ကဗျာတွေ ရပ်တန့်ငေးမောရတဲ့ အမေ

ကောင်းကင်ထက်မော့ကြည့်လိုက်တော့

ကြယ်လေးတွေ အသိုက်အမြုံအတိုင်း စီးဆင်းလို့

ဇရာမျက်ကွင်းတွေညိုနေတာတောင်

အမေက သားတို့အမှောင်ခြမ်းမှာလင်းနေတုန်း ။

မထစ်ချုန်းဘဲ ရွာနေကျမိုးဟာ

အမေပေါ့

သားချော့တေးသံတွေထဲမှာ

အမေ့မေတ္တာတရားကို တွေ့တယ် ။

လဲကျလုလု ဘ၀ခရီးလမ်းမှာ

အမေ့စမ်းချောင်းလေးဟာ ထာ၀ရ စိမ့်စမ်းရေ

သားတို့ တွေဝေနေတဲ့ ငရဲခန်းထဲထိ

အမေ့အကြည့်တွေဟာ ပြိုးပြက်လင်းတောက်ဆဲ။

အမေ ရေးဆွဲခဲ့တဲ့ ခဲခြစ်ကောက်ကြောင်းဟာ

သားတို့အနာဂတ်ရဲ့မြေပုံတစ်ချပ်

ဘယ်သူဖတ်ဖတ်...မဖတ်ဖတ်

အမေဆိုတဲ့အသံထွက်တာနဲ့

ကဗျာတွေအကုန် ရပ်တန့်သွားတယ်..အမေ။

အမေဟာ ကဗျာရဲ့ အထက်မှာရှိတယ်

အမေ့ဆီမှာ ကဗျာရှိတယ်

အမေကိုယ်တိုင် ကဗျာဖြစ်နေမှတော့

အမေ့အတွက် သီးသန့်ခြယ်သစရာ ကဗျာ..

ခုထိ..

သား ရှာမတွေ့သေးဘူး..အမေ..။

ရတုသစ်