အမေ့အတွက် စုဘူးလေး မပြည့်သေးပါ

             (၁)အညာမြေ၏လွမ်းမောဖွယ်နေ့ရက်များကိုသူ ကျောခိုင်းထားရစ်ခဲ့ရ၏ ။ဘွဲ့ရပြီးနောက်

ပိုင်းအလုပ်တစ်ခုလုပ်ဖို့မန္တလေးကိုထွက်ခဲ့သည်။မျှော်မှန်းထားသည့်အလုပ်များကမရသေး။လောလော

ဆယ်ရသည့်အလုပ်ကိုအရင်၀င်လုပ်ထားဦးမည်။အဆင်သင့်တဲ့တစ်နေ့မှပြောင်းလိုက်ရုံ ။အလုပ်နေရာ

တော်တော်များများရှာပြီးမှစာရေးအလုပ်ရလိုက်သည်။

               စာရေးအလုပ်ရပြီးလခထုတ်ပေးသည့်နေ့ကအမေ့ကိုရသမျှလခလေးနှင့်သွားကန်တော့ခဲ့

၏။ပီတိမျက်ရည်တွေစိုရွှဲလျက်ဆုတွေတသီကြီးပေးနေသောအမေ့အပြုံးရိပ်ကိုတစ်သက်မေ့နိုင်တော့

မည်မထင်။

                "" သားရယ်..အမေတိို့ကတောရွာမှာနေတာ...သိပ်မလိုပါဘူး..သားသုံးဖို့အတွက်ပဲထားပါ

မြို့မှာကအရာရာငွေရှိမှဖြစ်မယ်မဟုတ်လား...သားရယ် အမေတို့အတွက်အရေးမကြီးပါဘူး...သား

ဒီလိုမိဘကျေးဇူးသိတတ်တာကိုပဲအမေကကျေနပ်လှပါပြီကွယ်...""

                အမေပြောခဲ့သောစကားများက်ိုနှလုံးသားထဲထိသိပ်ထည့်ရင်းသူစီမံကိန်းတစ်ခုရေးဆွဲ

လိုက်၏။ရသမျှလခထဲမှသုံးပုံတစ်ပုံကိုအမေ့အတွက် စုထားမည်ဟုဆုံးဖြတ်ချက်ချထားလိုက်သည်။

မန္တလေးတောင်ခြေမှကျောက်တော်ကြီးဘုရားပွဲတော်ရက်များမှာလျှောက်လည်ရင်းပွဲဈေးတန်းမှမြေ

အိုးစုဗူးလေးတစ်လုံး၀ယ်လာခဲ့သည်။အတွေးနဲ့ပြုံးမိသွားတာတစ်ကိုယ်ထည်း ။အဲဒီနောက်ပိုင်းမှစ

ပြီးလခထုတ်ရက်တိုင်းပုံမှန်စုဖြစ်ခဲ့သည်။စုဗူးလေးကပြည့်လုပြည့်ခင်။အညာကိုပြန်ဖြစ်တဲ့ရက်မှစုုုဗူး

လေးထဲကငွေစလေးများနှင့်အမေ့အတွက်လိုရမယ်ရလေးတွေသွား၀ယ််တာ့မည်။အမေ့ကျေးဇူးကို

သိတတ်သောသားတစ်ယောက်အဖြစ်အမေကျေနပ်မဆုံးဖြစ်နေမှာသေချာ၏။ ပေးဆပ်ခြင်းတစ်ခု

သာထားခဲ့သောမေတ္တာရှင်တို့ရဲ့ရင်ထဲမှာသားသမီးများ၏သိတတ်မှုအပိုင်းအစလေးတစ်ခုတစ်

လေကဘယ်လောက်ထိနေရာယူနိုင်မှန်းကိုယ်တွေ့မဟုတ်သေးပေမယ့်စာတွေထဲမှာဖတ်ဖူးထား

သည်။ သေချာတော့မသိသေး။သေချာတာတစ်ခုကတော့မေတ္တာအပြည့်ပါသောအမေ့နှုတ်ဖျားမှ

ဆုခြွေစကားလုံးများ....။

*............................................*.......................................................*

                      ( ၂)သူ့စိတ်တွေဂနာမငြိမ်ချင်။ယောက်ယက်ခတ်နေ၏ ။အတွေးထဲမှာပုံရိပ်နှစ်

ခုကလွန််ဆွဲနေသည်။အိုစာသွားပေမယ့်ပြုံးယောင်သမ်းနေသည့်အမေ့ပုံရိပ်နှင့်နှုတ်ခမ်းစူကာစိတ်

ကောက်နေသည့်ချစ်သူ၏ပုံရိပ်။မှိတ်ထားတဲ့မျက်လုံးတွေဖွင့်လိုက်တာတောင်အမြင်အာရုံထဲမုှာထို

ပုံရိပ်နှစ်ခုသာထင်ဟပ်နေသည်။ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ မသိ၊ဒွိဟဖြစ်ရသောစိတ်ဟာအရမး်ပင်ပန်းမှန်း

ကိုယ်တွေ့မို့သိလိုက်ရပြီ။ဆုံးဖြတ်ချက်ကမျက်စိိတမှိတ်လျှပ်တပြက်အတွင်းမှာပြီးသွားနိုင်၏။သို့

သော်..သူ..မချနိုင်သေး ။ချီတုံချတုံဖြစ်နေသည့်စိတ်နှင့်အတူခဏခဏကြည့်မိနေသောအရာက

လေးကလှောင်ပြောင်နေသယောင်။မျက်မှောင်ကျုံ့ထားရလွန်းလို့မျက်ရိုးတွေတောင်တဆစ်ဆစ်

ကိုက်လာသလိုထင်မိ၏။ရင်ထဲမှာလဲတလှပ်လှပ်ခုန်နေတာသူပဲအသိ။

                       ချစ်သူ၏အရင်နှစ်ကမွေးနေ့ဘယ်လိုပြီးဆုံးခဲ့သည်သူ မသိ။သိဖို့လည်းမလိုခဲ့။

သူနဲ့ချစ်သူတို့လက်တွဲခဲ့တာသိပ်မကြာသေး။လောလောဆယ်တော့မကြာခင်ကျရောက်တော့

မည့်ချစ်သူ၏မွေးနေ့ကသူ့ကိုတိုက်ရိုက်ပတ်သက်လာခဲ့ပြီ။ရှောင်လို့မရ၊လွှဲလို့မဖြစ်။သြော်.....

ခက်ခဲလိုက်ပါဘိခြင်း...။

                      "" မောင်..လာမယ့် ဆန်းဒေးဟာနွယ့်မွေးနေ့လေ..မောင် နွယ့်ကို ဘာလက်

ဆောင်ပေးဖို့စိတ်ကူးထားသလဲ..ပြောပြ..မောင်ပေးတဲ့လက်ဆောင်နဲ့သူငယ်ချင်းတွေကိုအပြတ်

ကြွားပစ်မယ်...နော်..မောင်..""

                        ဆိုရေးရှိသူကဆိုလာချေပြီ။ဘယ်လိုလုပ်ပေးရမလဲ။လက်ထဲမှာအပိုငွေကမရှိ

သေး။ကြပ်သိပ်အုံခဲနေသောအတွေးများနှင့်လွန်ဆွဲနေရသောအဖြစ်ကိုခံစားရခက်မိသည်။ညအ

တော်နက်မှဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်နိုင်၏။ကိုယ့်ကိုယ်ကိုအပြစ်တင်နေမိခြင်းများကားအတားအဆီး

မဲ့။မတတ်သာသည့်အဆုံးဤနည်းကိုသုံးလိုက်ရပြီ။ဘုရားပွဲဈေးမှ၀ယ်လာခဲ့သောမြေအိုးစုဗူးလေး

ကထက်ခြမ်းကွဲလျှက်။ အလိပ်ကလေးများအတိုင်းထွက်ကျလာသောငွေစက္ကူများကိုတွေေ၀ငေး

ငိုင်စွာကြည့်ရင်းမိုးလင်းခဲ့ရ၏။ကံကြမ္မာ၏ဆော့ကစားခြင်းကိုခံလိုက်ရသောအဖြစ်ကိုနားမလည်

နိုင်စွာတွေးနေမိသည်။အစုန်အဆန်န်ိယာမ၏နူးညံ့စွာတိုက်ခိုက်လာမှုကိုသူလည်စင်းပေးခဲ့ရပြီ

လေ...။

*............................................*......................................................*

                       (၃)သူ၀ယ်ပေးထားသောလက်ဆောင်ဖြင့်ချစ်သူ့မျက်နှာမှာအပြုံးတွေေ၀နေခဲ့

၏။ချစ်သူစိတ်ချမ်းသာနေတာမြင်တောသူလညး်ပျော်ရသည်။ဖြစ်နိုင်လျှင်ချစ်သူကိုရွှေဘုံနန်းထက်

မှာတင်ထားချင်ကြတာချစ်စကြင်စလူသားများ၏နိ်ယာမသဘောတစ်ခုမဟုတ်ပါလား။ချစ်သူမွေး

နေ့တစ်နေ့လုံးမန္တလေးမြို့အနှံ့လျှောက်လည်ဖြစ်သည်။ပျော်မဆုံးမော်မဆုံးတပြုံးပြုံးဖြစ်နေမိတာ

အမေ့ကိုတောင်သတိမရနိုင်။ကွက်ကျော်ရိုက်တတ်သောနှလုံးသား၏စေညွှန်ရာအတိုင်းအလိုက်

သင့်၊နေသားတကျ ။

                     သူငယ်ချင်းတွေတိုက်တွန်းလို့တောင်သမန်အင်းဘက်ကိုလည်းရောက်ခဲ့သေး၏။

ဦးပိန်တံတားကျွန်းတိုင်များပေါ်မှာကမ္ပည်းတင်ထားတဲ့ချစ်သူများရဲ့လက်ရေးဖြူဖြူလေးတွေကို

လိုက်ဖတ်ရင်းကြည်နူးမိသေးရဲ့။တစ်ချို့ကဆိုတံတားကြမ်းခင်းတစ်လျှောက်မှတ်တမ်းရေးထိုးထား

တာတွေတောင်ရှိသည်။အချစ်ကအရာရာကိုဖန်ဆင်းနိုင်သည်ဟုထင်မှတ်ထားကြသူများရဲ့အား

ထုတ်မှု လေးတွေ။သူရော..ဘာထူးသေးလဲ ၊ပြန်တွေးကြည့်မိရင်းတစ်ယောက်ပြုံးမိတော့ချစ်သူရဲ့

မျက်စောင်းကအတားအဆီးမရှိ၀င်ရောက်လာ၏။

                    ""ဟွန့်...တစ်ယောက်ထဲပြုံးနေလိုက်တာ..ဒါမရိုးသားဘူး..ပြော..ဘယ်ရည်းစားနဲ့

ဒီက်ိုလာလည်ဘူးသေးလဲ...အတိတ်ကိုသတိတွေရပြီးပြုံးနေမှန်းအသိသာကြီး..""

                     သူနေရင်းထိုင်ရင်းဒုက္ခရောက်သွားသည်။ချစ်သူ၏အကြပ်ကိုင်မှုအောက်မှာမလူး

သာ၊မလွန့်သာ။အမှတ်တမဲ့ဆိုတော့ဘယ်လိုဖြေရမှန်းမသိ။ဖြေစရာအဖြေကအဆင်သင့်ရှိမနေ ။

ဒါကိုပဲ ချစ်သူကတလွဲတွေးကာစိတ်ကောက်တော့သည်။မယ်ဇယ်ပင်တန်းအရိပ်အောက်မှာခေါ်ပြီး

သေချာရှင်းပြမှချစ်သူစိတ်သက်သာရာရသွားသည့်နှယ်။ဒါတောင်မျက်စောင်းအထိုးကမပျက်သေး။

မျက်မှောင်ကမချသေး။ခက်ရချည်သေးရဲ့။ချစ်သူသာနဂါးမလေးဆိုသူပြာကျနေလောက်ပြီ။ချစ်သူ

ဆိုလို့ဒီတစ်ယောက်သာရှားရှားပါးပါးရှိထားတဲ့သူ့မှာချစ်သူရဲ့အငြိုအငြင်ကိုခံနိုင်စွမ်းမရှိ။ပြီးတော့

သူယူဆထားသည်ကချစ်သူနှင့်လက်ထပ်မည့်သူတစ်ထပ်တည်းကျရမည်ဟု။ဒါပေမယ့်ကံကြမ္မာဆို

တာချို(ဂျို)တစ်ထောင်ထောင်နဲ့လာတတ်တဲ့သတ္တဝါမျိုးမဟုတ်တာကိုတော့သူလျှော့တွက်ထားခဲ့မိ

၏။ သူချစ်သလို ချစ်သူဘက်ကလည်းထပ်တူချစ်နေလိမ့်မည်ထင်ခဲ့သည်။မချစ်ဘူးသေးလို့အချစ်ရူး

တယ်ပဲပြောပြောသူ့ဘ၀တစ်ဆစ်ချိုးမှာချစ်သူရဲ့အနမ်းမိုးတွေနဲ့အိပ်မွေ့ချခြင်းခံထားလိုက်ရကာ

ချစ်သူအတွက်ဆိုဘာမဆိုပေးဆပ်ဖို့အထိအသင့်အနေအထားရှိနေခဲ့၏။ ပလီပလာပြောတတ်သော

ချစ်သူ့နှုတ်ခမ်းဖျားမှာသူအလိုလိုရိုကျိုးနေခဲ့မိ၏။အချစ်သည်လူက်ိုပျော့ည့ံစေတတ်ပါသလား? ။သူ

မစစ်ကြောခဲ့မိ။မတွေးတောခဲ့မိ။ချစ်လူမိုက်ချစ်လို့မိုက်ခဲ့တယ်ဆိုတဲ့သီချင်းလေးကိုခံတွင်းတွေ့ပြီးခ

ဏခဏဆိုနေမိတော့အဆောင်အတူနေသူငယ်ချင်းတွေရဲ့ဆဲဆိုထောပနာမှုကိုခံလိုက်ရသည်။သူ

မမှု ၊ ခွန်းတုံ့မပြန်ခဲ့။အရာရာကိုအကောင်းအတိုင်းမြင်နေခဲ့မိသည်။အချစ်သည်လောကကြီးကိုသာ

ယာလှပအောင်ဖန်ဆင်းတတ်ပါသလား? ။ သြော်....အချစ်သည်.....................။

*...............................................*.........................................................*

                          (၄ )ခေတ်၏တိုက်စားမှုကြောင့်လား ၊လူတို့၏လှိုင်းပုတ်မှုကြောင့်လား၊...

မသိ ။ခေတ်၏သမီးပျိုဖြစ်သောချစ်သူသည်ခေတ်၏စီမံခန့်ခွဲမှုမှာမျောပါသွား၏။စာရေးအဆင့်သာ

ရှိသေးသောသူ့ကိုအမျိုးမျိုးဂျီကျချင်လာသည်။ပြဿနာအခြေခံကလက်ကိုင်ဖုန်းကိစ္စ။၀န်ထမ်းတွေ

ကိုအရစ်ကျရောင်းပေးသောဖုန်းကို၀ယ်ပေးဖို့ပူဆာလာသည်။သုံးနေကျလက်ကိုင်ဖုန်းကိုလည်းအ

ကြောင်းအမျုးိမျိုးပြပြီးမကိုင်ချင်တော့ဟုဆိုလာ၏။နောက်ဆုံးပေါ် Touch screen အမျိုးအစားဟန်း

ဆက်ကိုမျက်နှာမူလာသည်။ဘယ်လိုလုပ်ရပါ့ ။သူမတွေးတတ်၊မကြံတတ်။ကြိုတင်ငွေထုတ်ခွင့်ရပေ

မယ့်သူမထုတ်ချင်သေး။လွန်ခဲ့သောချစ်သူမွေးနေ့တုံးကမှအမေ့အတွက်စုဗူးလေးကိုခွဲပြီးလက်ဆောင်

၀ယ်ပေးထားတာမို့အမေ့အတွက်ပြန်စုပေးထားချင်သေးသည်။ဒီအကြောင်းကိုချစ်သူကု်ိပြောမပြဖြစ်။

ပြောပြလို့လည်းနား၀င်မည်မထင်။စကားနည်းရန်စဲနေလိုက်တော့အနေအထားကစိမ်းသက်လာခဲ့၏။

                         တွေ့လိုက်တိုင်းစူပုပ်နေသောမျက်နှာထားနှင့်ဆိုတော့သူစိတ်မချမ်းမြေ့တော့ ။

အကြည့်စိ်မ်းတွေနှင့်လေစိမ်းတိုက်ဖန်များလာတော့အချစ်၏ရသကု်ိသူဇေ၀ဇဝါဖြစ်လာသည်။အချစ်

ကိုအချိုပဲဟုသတ်မှတ်လာခဲ့မိသောသူ့အတွက်ခါးသက်ခြင်းန်ိဒါန်းကတံခါးမရှိ ဓားမရှိ၀င်ရောက်လာ

ခဲ့၏။အချိန်မရွေးပေါက်ကွဲနိုင်သည့်မီးတောင်တစ်ခု၏အနေအထားလိုဖြစ်လာသောအချစ်ရေးကိုသူ

တားဆီးချင်မိသည်။စဉ်းစားတိုင်းလွယ်ကူသောအဖြေကထွက်မလာ။သက်ပြင်းတွေမိုင်တိုင်ရှည်ရင်း

အိပ်ပျက်ညတွေဆက်လာသည်။အအိပ်ပျက်လာတော့အလုပ်မှာလွဲချော်မှုလေးတွေရှိလာသည်။

သူဌေး၏ရာဇသံပေးမှုကိုခံရတာနှစ်ကြီမ်ရှိသွားပြီဖြစ်၏။ကြာရင်လက်ရှိအလုပ်ကိုထိပါးလာနိုင်သည့်

အခြေအနေ ။သူတွေေ၀နေလို့မဖြစ်။တစ်ခုခုကိုဆုံးဖြတ်ချက်ချမှရတော့မည်။လောလောဆယ်ချစ်

သူကိုဖြောင်းဖျနှစ်သိ်မ့်ထားရုံအပြင်ဘာမှမတတ်နိုင်သေး။၀မ်းရေးထက်အချစ်ရေးခက်လာတာသူ့အ

တွက်အဆိုးဆုံးနက္ခတ်တစ်ခုနှင့်ယှဉ်မိနေသလိုလို ။သူဌေးကိုအကျိုးအကြောင်းတင်ပြပြီးအိုဗာတိုင်

ဆက်ဆင်းလိုက်၏။သူဌေးကခွင့်ပြု၍တော်သေးသည်။ချစ်သူကိုခဏစောင့်ပေးဖို့နားချရတာလည်း

အမော။အလုပ်မောနဲ့အချစ်မော နှစ်ခုပေါင်းပြီးပတ်၀န်းကျင်အခြေအနေကိုခေါက်ထားလိုက်ရသည်။

စိတ်ကူးထဲမှာတော့Touch screenဟန်းဖုန်းတစ်လုံးနှင့်၀င့်ပြုံးနေမည့်ချစ်သူမျက်နှာလေးကတစ်ရစ်

၀ဲ၀ဲ.....။

*...............................................*.....................................................*

                    (၅)""မင်းကောင်မလေးကိုမျက်နှာစိမ်းကောင်တစ်ကောင်နဲ့တွေ့တွေ့နေတယ်..

 ဒိုင်းမွန်းပလာဇာမှာတစ်ခါ...ကန်တော်ကြီးစောင်းမှာတစ်ခါ...သေချာလည်းကြည့်လုပ်ဦး..""..

                     အခန်းဖော်သူငယ်ချင်းတွေပြောလာကာစမှာသူမယုံနု်ိင်။လက်မခံရဲ။မိန်းမတစ်

ယောက်အတွက်နွားအဖြစ်ခံသည်ဟုပြောတာတောင်စိတ်မနာမိ။ချစ်သူကိုအခြားသူတစ်ယောက်

နှင့်တွေ့နေရသည်ဆိုသောသတင်းကဘယ်လိုမှယုံချင်စရာမရှိ။သူနှင့်အတူမန္တလေးတောင်ပေါ်က

ဘုရားမွာ...ရွှေကျီးမြင်ဘုရားမှာ..တောင်သမန်အင်းကသစ်ခြောက်ပင်ခြေရင်းမှာ..သစ္စာကတိတွေ

အကြိမ်ကြိမ်ထားခဲ့ဘူးတာဘာမှမကြာသေး။ချစ်သူကိုသစ္စာမဲ့သူတစ်ယောက်တော့မဖြစ်စေချင်ပါ။

မဖြစ်ပါစေနှင့်ဟုသာဆုတောင်းမိသည်။

                   ကြိုးစားသမျှအရာမထင်ရသည့်အထဲဆုတောင်းကလည်းလွဲခဲ့လေပြီလားမသိတော့။

ချစ်သူတစ်ယောက်သူ့ဆီမလာတာကြာပြီဟုတေးမှတ်ထားသောပြက္ခဒိန်ကိုကြည့်ရင်းသူသတိထား

မိ၏။ကိစ္စမရှိ ။မနက်ဖြန်လစာထုတ်မှအလိုကျအတိုင်းဖြည့်ဆည်းပေးဖို့ကြံစည်ထားလိုက်သည်။

မနက်ဖြန်ရေ...မြန်မြန်ရောက်ပါတော့..။

                 အတွေးနဲ့အိပ်ပျော်သွားတော့အိပ်မက်ကခိုး၀င်လာသည်။ချစ်သူလိုချင်သောဟန်းဖုန်း

ကိုအိပ်လှလှလေးနဲ့သေချာထည့်ပြီးသွားပေးမိသည်။ချစ်သူကကျောခိုင်းနေသည်။နာမည်သေချာခေါ်

လိုက်မှနောက်လှည့်လာ၏။ချစ်သူမဟုတ်သော..ချစ်သူ့မျက်နှာ..။မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးခံစားချက်မဲ့နေ

သောအစိမ်းရောင်မျက်နှာတစ်ခု။သူ အလန့်တကြားနောက်ဆုတ်လိုက်မိသည်။

                                        "" ၀ုန်းးးးး""

                   ခါးမှာတစ်ချက်အောင့်သွားသည်။အခန်းဖော်တွေလန့်နိုးကုန်၏။သူအရှက်ပြေရယ်ပြ

ရင်းရေတစ်ခွက်ထသောက်လိုက်ရသည်။တဗျစ်တောက်တောက်ဆဲဆိုပြီးအခန်းဖော်တွေပြန်အိပ်မော

ကျသွားသည့်တိုင်သူ အိပ်မပျော်တော့။အိပ်ချင်စိတ်ကိုပြန်ခေါ်လို့မရတော့။မနက်ဖြန်အတွက်စိတ်စွဲပြီး

မက်တဲ့အိပ်မက်ပဲလို့ကိုယ့်ဘာသာဖြေသိမ့်ပေမယ့်မရ။ အင်း...ချစ်ရတာလည်းမလွယ်ပါလား...ဟင်း။

                  သက်ပြင်းတွေနှင့်နပမ်းလုံးရင်းမိုးစင်စင်လင်းသွားသည်။ပြန်မအိပ်ဖြစ်တော့။မနက်ဖြန်

လစာထုတ်ရက်၊ ရုံးပိတ်ရက်မို့တော်သေးသည်။ "" ဟူးးးးးးးးးး""။

*..............................................*................................................*

                     (၆) လစာထုတ်ပြီးပြီးချင်း မိုဘိုင်းမားသား ဖုန်းဆိုင်မှာချစ်သူအတွက်လက်ကု်ိင်ဖုန်း

လေးသွား၀ယ်ဖြစ်သည်။နှမြောတွန့်တိုစိတ်တွေပျောက်နေတာဘာ့ကြောင့်မှန်းမသိ။၀ယ်ပြီးပြီးချင်းချစ်

သူရဲ့အရင်ကိုင်နေကျဖုန်းကိုခေါ်လိုက်၏။ချစ်သူအသံမဟုတ်သောအသံတစ်ခုကအခြားနံပါတ်တစ်ခု

ကိုညွှန်းလိုက်၏။ညွှန်းသည့်အတိုင်းဖုန်းဆက်လိုက်မှချစ်သူအသံကိုကြားခွင့်ရသည်။လွမ်းလိုက်ရတဲ့အ

သံချိုလေး။သူ၀မ်းသာအားရပြောနေပေမယ့်တစ်ဖက်ကအသံမှာအေးစိမ့်နေသလိုခံစားမိ၏။ဘယ်မှာရှိ

မလဲမေးတော့ မနောရမ္မံဥယျာဉ်ကစားကွင်းမှာရောက်နေတာသိရသည်။အရင်ကသူနဲ့သွားဖူးတဲ့နေရာ

လေးမို့လာခဲ့မယ်မပြောပဲသူလိုက်သွားသည်။ချစ်သူကိုအံသြအောင်စနောက်ချင်မိ၏။

                    ရောက်ရောက်ချင်း မြင်လိုက်ရသည့်မြင်ကွင်းက ကစားကွငး်ထဲကအရုပ်တွေနဲ့အပြိုင်

သူ့ကိုကျောက်ရုပ်ဖြစ်သွားစေခဲ့၏။သတိလက်လွတ်ဖြစ်ပြီးတောက်တစ်ချက်ခေါက်မိတော့လက်ထဲက

လက်ကိုင်ဖုန်းအသစ်လေးလည်းမြေပြင်မှာကွဲကြေ..။အိပ်မက်တွေကြွေသွားခဲ့ပြီဖြစ်၏။ဒေါသကိုကြိုး

ချည်ပြီးအဆောင်ကိုပြန်ခဲ့သည်။အဲဒီနေ့ကသူစောင့်ထိန်းလာတဲ့သုရာမေရယကံကျိုးပျက်သွားခဲ့၏။

ခုတင်ခေါင်းရင်းမှာတင်ထားမိသောစုဗူးလေးကသူ့ကိုလှောင်ပြောင်နေသယောင်။စူပါဂလူးဖြင့်ပြန်ပြီး

ဆက်ထားပေမယ့်အက်ကြောင်းရာလေးတွေတော့ကျန်နေသေးတာသူ၀ိုးတဝါးမြင်လိုက်ရသည်။ဟုတ်

သည်။ကွဲပြီးသားပစ္စည်းတစ်ခုဟာပြန်ဆက်လို့ရတာရှိပေမယ့်အက်ကြောင်လေးထင်ကျန်တတ်တာသ

ဘာ၀ပဲဖြစ်မည်ထင်၏။လွင့်ပျံ့နေသောစိတ်တွေကိုစုစည်းကြည့်သေးသည်။မရ ။စိတ်၏လျင်မြန်နှုန်းနှင့်

အတူအမေ့ရွာကိုပြန်ရောက်သွားမိသည်။အမေ့မျက်နှာမှာပြုံးယောင်သမ်းနေတုံးပင်။သားကိုခွင့်လွှတ်ပါ

အမေရယ်...။ ကြုံလိုက်ရသောအမှားတစ်ခုကု်ိသင်ခန်းစာယူလိုက်ရုံမှ..အပ..။

*............................................*....................................................*

                   (ရ)ဒီနှစ်ဝါကျွတ်ပွဲတော်မှာသူရွာမပြန်ဖြစ်တော့။ပြန်လည်းမပြန်ချင်။အမေ့အတွက်လက်

ဆောင်ကု်ိသူငယ်ချင်းတွေဆီကချေးငှားပြီး၀ယ်ပေးလိုက်ရသည်။အမေကြိုက်တတ်သောအရီးတောင်း

လက်ဖက်နှင့် မြင့်မြင့်ခင်ထု်ိးမုန့် ။

                      အလုပ်ကိုတော့ပုံမှန်ပြန်လုပ်ဖြစ်၏ ။ အိပ်ယာ၀င်တိုင်းအမေ့က်ိုအကြိမ်ကြိမ်တောင်း

ပန်နေမိသည်။အက်ကြောင်းရာလေးနှင့်စုဗူးလေးထဲမှာသူလစာငွေလေးတွေပြန်စုဆောင်းဖြစ်နေမိ၏ ။

ကြာတော့ကြာဦးမည်ထင်သည်။အမေ့အတွက်စုဗူးလေးကခုတင်ခေါင်းရင်းမှာနေသားကျနေသလောက်

သူ့စိတ်တွေနေသားတကျပြန်မဖြစ်သေး။လတ်တလောအတိတ်ကိုဖျက်ပစ်လို့မရနိုင်သေး။ဖြေဆေးမရှိ၊

ပြေဆေးမတွေ့သေး။

                     တဖြည်းဖြည်းပြန်စုရမှာဆိုတော့နောက်နှစ်မှအမေ့ဆီပြန်ပြီးကန်တော့နု်ိင်တော့မည်

ထင်သည်။အခုထိတော့...အမေ့အတွက်စုဗူးလေးထဲမှာလေဟာနယ်အကျယ်အ၀န်းများနေသေး၏ ။

တစ်နေ့နေ့တော့ပြည့်၍လာလိမ့်မည် ။ လတ်တလောဖြစ်စဉ်အရတော့...................။

                                                                               ရတုသစ်

(၂၁/၁၀ /၂၀၁၂

မနက် ၂နာရီ၃၀မိနစ်)