အသုံးတော်ခံ

အလွမ်းတွေနဲ့မှေးစက်တာပဲကောင်းမယ်......

ငါ့ကိုယ်ငါ.....လူမှဟုတ်ရဲ့လားတွေးးးးးးးးးးးရင်းတွေးးးး

တရေးနိုးမှာကိုတောင် စိုးကြောက်တတ်အောင်...

နင်ပေးသွားတဲ့ ဒဏ်ရာတွေက..........

ငါ့ရင်မှာ...........

လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်ကြီးကို..ရှိသေးတာပေါ့..

မဟုတ်တာတွေ...ဟုတ်အောင်ပြောတတ်လွန်းတဲ့နှုတ်ခမ်းပါးကိုပြင်စမ်း

ငါကပဲရူးနမ်းလွန်းတာလား....

သဘာ၀ကိုငါသိတယ်..နင့်ကိုငါ...နင့်ကိုငါ....

ချစ်ခဲ့တာက အလွမ်းနဲ့မကာမိ..

နင့်အဆိပ်မိသွားတဲ့....ငါ့ နားတွေက ဗင့်ဆင့်ဗန်ဂိုးကို အားကျလိုက်ပေါ့...

မိုင်း/ဘုန်း...တွေလား...ငါကလဲပေါက်ထွက်ချင်နေတုန်း...

အတုံးအရုန်းနဲ့ပြိုလဲနေတဲ့..

စိတ်ဓာတ်တွေက...ဆောက်တည်ရာမဲ့.........

နင့် ရဲ့..အရှက်မဲ့ နှုတ်ခမ်းပါးတွေကြောင့်..ငါ...

ပြိလဲကျ မတတ်ပါပဲ......

ရိုက်ချိုးတာထက်....သတ်လိုက်တာပိုမိုက်မယ်....

ငါ့ရင်ကိုငါ......သနားပေးလိုက်ရမလား.....

နင့် နှုတ်ခမ်းပါးကြောင့်..

အသက်ငင်နေတဲ့...ရင်ဘတ်က..

ငါ့ကိုပြန်ပြီး.. ဆန္ဒပြလာတယ်..

အကြောင်းပြချက်မရှိပဲ..သေဆုံးအောင်...

နင်မို့ ရက်စက်ရက်တယ်ဟာ...

လူတကာကိုနိုင်ဖို့..ငါ့အချစ်တွေနင်ခုတုံးတစ်ခုလိုသုံး.....

နှမျောလိုက်တာ.....

တန္ဖိုးတစ္ခုကို....ထွီ ကနဲထွေးထုတ်.....

အရုပ်ကြိုးပြတ်ပုံလဲနေပေမယ့်...

ငါ့ ရင်ကို ငါပြန်ထူရင်း............

မနက်ဖြန်မိုးလင်းရင်...နင်တွေ့ရပါလိမ့်မယ်..

ငါ့ရဲ့..ကဗျာတွေနဲ့ကာထားတဲ့..ရင်ဘတ်ကြီးကို..။

ဒါပေမဲ့......

အခုလောလောဆယ်..ငါ့ကိုယ်ငါ..

လူမှဟုတ်ရဲ့လား တွေး..ရင်းနဲ့...

အလွမ်းတွေနဲ့ မှေးစက်လိုက်ဦးမယ်...။

                               ရတုသစ်+ မာန်ခ