ဝါသနာကို အသက်လောက်ချစ်
နစ်နစ်သွားတဲ့ အနာဂတ်အတွက်
လက်တစ်စုံလောက်ပြန်ငှားခွင့်ရှိရင်
ကျေးဇူးတင်နေမိမှာပါ...မေမေ ။
မရေရာတဲ့ပြေးလမ်းတစ်လျှောက်
အမေ့သားက ရွက်ခြောက်တွေလိုက်ကောက်နေမိ
ခလုတ်ထိလည်း မသိလိုက်မသိဘာသာ
ဝါသနာဟာ အဲဒီလောက် လိုအပ်လို့လား
ညှို့ချက်မိထားတဲ့ နှလုံးသားတွေမှာ အဖြေမရှိ
ကျွန်တော့် လားရာဂတိမှာ
ကဗျာတွေရှိရင်ကျေနပ်နေတတ်ခဲ့
ဒီလိုနဲ့..ကျွန်တော်
အမေ့အတွက်
လူတော် မဖြစ်သေးဘူး..ခုထိ ။ ။
ရတုသစ်
1 comment:
ကၽြန္ေတာ့္ လားရာဂတိမွာ
ကဗ်ာေတြရွိရင္ေက်နပ္ေနတတ္ခဲ့
ဒီလိုနဲ႕..ကၽြန္ေတာ္
အေမ့အတြက္
လူေတာ္ မျဖစ္ေသးဘူး..ခုထိ ....
ကဗ်ာေလးက ရင္ဘတ္ထဲ တည္႔တည္႔လာထိတယ္
ိကုိရတုေရ....ႏွစ္သက္မိပါေပ႔...:)))
တစ္ပုဒ္လံုးကုိ စိတ္သြားတုိင္း ကိုယ္ပါခဲ႔တယ္...:P
ခံစားခ်က္ေတြ တုိက္ဆုိင္ပါရဲ႕ကြယ္.....
ခင္တဲ႔....မုိးနတ္
Post a Comment