ကဗ်ာေတြ ရပ္တန္႕ေငးေမာရတဲ့ အေမ

ေကာင္းကင္ထက္ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့
ၾကယ္ေလးေတြ အသုိက္အၿမဳံအတိုင္း စီးဆင္းလို႕
ဇရာမ်က္ကြင္းေတြညဳိေနတာေတာင္
အေမက သားတုိ႕အေမွာင္ျခမ္းမွာလင္းေနတုန္း ။

မထစ္ခ်ဳန္းပဲ ရြာေနက်မုိးဟာ
အေမ  ေပါ့
သားေခ်ာ့ေတးသံေတြထဲမွာ
အေမ့ ေမတၱာတရားကုိေတြ႕တယ္ ။

လဲက်လုလု ဘ၀ခရီလမ္းမွာ
အေမ့ စမ္းေခ်ာင္းေလးဟာ ထာ၀ရ စိမ့္စမ္းေရ
သားတုိ႕ေတြေ၀ေနတဲ့ ငရဲခန္းထဲထိ
အေမ့အၾကည့္ေတြဟာ ျပဳိးျပက္လင္းေတာက္ဆဲ။

အေမ ေရးဆြဲခဲ့တဲ့ ခဲျခစ္ေကာက္ေၾကာင္းဟာ
သားတုိ႕အနာဂတ္ရဲ႕ေျမပုံတစ္ခ်ပ္
ဘယ္သူဖတ္ဖတ္..မဖတ္ဖတ္
အေမဆိုတဲ့အသံထြက္တာနဲ႕
ကဗ်ာေတြအကုန္ ရပ္တန္႕သြားတယ္..အေမ ။

အေမဟာ ကဗ်ာရဲ႕ အထက္မွာရွိတယ္
အေမ့ဆီမွာ ကဗ်ာရွိတယ္
အေမကုိယ္တုိင္ကဗ်ာျဖစ္ေနမွေတာ့
အေမ့အတြက္သီးသန္႕ျခယ္သစရာကဗ်ာ..
ခုထိ..
သား ရွာမေတြ႕ ေသး ဘူး..အေမ..။

ရတုသစ္ —