သံသရာထဲသံသယအထပ်ထပ်နဲ့ကျွန်တော်တို့
ရှာလေ ဝေးလေ လိုက်တမ်းပြေးတမ်းကစားပွဲမှာ
မိုးမျှော်တေးကိုဆိုတယ်၊ မိုးခြိမ်းသံကြားချင်ကြားရမယ် မသနားဘူး ကိုယ့်ကိုယ်ကို၊ ကျွန်တော်တို့ဟာအတ္တဝင်ကစွပ်ကောင်တွေ
အမြှောင်မယားတစ်ယောက်ရဲ့နာကျင်မှုမျိုးနဲ့ဘယ်ရွေ့ဘယ်မျှ
ကိုယ့်ဘဝကိုယ်ဘယ်နှခါနာကြည်းဘူးပြီလဲ
ရေသွန်ခံရပြီးကိုယ်တိုင်မသောက်သုံးရတဲ့သဲတွေလိုပွယောင်းပေါ့သွပ်ခဲ့ရ
ပက်လက်လှန်တံတွေးထွေးရတာဘယ်လောက်ကောင်းတဲ့မှော်ဝင်မှုမျိုးလဲ
သူများမကောင်းကြောင်းပြောပြီး အာလူးမစားဘူး
ကိုယ့်မကောင်းကြောင်းကိုယ်ပြောပြီးမသူတော်လုပ်မယ်
ဒုက္ခနားနီးလို့ဒုက္ခသည်ဖြစ်ခဲ့ရတာမျိုးမှမဟုတ်ဘဲ
``စကတည်းက ယဉ်သကိုဟန်နဲ့ဘဝထဲဒုက္ခတွေငြိမ့်ငြောင်းနေကြရဲ့
အလှည့်အပြောင်းများသလောက်အပြောင်းအလဲမဖြစ်တဲ့အခါ
ကျွန်တော်တို့လျှာတွေပဲ အော်တိုအိုဗာတိုင်နဲ့ထက်မြစူးရှလို့
ဘယ်သူမှသွေးပေးခဲ့တာမဟုတ်ဘူး၊သေချာတယ်
သံသယတွေနဲ့လက်ပွန်းတတီးဖြစ်ချိန်အတိုင်းအဆအတိုင်း
မှိုင်းမိနေတဲ့ဦးနှောက်ကြီးအပျက်ကြီးတွေစေစားရာ
ကိုယ့်ကိုယ်ကိုပြန်ဖျက်ဖို့သံချေးမတက်သေးတဲ့လျှာများ
ဖြတ်ချခုတ်ပိုင်းစရာလိုက်ရှာနေကြတဲ့ပတ်ဝန်းကျင်ထဲ
ကျွန်တော်တို့လျှာတွေလည်းရှာဖွေရေးခရီးစဉ်မှာလျှာမလည်သရွေ့ရှာနေကြရတယ် ။ ။
ရတုသစ်
၀၂၀၇၂၀၁၃
ည၈နာရီ ၃၅မိနစ်
No comments:
Post a Comment