လုပ္ယူထားေသာ
စိတ္ကူး ။ဘယ္သူ႔ကုိမွေျပာမျပျဖစ္ခဲ့ ။ေဇာ္ေအာင့္ကိုပင္ လိမ္ညာထားလုိက္၏ ။
ရုံးကေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကလုပ္ခုိင္းလုိ႕ကူညီေပးတာ ဟုေျပာခဲ့သည္ ။နားမလည္နဳိင္ေသာအမူအယာျဖင့္ေဇာ္ေအာင္ျပန္သြား၏ ။အဲဒီေန႕ကအေပ်ာ္
မ်ဳိးတစ္ခါမွမခံစားဖူးေသး ။ကံၾကမၼာဆုိတာ တစ္ခါတစ္ခါလူရႊင္ေတာ္တစ္ေယာက္
လုိေလာကကုိပ်က္ရယ္ျပဳတတ္ေၾကာင္း..ကိုမ်ိဳးမသိခဲ့။သူမသိေသးေသာအျခား
တစ္ဖက္မွာ၀ွက္ဖဲတစ္ခ်ပ္ကအလုိလုိဖြင့္ထားၿပီးသားျဖစ္ေၾကာင္းႀကဳိတင္သိခြင့္ရခဲ့မည္
ဆုိပါလွ်င္.........။

----------------------------------
                  ရလာေသာအေကာင့္ျဖင့္ေဖ့ဘုတ္အေကာင့္လုပ္လုိက္သည္
။။ေမယမင္း ဟုနာမည္ေပးထား၏ ။တစ္ေယာက္ထဲအူျမဴးရင္းေလာကႀကီးက
တစ္ခါတစ္ရံရယ္ရႊင္စရာေတြလက္ေဆာင္ေပးတတ္ပါလား ဟုဆင္ျခင္ၾကည့္
မိလိုက္ေသးသည္ ။ေဖ့ဘုတ္မွာ ကိုမင္းသိ္န္း၏အေကာင့္ကုိရွာၿပီးဖိတ္ထားလိုုက္၏
။ေနာက္ရက္မွာကုိမင္းသိန္းကမိမိအေကာင့္ကုိလက္ခံထားၿပီျဖစ္ေၾကာင္းေပ်ာ္ရႊင္
ဖြယ္ရာေတြ႕ရသည္..။ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕မွာထုိင္ရင္းတစ္ေယာက္ထဲပါးစပ္ပိတ္
ရယ္ေနမိေသာမိိမိကုိအျခားအလုပ္တူစာေရးမေလးေတြကမ်က္ေစာင္းထုိးေနၾကမွန္း
သိမွအိေၿႏၵျပန္ဆယ္ျဖစ္၏။မိိမိ၏ေပ်ာ္ရႊင္မွဳကိုမိတၱဴပြားၿပီးခံစားမေပးနဳိင္ေသာပတ္
၀န္းက်င္ကုိသိပ္ၿပီးအစာမေၾက။ညပုိင္းမွေအးေအးေဆးေဆးက်ဴေတာ့မည္ဟုစိတ္ကုိ
ဘရိတ္အုပ္ထားလုိက္ရသည္ ။ရင္ဘတ္ထဲမွာေတာ့...တစ္စုံတစ္ရာကခုိးလုိးခုလု ....။

----------------------------
              အင္တာနက္ဆုိင္ထုိင္ဖုိ႕ထြက္လာေတာ့လမ္းမွာ ခလုတ္တိုက္မိ၏ ။ေျခမ
မွာေသြးခ်ည္ဥ သြားသည္ ။နာက်င္တာကိုေမ့ထားၿပီးဆုိင္ထဲ၀င္ခဲ့၏ ။ဆုိင္မွာ
ဆုိေတာ့ရုံးမွာလုိမဟုတ္၊လြတ္လပ္သည္ ။ရုံးမွာကအလုပ္နားခ်ိန္္ခဏတျဖဳတ္သာ
သုံးခြင့္ေပးထားသည္ မဟုတ္လား ..။သိပ္လည္းမလြတ္လပ္ ။နားခ်ိန္ေစ့လွ်င္တစ္ဖက္
လူနွင့္စကားျပတ္သည္/မျပတ္သည္မေတြးအား ၊ကြန္ပ်ဴတာပိတ္ၿပီးအလုပ္၀င္လုိက္ရ၏ ။စကားမျပတ္ပဲစက္ပိတ္လုိက္ရတာခဏခဏဆုိေတာ့ ေဖ့ဘုတ္မွသူငယ္ခ်င္းေတြက
သိပ္မၾကည္ခ်င္ ။ညပုိင္းအင္တာနက္ဆုိင္ထုိင္မွျပန္ေတာင္းပန္ရတာအလုပ္တစ္ခုလိုျဖစ္
ေနခဲ့ၿပီေလ ။ အင္တာနက္ဆုိင္ထုိင္ေတာ့ေဖ့ဘုတ္မွာ ကိုမင္းသိန္း အေကာင့္ေလးက မီးစိမ္းေနတာေတြ႕ရ၏ ။သူ႕ဖက္ကလာေျပာတာကိုေစာင့္မေနေတာ့ ။
ကုိယ့္ဖက္ကအရင္စေျပာပစ္လုိ္က္သည္ ။
                           ဟုိင္း........မဂၤလာပါ....။

------------------------------
                 ကိုမင္းသိန္းကေဖ့ဘုတ္မွာကဗ်ာေလးေတြေရးတတ္သည္ ။ေရးၿပီးတင္လုိက္
တိုင္း သူ  လိုက္ခ္   လုပ္ျဖစ္၏ ။ကြန္႔မန္႔ေလးေတြ၀င္ေရးေပးလုိက္ေသးသည္။
မိမိေရးလုိက္ေသာကြန္႔မန္႔ေလးေတြကို ကိုမင္းသိန္း က လိုက္ခ္  ျပန္လုပ္တုိင္းေပ်ာ္
ရႊင္မိတာေတာ့ အမွန္ ။တစ္ျခားေသာသူေတြလည္းဒီလုိပဲေနမွာ  ဟုတစ္ဖက္သတ္ေတြးရင္း
တစ္ေယာက္ထည္း ၿပဳံးမိျပန္သည္ ။ဘယ္သူဘယ္၀ါေသခ်ာမသိရေပမယ့္ရင္ထဲကုိ
၀င္ကုိက္တတ္ေသာ ဗုိင္းရပ္စ္ တစ္မ်ဳိးေဖ့ဘုတ္ထဲမွာရွိေနေၾကာင္းသိေပမယ့္...
ထုိ ဗုိင္းရပ္စ္ကစိတ္ကုိေဖ်ာ္ေျဖမွဳတစ္ခုေတာ့ေပးတတ္တာပဲ ဟုေျဖေတြးေတြးရင္းညနက္
ခဲ့တာ ...တစ္ညမဟုတ္...ညေပါင္းမ်ားစြာ....။

*******************
                  ( ၂ )  အခုတေလာ သက္ထား ကဗ်ာေတြႀကဳိးစားၿပီးေရးေနမိ၏ ။ၾကာလာေတာ့ဦးေႏွာက္ကမသြက္လက္ေတာ့ ။အေၾကာင္းအရာေလးေတြထပ္ခ်င္လာသည္။
အေရးေတာ့မႀကိီး ။ မိမိ္ကဗ်ာေလးေတြက္ို လုိက္ခ္ လုပ္ေပးေနက် သူငယ္ခ်င္းမေလးတစ္ေယာက္ရွိေနသည္ မဟုတ္လား..။
သူ႕နာမည္ေလးကခ်စ္စရာ ၊ေမယမင္း တဲ့ေလ ။
စကားေျပာေလးကညက္သည္ ။လူခ်င္းမဆုံဘူးေပမယ့္ သံေယာဇဥ္က တြယ္ခ်င္ခ်င္ ။
ခက္ေနတာတစ္ခုက မိိမိ္လိမ္ညာထားမိတဲ့ကိစၥျဖစ္၏ ။
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္လုိ႕ဖြင့္ေျပာလုိ္က္ရမလား ။ၾကာလာေတာ့ ေ၀ဒနာက မေထြးနိုင္
 ၊မအန္နဳိင္ ။တစ္ဖက္ကအမွန္အကန္ခင္မင္ေနတာဆုိ မိမိကလိမ္ညာဖုိ႕မေကာင္း ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အခုထိတစ္ဖက္သားကုိ ထိခိုက္ေလာက္ေအာင္မလိမ္ညာမိေသးဘူး ထင္သည္ ။ ပရိယာယ္ေလးေတြသုံးတတ္သည္မွ အပ ။
                                    ေမယမင္း အေၾကာင္းေတြးရင္း မၾကာမၾကာစကားေျပာျဖစ္တဲ့ကုိမ်ဳိးအေၾကာင္းကုိလည္းေတြးမိေသး၏ ။
ကုိမ်ဳိးူကုိအရင္လုိလုိင္းေပၚမွာသိပ္မေတြ႕ရေတာ့ ။ ေနမေကာင္းတာလား ၊
ခရီးသြားေနလုိ႕လား ၊ မအားလပ္လုိ႕မထုိင္ျဖစ္တာလား ..တစ္ခုခုပဲ ဟုေတြးမိသည္ ။
ကုိမ်ဳိးကေတာ့ မိိမိကုိ ခင္ရွာသည္ ။“အစ္ကုိႀကီး..အစ္ကုိႀကီး”ဆုိၿပီး ေမးခြန္းေတြေမးတတ္
တာကလည္းစုံလုိ႕။တစ္ခါတစ္ခါမိန္းကေလးေတြအေၾကာင္းေမးလာလွ်င္ကြန္ပ်ဴတာကို
ၾကည့္ၿပီးမ်က္နွာပူမိရတာလည္း တစ္ဒုကၡ ။တတ္နဳိ္င္ဘူးေလ ။ ကိုယ္စိုက္ခဲ့တဲ့အပင္မုိ႕ကုိယ္တိုင္ရိတ္သိမ္းယုံေပါ့ေလ...။

---------------------------------------------
                           ႀကိဳတင္စီမံကိိန္းခ်ထားတဲ့မိမိအစီအစဥ္ထက္ကံၾကမၼာက
တစ္ကြက္ဦးေနတတ္မွန္းသက္ထားမေတြးမိခဲ့။ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေရးၿပီးလို႕ကြန္ပ်ဴတာ
ကုိဖြင့္လုိက္ေတာ့ထင္သည့္အတုိင္းေစာင့္ေနသူေလးက ရွိနွင့္ေနခဲ့၏ ။
စကားအေတာ္ၾကာေျပာျဖစ္သည္ ။
                      “အစ္ကုိနဲ႕ေတြ႕ခ်င္တယ္...ျပည္သူ႕ေဆးရုံႀကီး အေရွ႕နားက ေရႊျပည္မုိးလဘက္ရည္ဆုိင္မွာ လာထုိင္နဳိင္မလား .”.
ဟုေတာင္းဆုိေနၿပီေလ ။ခက္ၿပီ ။လိပ္စာကိုမႏၱေလးကဟု အမွန္အတိုင္းေပးထားခဲ့
မိတာ မွားသြားၿပီမွန္းအခုမွသတိေပးေခါင္းေလာင္းသံကထျမည္လာ၏ ။ေမယမင္းက လည္းမႏၱေလးမွာေနသည္တဲ့ ။ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ။ျပာျပာသလဲနဲ႕
အေျပးအလႊားစဥ္းစားရသည္ ။တတ္နဳီင္ဘူး ၊ေမာင္ေလးကုိ
 ေခ်ာ့ေမာ့ၿပီးသြားခိုင္းလိုက္ရုံမွတစ္ပါး...........။
                           ေမယမင္းေလးကုိေတာ့စာနာမိသြားသည္ ။လိမ္ညာမိတဲ့အျဖစ္ကအခုမွေရွ႕တုိးရခက္..ေနာက္ဆုတ္ရခက္
 ျဖစ္ေနၿပီေလ ။
                         “  လူခ်င္းမေတြ႕ဘူးေသးေတာ့ အျပာနဳေရာင္၀တ္စုံေလး၀တ္ခဲ့မယ္
 ..ေစာင့္ေနေလ .”.ဟုကတိေပးရင္းေမာင္ေလးရဲ႕ပုံသ႑ာန္ကုိျမင္သာေအာင္ေျပာျပလုိက္၏။
ရင္ထဲမွာေတာ့တစ္စုံတစ္ရာက လစ္ဟာသြားသလုိလို.....။
*******************************
                                               (၃)ေရႊျပည္မုိးလဘက္ရည္ဆိုင္ကအရင္ေန႕ေတြလိုစည္ကားသိုက္ျမဳိက္ေန၏္
။ေဆးေက်ာင္းသား /ေဆးေက်ာင္းသူေတြထိုင္ေနက်မို႕လားမသိ ၊ခမ္းနားေန
သေယာင္ေယာင္ ။ကိုမ်ဳိးကေတာ့ တစ္ကြက္ေစာၿပီး အပုိင္ခ်ည္ဖုိ႔အေစာႀကီး
သြားေစာင့္ေနလုိက္သည္။ကုိမင္းသိန္းကုိဘယ္လုိပုံစံလဲေတြ႕ခ်င္ျမင္ခ်င္မိ၏။
ၿပီးမွအသာကေလးလစ္ထြက္လာလိုက္ရုံသာ။စိတ္ထဲကေတာ့မေကာင္း၊
တစ္ေယာက္ထဲေယာင္ခ်ာခ်ာျဖစ္က်န္ခဲ့မယ့္သူစိမ္းတစ္ေယာက္
ကုိေနာက္ကြယ္ကၾကည့္ၿပီးရယ္ေမာပစ္ဖို႔ထိႏွလုံးသားကလက္မခံခဲ့ ။
                        ခ်ိန္းထားေသာနာရီအေရာက္မွာ ကိုမင္းသိန္း ေရာက္လာသည္
။ေျပာထားသည့္အတုိ္င္း အျပာနဳေရာင္ေလး၀တ္လို႔ ။
တစ္ဖက္ကမလိမ္ညာခဲ့ပဲမိမိကသာလိမ္ညာခဲ့မိတာ ဟုေတြးရင္းေနာင္တေတြစီး၀င္လာသည္ ။
မတတ္နဳိင္ ၊ ျပန္မွျဖစ္မည္ ။လူခ်င္းေတြ႕ျပီးဖြင့္ဟလိုက္ဖို႕အထိအင္အားကမလုံေလာက္ခဲ့ ။ညပုိင္းမွအမွန္ဖြင့္ေျပာလုိက္ေတာ့မည္။ေလးကန္ေသာေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္အိမ္အျပန္
လမ္းတစ္ေလွ်ာက္စိတ္ကမေကာင္း။လိပ္ျပာကသိပ္မလုံခ်င္ေတာ့။
လိမ္ညာတာမေကာင္းမွန္းသိေပမယ့္အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုက
 လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ျဖစ္ပ်က္သြားခဲ့ၿပီေလ..။
               တစ္ခါတစ္ေလမွာအလြဲေတြဟာ လြဲမွားစြာေတြ႕ဆုံတတ္ေၾကာင္းကုိမ်ဳိးမသိခဲ့ ။
သူ႕ရဲ႕လိမ္ညာမွဳေနာင္တေတြကုိေပြ႕ပုိက္ၿပီးျပန္လာခဲ့ရ၏ ။အိမ္အ၀င္ေပါက္မွာ ခလုတ္ကတိုက္ျဖစ္ေအာင္တုိက္လုိက္ေသးသည္ ။
မွတ္မွတ္ရရပင္ ။အရင္တစ္ခါကေသြးခ်ည္ဥထားေသာေနရာမွာ ထိခုိက္မိ ၏ ။ေသြးစိမ္းမ်ားကတစိမ့္စိမ့္က်လာသည္။ အံကုိႀကိတ္ရင္းမ်က္စိမွိတ္လုိက္တဲ့အခါ
မ်က္ရည္တစ္ေပါက္က အလုိလိုေၾကြဆင္းလာ၏ ။မသုတ္ပစ္လုိ္က္မိေပ ။
-----------------------------------------------
             ( ၄ )ဆူပုပ္ေနေသာမ်က္ႏွာနွင့္ုျပန္လာေသာေမာင္ေလးကို
မနည္းေခ်ာ့ေမာ့ေဖ်ာင္းျဖလုိက္ရတဲ့သက္ထားရဲ႕အျဖစ္ကုိသာ.
..ကုိမ်ဳိး သိနဳိင္စြမ္းရွိခဲ့မည္ ..ဆိုပါလွ်င္..................။

                                          ရတုသစ္
                                 (24/9/2012 ---10-05 PM)