လှုပ်လီလှုပ်လဲ့
ကိုင်းနွဲ့နွဲ့၀ယ်
၀င်ခဲ့ နားခို
သံစဉ်အိုဖြင့်
လှိုက်ဖို ညည်းတွား
လွမ်းစိတ်များအောင်
ပင်ဖျား ထက်ဆင့်
ဝေဟင်မြင့်မှ
လွမ်းရင့်လွန်မော
ငှက်ဥသြသည်
ရင်သောက ဆူ
လွမ်းကြွေးပူသို့
ငူငူငေးငိုင်
တွေးမှိုင်မှိုင်ဖြင့်
ခွေယိုင် လွမ်းချင်း
သူဆက်သွင်းသော်
လက်ငင်း နုံးချိ
နွမ်းရိပ်ထိလျက်
လွမ်းပိ ရင်၀ယ်
ဆွေးအားကြွယ်သည်
ငှက်ငယ် တေးသီ..နွေပလီ..။
....................ရတုသစ်
(၁၃၇၄-ခု ၊ တပို့တွဲလဆန်း-၁-ရက် -နံနက် ၁နာရီ-၅၀ မိနစ်)
3 comments:
လႈိက္ဖုိ ညည္းတြား
ေ၀ဟင္ျမင့္မွ
ငွက္ဥၾသသည္
ငူငူေငးငုိင္
ေခြယုိင္ လြမ္းခ်င္း
သူဆက္သြင္းေသာ္
ႏြမ္းရိပ္ ထိလွ်က္
လြမ္းပိ ရင္၀ယ္
ေဆြးအားၾကြယ္သည္
ငွက္ငယ္ ေတးသီ..ေႏြပလီ..။
ငွက္ငယ္ေတးႏွင့္ေဆြးသည့္ေႏြ
အတူ....ေဆြးခဲ့ပါ၏..ျကိဳက္တယ္...ကဗ်ာ..
ရာသီဖြဲ႔ေလးက လွပစြာလုိက္ဖက္မွဳရွိလွေခ်တကား
ကိုေရႊရတု...ကဗ်ာေလးက ျမန္မာကဗ်ာလွလွေလး...
ဖတ္ရတာ ေႏြေနပူထဲ ရင္ထဲေအးသြားတာပဲရွင္ ...
အေအးေသာက္စရာမလုိေတာ႔ဘူးးးးးးးးး
ခုပဲ ရင္ပူလုိ႔ အေအးေသာက္ေတာ႔မလို႔...:P
Post a Comment