"ေဆးေပးမီးယူမရွိတဲ့ကမ္းေျခမွာကုိယ္တို႕ဟာမျငိမ္းမခ်မ္းတရားနဲ႕ႏွစ္ပါးသြားေနတယ္"
တစ္စစီလြင့္ထြက္သြားတဲ့အေသြးအသားကို ယဇ္ပူေဇာ္ၿပီး
နာၾကည္းစရာေတြကုိေခါင္းေလာင္းထုိးလွဴပစ္နုိင္ရင္
ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲ
ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚမွာ ျဖန္႔ခင္းမိတဲ့ စိတ္ကေလးေတာင္ မၿငိမ္းခ်မ္းခဲ့
သူစိမ္းဆန္လြန္းတဲ့ကံတရားဟာ
ခုထိ..အားရပါးရ ကစားကြက္ခင္းေနတုန္း.။
ဘယ္ခ်ိန္လင္းပြင့္မွာလဲအေတြးနဲ႔
ေကာင္းကင္ကို ဆဲြဖြင့္ၾကည့္တဲ့အခါ
ေျမမႈန္ေတြသာ တ၀ဲ၀ဲလြင့္က်လာခဲ့ေပါ့
စိတၱဇညေတြဟာ..ဇာတ္အိိမ္ခိုင္လြန္းတယ္ ။
ကိုယ့္သေကၤတနဲ႔ကိုယ္ အဓိပၸာယ္႐ိွမျပႏိုင္တဲ့အဆုံး
ႏွလုံးသားကုိ ထစ္ခ်ဳန္းခြင့္ေပးလိုက္တာေကာင္းမယ္
တ၀ုန္း၀ုန္း ျပဳိခ်င္တုိင္း ျပဳိေစေတာ့..
ဇာတာခြင္ထဲညိွထားတဲ့ အစီခံတိုေလး
ထိုးေခ်မခံရရင္ပဲ
ဘ၀ဟာ ေနသာၿပီေလ
ေျဖစရာမရိွမွေတာ့ ရက္ရာဇာေတြထည့္မေျဖေတာ့ဘူး
ျပႆဒါးေတြပဲ ငါ့အတြက္ ထုေခ်လႊာ ။
ကမၻာဟာ ကမၻာကို ကမၻာႀကီးထိုးေကၽြးၿပီး ယၾတာေခ်တယ္
ေဟာဒီအည့ံေတြေပ်ာက္ဖို႔
ေ၀ဒနာထက္ပိုစြမ္းမယ့္ယၾတာ႐ိွရင္ ေျပာပါ
နဂါးလွည့္မေကာင္းတဲ့အရပ္မ်က္နွာနဲ႕
ဆတ္ဆတ္ခါ က်န္ခဲ့မယ့္သန္းေခါင္ယံေတြထဲ
ေနာက္ခံရာဇ၀င္ကုိ သမိုင္းေရးက်န္ခဲ့ရုံ …
ျခံဳထားတဲ့သိုးေရကိုလွန္ခ်လိုက္မွ
ေနာက္ေက်ာက ဓါးကိုျမင္ရမယ္ဆိုရင္လည္း
၀ံပုေလြအျဖစ္နဲ႔ပဲ ရဲရဲႀကီးနိဂုံးခ်ဳပ္ျပလိုက္မယ္
အပူတစ္၀က္နဲ႔ေတာ့ ဆက္မ႐ိုးသားခ်င္ေတာ့ဘူး
ဟန္ေဆာင္မႈဆိုင္ရာတိုက္ကြက္ထဲ
ငါ့လိပ္ျပာေတြမ၀ဲတတ္တာ ဘာအေရးလဲ
အေတြးကုိဇက္ေသာ့လာလာ မခတ္ပါနဲ႕
ရပ္ထားတဲ့့အတိုင္း ငါ့ စိတ္ေတြေက်ာက္ခ်ထားခ်င္တယ္။
မက်က္တက်က္အနာစိမ္းေတြ အရင္းခံျပီး
မလင္းတစ္လွည့္ မႈန္တစ္လွည့္ျဖစ္ေနတဲ့ဘ၀
ဘယ္သူ႕ကုိမွ..ဇာတ္သိမ္းအေၾကာင္းမေျပာေတာ့ဘူး
ငါ့ အနာဟာ
ငါ့ အဘိဓမၼာလို႕ ရဲရဲေတာက္ႀကဳံး၀ါးမယ္
ဒီေသာင္ ဒီကမ္းမွာပဲေစးထန္းထန္းေန႔ရက္ေတြ
ေလညင္းခံထြက္ပါေစေတာ့ ။ ။
သစၥာမင္းအိမ္ ၊ ရတုသစ္
16052013 —
No comments:
Post a Comment