ကဗျာမရေးနိုင်သူတစ်ယောက်အကြောင်း

ကဗျာရေးရန်

အတွေးကြံဖြင့်

ရင်အံ၀ှက်ဖွင့်

စိတ်ကူးလွှင့်လည်း

လွမ်းရင့်လွန်ကျူး

စိတ်..မမြူး၍

တလူးလိမ့်လိမ့်

ဟို ဒီ လှိမ့်လျက်

ဖြေသိမ့်စရာ

မတွေ့ပါဘဲ

တေးကာရန်ပျောက်

အာရုံနောက်ကာ

နွမ်းခြောက်လွင့်ကြွေ

ရော်ရွက်တွေအား

ငေးနေမှိုင်မိ..နွမ်းရိရိ ။

လွမ်းမိသည့်တာ

ဝေဒနာကို

ကဗျာအဖြစ်

ပြောင်းလဲပစ်ဖို့

ဖွင့်လှစ်ရင်မှာ

ကာရန်ရှာသော်

ခြေရာလည်းပျောက်

ရေလည်းနောက် သို့

ဝေးရောက်လွင့်ပျံ

သိပ်မဟန်ဘဲ

ကာရန်ချိုမြ

ပျောက်ကုန်ကြသည်

နွမ်းလျဝေရီ..စိတ်မကြည်..။

မအီ မသာ

စိတ်အနာကို

ခြေရာရှာကြည့်

အဖြေညှိလည်း

လွမ်းပိ သည့်စိတ်

တရိပ်ရိပ်မို့

လိပ်လိပ်ရင်မှာ

တက်တက်လာသည့်

ကျဉ်နာ ခံခက်

ဒဏ်ရာနက် ကို

ကျော်တက်နိုင်ရန်

အားမတန်ပဲ

စိတ်မာန်ကိုလျှော့

နွမ်းရိဖျော့လျက်

အသော့မြန်စွာ

စိတ်မောကာဖြင့်

ရင်လွှာကိုပိတ်

ခပ္မဆိတ္သာ

တိုးတိတ်တွင်းကြေ

အသည်းမြေကို

မျက်ရေလောင်းလျက်

နေရခက်သည်

လွင့်ပျက်ကာရန်..တေး မမှန် ။ ။

                   ရတုသစ်

    ( 15-2-2013 ။ 11:30 pm)

(http://yatuthit.blogspot.com/)