ကျွန်တော်နေမကောင်းဘူး..မေမေ

*ထိ/သိ/သတိများ

 လွယ်မယောင်နဲ့အခက်သား

 ချည်တိုင်ပျောက်ပျောက်သွား ။

ဆေးတစ်ပြားသောက်ရုံနဲ့ပျောက်ရင်ကောင်းမယ်

နေမကောင်းတဲ့အခါတိုင်းသတိတရ

ညီမျှခြင်း ရွိ/မရွိ ကျွန်တော်မသိ

တယ်လီပသီနည်းလမ်းတွေအတိုင်း

အေမ့ဆီ ညွတ်ကိုင်းမိရဲ့ စိတ်နွယ်တစ်ပင်..။

ရေ၀င်နောက်ကျရတဲ့ အထဲ

ကြွက်တွေကဲလို့ဖွဲဖြစ်သွားတဲ့ စပါးခွံတွေနဲ့

အဆင်မပြေတဲ့ ရာသီဥတုနဲ့

အခန့်မသင့်တဲ့ သဘာ၀ဘေးရန်နဲ့

ကသီနေရှာမယ့် အမေ့အိမ်ကို

ကျွန်တော့်စိတ်က နှင်တံမလိုပဲ လွှင့်ခဲ့ပေါ့ ။

မော့နေတယ်..လက်ခလယ်မှာ

တွယ်နေတယ်..လက်မောင်းမှာ

ခဲနေတယ်..ခြေထောက်မှာ..

သွေးဆာနေတဲ့ခြင်တွေ ရဲရဲနီ ။

အိမ်အဖီလေးမှာအမေဖိုပေးတတ်တဲ့ မီးဖိုမျိုး မရွိ

ဆူပွက်ချိန်မပြည့်တဲ့ ရေနွေးတစ်ခွက်နဲ့

ဘိုင်အိုဂျက်ဆစ်တစ်ပြားပဲမျှောချလိုက်ရ

မန္တလေးဆောင်းည က ကျွန်တော့်ဆီ ဗုန်းဗုန်းလဲကျလို့

ချွန်မြနေတဲ့ဆောင်းလေတွေက ကျွန်တော့်ကို ထိုးဆွလို့

စို့တက်လာတဲ့မျက်ရည်မှာ နောင်တမပါကြေးပေါ့

ကိုယ့်အတွေးကိုယ် ပြန်သိမ်းရင်း

ကျုံးတွင်းက နှင်းစက်လေးများဆီ..ရွှေ့လိုက်တယ် ။

** မန်းကျံးရေပြင်တွင်း

     နှင်းမှုန်မြူတို့ ရေသောက်ဆင်း

     လှဘွဲ့ ညရှုခင်း ။

မီးနီနီတွေ ရုန်းရင်းဆန်ခတ်ပြေးလွှားသလောက်

(၂၆)ဘီ လမ်းဟာ အပြားလိုက်ကြီးအညောင်းဖြေလို့

နှင်းမြူဝေဝေကြားမှာ

 မီးကုံးလေးတွေ တလက်လက်

မြို့ရိုးပြကွက် က လှနေတယ် ။

ဟိုး..အရှေ့မှာ ရန်ကင်းတောင်

ကြယ်ယောင်ဆောင်မီးလုံးလေးတွေနဲ့

အိပ်မောကျနေရဲ့ ။

အကြောဖြေလျှော့နေသူတွေလား

ညကိုဆေးဆိုးနေသူတွေလား

သစ္စာထားနေသူတွေလား

မေတ္တာပွားနေသူတွေလား

မသိချင်..

ကျုံးရေပြင်က မျက်နှာပိုးသတ်နေပေါ့ ။

ကျွန်တော့်စိတ် ရပ်နေတဲ့အရှေ့တောင်ထောင့်ဟာ

အရင့်အရင်လို အလှဖြာနေဆဲပါပဲ ။

အသည်းနာပြီဆိုကတည်းက ရင်ဘတ်မလုံလို့လား

သွားချင်ရာသွားနေတဲ့ စိတ်က ချည်တ်ိုင်မဲ့

အလွမ်းဖွဲ့ရပ်၀န်းမှာ

ကျွန်တော့်မျက်၀န်းက အမြဲမိုးရာသီ ။

ပလီပလာမပြောတတ်လို့ဆိုပြီး

ကျွန်တော့်ကို အေမ ပိုချစ်ခဲ့

အမေချစ််ခဲ့တဲ့ အမူအကျင့်က

ဘ၀မွာ အခွင့်အရေးမရတတ်ဘူး မေမေ

ဒါပေမယ့်

အမေ့အချစ်တစ်ခုနဲ့ကျွန်တော်မားမားရပ်ခဲ့

အနားသတ်မလှတဲ့ဖြတ်စတွေ တောင်လိုပုံတယ် ။

ငွေကိုသာ ဂုဏ် သတ်မှတ်ချင်သူတွေကြား

အေမ့သားက ဂုဏ်မဲ့ ၊ဒြပ်မဲ့

ကန့်သတ်တဲ့အမြင်တွေခုတ််ထွင်ပစ်ရင်း

အလင်းမရခင် လက်ပန်းကျလုပေါ့

အားမေလွ်ာ့ခဲ့ပါဘူး မေမေ ..။

လေပြည်ချည်းလာနေရင်

သစ်ပင်တွေညောင်းညာနေမလား

ကေလးကလား တွေးမိပါရဲ့

အနု အနွဲ့တွေ မကြုံတတ်လွန်းတော့

လက်ပွန်းတတီးရှိနေတာက အကြမ်း/မုန်တိုင်းတွေသာ ။

မသာယာတဲ့လမ်းတော့ဘယ်သူလျှောက်ချင်မလဲ..မေမေ

ပန်းတွေဝေနေတဲ့လမ်းချည်းလဲ မဖြစ်နိုင်ခဲ့ဘူး

ကန္တာရထဲက ဆူးတွေးဟာ ဘ၀ကိုအမှတ်ပေးတယ် ။

ရပ်နေဖူးပါတယ်

အရူးတစ်ယောက်လိုနေကိုမော့ကြည့်ရင်းပေါ့

အလင်းတွေလမ်းလျှောက်တဲ့အခါ

အရိပ်ဟာအလိုလိုပါသွားတတ်ရဲ့ ။

အမှတ်တမဲ့တွေ ပြန်ပြန်တွယ်ချိတ်ရင်း

အတိတ်/ပစ္စုပ္ပန် ကဇာတ် အလိမ့်မှာ

ကျွန်တော့်အနာဂတ်က ပွဲမိန့်မကျသေးဘူး..မေမေ ။

***နေခြည်ခြေချလာ

     နှင်းပွင့်မျက်ရည်သွန်ရရှာ

     အနိစ္စမြင်လွှာ ။

ဘ၀ဆိုတာ မြွေသွားလမ်းလေးလိုဖြစ်ခဲ့

အတည့်နိယာမချည်းဆို ဘယ်သူတွေ ငိုမလဲ

အလိုလို ဆာနေတဲ့ လူလိုလို လူတွေထဲမှာ

အသည်းစကားတွေခေါင်းပါးလွန်းတယ် ။

ပြညွှန်းကိန်းတွေ/ပေတံတွေ အတွက်

ခံစားချက်မဲ့တဲ့အချစ်တုတွေ ထိုးထိုးကျွေးကြ

ကာလမရွေ့လျောပဲ အချစ်ဟာ အညစ်ဖြစ်သွားပေါ့ ။

တရားတော့တရားပါပဲ..မေမေ

နိုးကြားမှုနှေးကွေးတဲ့အသိစိတ်နဲ့

ကျွန်တော်က နားပိတ်ငြိမ်နေမိခဲ့တာ

မာယာလည်း တရား

သစ္စာလည်း တရား

မတရားခြင်းဆိုတာလည်း တရား

တရားခြင်းဆိုတာလည်း တရား

အများလက်မခံတာလည်း တရား

အများလက်ခံတာလည်း တရား

တရားကို ကျွန်တော် မခင်သလောက်

တရားက ကျွန်တော့်ဆီ ရောက်မလားဘူး ။

ရူးတာကို ရူးမှန်းသိရင် မရူးသေးဘူး တဲ့

ထူးမျခားနား ကံကြမ္မာထဲ

နေ့/ည လွဲတဲ့အကျင့်တော့ စွဲခဲ့ပေါ့

ချော့မော့သူမရှိမှန်း သိတဲ့အခါ

မျက်ရည်ဟာ အကျခက်ဖို့ကောင်းတယ်

ဒါပေမယ့်..မေမေရယ်..

သဝေထိုးရေးနေရင်း

ခခွေးဖြစ်ဖြစ်သွားတဲ့ အခါ

ပြဿနာဟာ ဖြေရှင်းရခက်ပေါ့

ကြော့ကြော့လေး ပွဲထွက်လာတဲ့

အနိစ္စရှုခင်းမှာ

ကျွန်တော့် အမြင်မရှင်းသေးဘူး..မေမေ ။

ကျွန်တော်နေမကောင်းတဲ့အခါ

မေမေပါလိုက်ပြီး နေမကောင်းတတ်လို့

စိတ်-စိတ်ချင်း မေးခွန်းပို့လိုက်တယ်..

 မေမေ..နေကောင်းလား..မေမေ

                    ရတုသစ်

         (11/1/ 2013 --8:25 PM )