ကြယ်ရောင်ဖြာလင်း ၊ လေညင်းသွင်းချိန်
သီချင်းလေးဆို ၊စောင့်ကာကြိုမည်..
၀င်ခိုနားလှည့်..ပြေး၀င်ခဲ့ မေ..။
ညရဲ့ရှုခင်း ၊ ငြိမ်ဆိတ်ခြင်း၀ယ်
ယမင်းသက်လယ် ၊လှသွေးကြွယ်ကို
ချစ်ဖွယ်စကား ၊ ထပ်ထပ်ကြားသည်
ချစ်အားစိမ့်ယို ၊ရွှန်းလက်စိုပေါ့ ။
ကြယ်ကိုထွန်ယက် ၊ လမင်းထွက်၍
လက်လက်ရောင်ထွား ၊သစ်ရွက်ကြားမှ
လင်းအားဖြန့်ကျက် ၊မြေသို့သက်စဉ်
နုညက်ဖြူစင် ၊ မေ့ပါးပြင်မှ
ရွှေစင်ယိုးမှား ၊ သနပ်ခါးကို
နမ်းသွားမှာစိုး ၊ ကြောက်စိတ်တိုးကာ
ငုပ်လျှိုး၀ှက်ကွယ် ၊ ရင်ခွင်လယ်၌
ဖက်တွယ်ထားမိ ၊ရင်ချင်းငြိလျက်
ပီတိဖြာဝေ ၊ နမ်းမိုးခြွေသော်
ရှက်ပြေပုတ်ခတ် ၊မောင့်ရင်ဘတ်မှာ
ပွင့်ဖတ် နုလွှာ ၊မှန်သည်သာ ဟု
ကြင်နာစိတ်ကဲ ၊အနမ်းသည်း(သဲ)ခဲ့..။
ရင်ထဲအေးစိမ့် ၊ တစ်ငြိမ့်ငြိမ့်နှင့်
နှစ်သိမ့်ချိုမြ ၊ ညလည်း လှ၏
လောကတစ်ခွင် ၊ကြည့်၍မြင်သော
၀န်းကျင်အားလုံး ၊ အလှဖုံး၏
ချစ်ဆုံးမေသာ ၊ရင်ခွင်လွှာ၀ယ်
ကြင်နာမှေးမှိတ် ၊တစ််ရေးအိပ်ဖို့
ချော့သိပ်တေးသံ ၊မေတ္တာရံလျက်
အိပ်ဖန်စောင့်ရာ ၊ညကမ္ဘာသည်
လှဖြာဝေစည် ၊ကဗျာ ပီသော်..
ရွှင်ကြည်ပြုံး၀င့်နေသည်တကားးးးး ၊။
ရတုသစ်
( 3-12-2012==11 :50PM)
No comments:
Post a Comment