မဂ္ဂဇင်းတစ်စောင်၏ပေးစာ/ပြန်စာကဏ္႑လေးတစ်ခုမှအစပြုခဲ့သောခင်မင်မှုအတိုင်း
အတာကနှစ်ဦးသား၏ရင်ဘတ်တွေကိုပူနွေးအောင်နွှေးပေးခဲ့သလိုပင်။ ချိုလဲ့ေ၀ဟူသော
နာမည်လေးဖြင့်မိတ်ဆက်စာရေးလာသောမိန်းကလေးတစ်ယောက်နှင့်နှလုံးသားချင်းတိတ်
တဆိတ််ဆွဲငင်ချိတ်ဆက်မိလိမ့်မည်ဟုကျွန်တော်ထင်မထားခဲ့မိ။
သမားရိုးကျခင်မင်ရုံအဆင့်ထက်မပိုနိုင်ဟုသာထင်ခဲ့မိသည်။ ကျွန်တော့်ရင်ဘတ်ကပဲမလုံ
၍လားမသိ။ ချိုလဲ့ေ၀ဟူသောမမေ၀သည်ကျွန်တော့်စိတ်အာရုံထဲမှာကျကျနနနေရာယူလာ
သည်။ အချစ်ဟူသည်ကိုမခံစားဖူူးသေးသောကဗျာရူးတစ်ယောက်၏ဈာန်လျှောခန်းက မခမ်း
နားခဲ့ပါ။သို့သော်..အပြန်အလှန်ပေးပို့ဖြစ်သောစာလွှာများထဲမှာတစ်ယောက်ဘ၀ကိုတစ်ယောက်
ကလှမ်းမြင်လာရသည်။ဒုက္ခ ၊သုခတွေကိုမျှေ၀ခံစားတတ်လာသည်။ကျွန်တော်၏ဝါသ
နာဖြစ်သည့်ကဗျာရေးသားခြင်းကိုလည်း မမေ၀က နားလည်ပေးခဲ့သည်။အားပေးနေခဲ့သည်။
အေ၀းမှပို့ချနေခဲ့သောမမေ၀၏ သင်တန်းမှာကျွန်တော်သင်ခန်းစာအချို့နှင့်အတူလိမ္မာလာခဲ့သ
လိုပင်။ စီးကရက်၊ ့်ကော်ဖီမစ်အတွဲလေးနှင့်ကဗျာအတိုအထွာလေးတွေရေးတတ်သောကျွန်တော်
စီးကရက်ဖြတ်ဖို့ထိဖြစ်လာသည်။ကော်ဖီမစ်ရှောင်ဖို့အထိဖြစ်လာခဲ့သည်။စီးကရက်လေးခဲရင်း
ကဗျာရေးမှပိုအဆင်ပြေသလိုထင်နေသောကျွန်တော်စီးကရက်မသောက်ပဲကဗျာရေးတတ်လာ
သည်။ရေးလိုက််မိသောကဗျာလေးတွေကလည်းကဗျာဆန်လာသည်ဟုထင်သည်။
အချစ်ဆိုသည့်တရားကအရာရာကိုဖန်တီးပေးတတ်သည်ဟုအဆိုအမိန့်ရှိခဲ့
လျှင်ကျွန်တော်လက်ခံမိမည်သာ။အချစ်ကြောင့်နူးည့ံသွားခဲ့သောနှလုံးသားတွေလည်းအများကြီးရှိခဲ့
လိမ့်မည်ဟုကျွန်တော်တွေးနေမိသည်။ဖွင့်မပြောပဲသိနေခဲ့သောနှလုံးသားအလိုကိုကျွန်တော်ဘယ်
လိုဖြည့်ရမည်မသိသေး။အတွေးနှင့်ညဥ့်နက်လာခဲ့သောအခါကဗျာလေးတွေပိုရေးဖြစ်လာသည်။
အတွေးနှင့်ပုံဖော်တည်ဆောက်ကြည့်နေမိသောအနာဂတ််ပန်းခင်းလေးကပန်းရောင်စုံပွင့်နေသည်။
ရနံ့စုံပျံထုံနေသည်။ရင်ခုန်လှိုက်မောမှုဖြင့်ရေးဖြစ်သောကဗျာလေးတွေမှာအချစ်ဒဿနလေး
တွေအလိုလိုပါ၀င်သွားမှန်းကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်သတိမထားမိလိုက်။
အရမ်းပို..အရမ်းချွဲလွန်းတယ်.. ဟူသောမမေ၀၏မှတ်ချက်လေးတစ်ခုကကျွန်တော့်ရင်ကို
ကလိနေခဲ့သည်။ဘယ်သူမှမသိလောက်ဟုထင်ကာတစ်ယောက်ထည်းပြုံးနေမိသောကျွန်တော့်ကိုသူ
ငယ်ချငး်တွေငြိုငြင်ကုန်ကြပြီထင်သည်။မတတ်နို်င် ။ အသည်းလွှာမှာအချစ်တင်၍ရေးခြစ်လိုက်သော
အခါကဗျာကနုလာသည် ။ပြာလဲ့လဲ့အရောင်တွေဖြာထွက်လာသည်။ချစ်စိတ်တစ်ခုထည်းဖြင့်ကမ်ဘာ
တည်၍မဖြစ်နိုင်မှန်းမေ့လျော့နေခဲ့မိသည်အထိလေ။ ကံကြမ္မာကိုယုံစားလွန်းခဲ့သောကျွန်တော့်
အပြစ်တွေကိုကျွန်တော်တစ်ယောက်ထည်းလည်စင်းခံပေးဆပ်ရဲပါတ.ယ်..မမေ၀..။
**************
မမေ၀နှင့်ခင်မင်မှုအတိုင်းအတာကကြာလေကြာလေခိုင်မြဲလေဖြစ်လာသည်။စာတွေထဲမှာ
သာရင်းနှီးနေသည်မို့အပြင်မှာလည်းဆုံတွေ့ချင်သည်။ဖုန်းနံပါတ်တောင်းသောအခါမမေ၀ မေပးခဲ့ပါ။
ကျွန်တော့်စိတ်ထဲဘယ်လိုမှမအောက်မေ့မိ။ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်ကဖုန်းမရှိသေး။ လိုအပ်လျှင်လမ်း
ဘေးဖုန်းဆိုင်လေးဆီပြေးနေရဆဲအခြေအနေ။စာထဲမှာပဲတွေ့ခွင့်တောင်းလိုက်သည်။ပြင်ဦးလွင်ကိုအ
လည်သွားလျှင်၀င်တွေ့ဖြစ်မည်ဟူသောပြန်စာလေးရသည့်အချိန်ကစပြီးကျွန်တော့်ပျော်နေမိသည်။
မမေ၀ဖြူသည်၊မည်းသည် ၊ကျွန်တော်မသိ။စာတွေထဲမှာသုံးနှုန်းထားသောစကားလေးတွေ၊အားပေးမှု
လေးတွေကကျွန်တော့်ကိုရိတ်သိမ်းထားပြီးဖြစ်နေသည်။
မမေ၀စိတ်ဓာတ်လေးကိုစာတွေထဲမှာတွေ့ရသည်ဟုပြောဖူးသည့်အခါမမေ၀
ဖြေရှင်းချက်မပေးခဲ့။ကျွန်တော့်အတွက်မမေ၀နှင့်တွေ့ရဖို့သည်သာလိုရင်းအချက်ဖြစ်သည်။
လူချင်းတွေ့သည့်အခါမေးလိုရာမေးလို့ရနု်ိင်သည်ဟုတွေးထားလိုက်မိသည်။တွေ့ရမည့်အချိန်လေး
ကိုမျှော်မောရင်းစိတ်ကအလိုလိုတက်ကြွနေခဲ့သည်။ကျွန်တော်စိတ်ကူးထားခဲ့မိသောအိပ်
မက်ကမ်ဘာလေးကမကြာမီပြီးပြည့်စုံတော့မည်ဟုထင်ခဲ့မိသည်။အတွေးနှင့်ပျော်နေမိသောအခါကြည့်လေ
ရာရာလှပရွှန်းေ၀နေသည်ဟုဆိုရမလိုပင်။မလွမ်းတတ်သေးသောကျွန်တော့်အတွက်အလွမ်းသင်ခန်း
စာကြီးကိုမေ့မေ့မောမောသင်ယူနေရစ်ခဲ့ရလိမ့်မည်ဟု မထင်မိခဲ့ရိုးအမှန်ပါ..မမေ၀..။
*********************
နှင်းသုန်သုန်ေ၀့နေသောမနက်ခင်းတစ်ခုမှာတွေ့ကြဖို့အစီအစဉ်ရှိသော်
လည်းထိုအစီအစဉ်ထဲမှာအလွမ်းဆိုတာမပါခဲ့။ရင်ဖွင့်ခွင့်မရလောက်အောင်ဆွံ့အကျန်နေခဲ့ရ
လိမ့်မည်ဟုလည်းမထင်ခဲ့မိ။ဇာတ်နာအောင်လုပ်ယူသွားသောဇာတ်လမ်းတစ်ခုတောင်
ကျွန်တော့်လောက်ကမ်ဘာပျက်ကျန်ခဲ့မည်မဟုတ်ဟုထင်မိသည်။ရက်စက်လွန်းခဲ့သည်ဟုလည်းမမေ၀
ကိုကျွန်တော်မစွပ်စွဲရက်ခဲ့ပါ။မမေ၀မှာလည်းအပူအပင်ရှိနိုင်သည်ပဲလေ။မျှော်လင့်ချက်တစ်ခုအတွက်
မမေ၀ကိုဆွဲငင်ထားသလိုမျိုးကျွန်တော်အဖြစ်မခံ။လွတ်လပ်စွာပျော်ရွှင်နိုင်စေဖို့ဆုတောင်းပေးနေ
ရုံမှတစ်ပါးကျွန်တော်ဘာမှမတတ်နို်င်တော့။တစ်ဖက်သတ်မျှော်လင့်ရခြင်း၏ေ၀ဒနာကိုကျွန်တော်
ကိုယ်တွေ့သိလိုက်ရပြီ။
လောကကြီးအကြောင်းရေးတာလေး.ဘာလေးနဲ့..အလကားအချိန်ဖြုန်းစိတ်ကူးယဉ်
နေတဲ့သူတွေနဲ့ငါ့့သမီးနဲ့ပတ်သက်စရာမလိုဘူး..နောက်လည်းတွေ့ဖို့မကြိုးစားနဲ့..ငါ့သမီးကိုငါနိုင်
အောင်ထိန်းမယ်..ကဲသမီး သူ့ကိုပေးမယ့်စာ..ပေးထားခဲ့လိုက်
ဘာတွေလဲ..ဘာတွေဖြစ်ကုန်ပြီလဲ..မမေ၀..စာတွေထဲမှာပြောခဲ့တာတွေကအပျင်းပြေသက်
သက်တွေပဲလားဗျာမျှော်လင့်ချက်သေဆုံးသွားအောင်ရက်စက်တာလား..ပြောပါ..မမေ၀..မမေ၀ကိုယ်
တိုင်ပြောသွားတဲ့ စကားလုံးလေးတွေနဲ့ကျွန်တော်နေတတ်အောင်နေခဲ့ပါမယ်..တစ်ခုခုတော့ပြော
ထားခဲ့ပါ..
မမေ၀့အဖေ၏ဒေါသမျက်၀န်းများ ကကျွန်တော့်ကိုမထိတ်လန့်စေခဲ့။ကျွန်တော်စိုးရိမ်နေ
သည်ကမမေ၀ပေးထားခဲ့မည့်စာထဲက လက်သင့်မခံနိုင်သောအမှန်တရားများ။
ကဲ..သွားမယ်..သမီး..ဒီလိုကလေကချေကောင်နဲ့အဖက်လုပ်ပြီးစကားပြောနေစရာမလိုဘူး
မျက်ရည်လည်နေသောမျက်၀န်းများဖြင့်ကျွန်တော့်ကိုကြည့်လိုက်သောမမေ၀အကြည့်ကို
ကျွန်တော်ရှောင်ဖယ်လိုက်သည်။ကျွန်တော့်ထပ်အညှို့မခံချင်တော့ပါ။ ဘ၀ပြေးလမ်းကမတူသောအခါ
ရင်နာစရာတွေကအစုလိုက်အပြုံလိုက်ရောက်လာတတ်သည်။ခါးသီးသော၊ပူပြင်းသောအလွမ်း၏အရသာ
ကိုမလိုချင်ပဲကျွန်တော်အပိုင်ရလိုက်သည်။ဆွဲငင်သူနဲ့လိုက်ပါသူတရားခံဘယ်သူဆိုတာမသိနိုင်
သေးသောအချစ်ခုံရုံးမှာကျွန်တော်တစ်ယောက်ထဲအတုန်းအရုန်းပြိုလဲကျန်ခဲ့သည်။အသံတိတ်ရှိုက်သံသဲ့
သဲ့ဖြင့်ပေးသွားခဲ့သောမမေ၀၏စာအိပ်လေးကိုကျွန်တော်ယူထားလိုက်သည်။နှစ်ဖက်မတီးလိုက်ရပဲကိုယ့်ရင်
ဘတ်ကိုပြန်ရိုက်၍ကျွန်တော့်လက်ခုပ်သံမြည်သွားခဲ့သည်ဆိုပါလျှင်..။
*************
ဘယ်နှခေါက်မြောက်မှန်းမသိအောင်ဖတ်နေမိသောစာရွက်လေးကနွမ်းလျညှိုးလျော်
နေပြီဖြစ်၏ ။မျက်ရည်လူးထားသည်မို့မှင်ရည်ကျဲသွားသောစာလုံးလေးများကမပီ၀ိုးတဝါး ။ကျွန်တော့်
ရင်လွင်ပြင်မှာအစိမ်းလိုက်ထွင်းထားခဲ့သည်မို့ စာရွက်ပေါ်မှစာကြောင်းလေးတစ်ကြောင်းကိုအသိစိတ်
ထဲမှပယ်ဖျက်နိုင်စွမ်းမရှိခဲ့ ။နားမလည်နိုင်ခြင်းများဖြင့်အတိတ်ကိုခြငေ်္သ့လည်ပြန်ငေးမိလိုက်ချိန်မှာစွတ်
စွတ်စိုစိုမျက်ရည်မိုးပြိုရပြန်သည်။ ဖြစ်နိုင်လျှင် အလွမ်းဆိုသောေဝါဟာရကိုပယ်ဖျက်ပစ်လိုက်ချင်မိ
သည်။သမုဒယ ဟူသောနှောင်ကြိုးကိုအပိုင်းပိုင်းဖြတ်တောက်ပစ်လိုက်ချင်မိသည်။ အသိနယ်ေ၀းနေ
သေးသူမို့မျက်၇ည်တို့ကမကုန်နိုင်သေး။ မခမ်းနိုင်သေး ။ လွမ်းရေးရှိလာတော့ အလွမ်းကြောင့်နွမ်းလျ
လှိုက်မောရသည်။
ဘယ်သူမှားခဲ့သည်၊ မှန်ခဲ့သည်၊ဆုံးဖြတ်ချက်မပေးနိုင်ခဲ့သောဒိုင်ပွဲရပ်နှလုံးသားကွင်း
ပြင်မှာကျွန်တော့်ရင်ဘတ်သည်လည်း ပြောင်တလင်းခါသွားခဲ့သည်ဟုဆိိုရလေမည်လား။ မဟုတ်ခဲ့ပါ။
ရှိုက်သံသဲ့သဲ့ဖြင့်တသိမ့်သိမ့်တုန်ရီကာရေးနေမိသောအလွမ်းကဗျာ၊အလွမ်းစာစုတွေဖြစ်တည်ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။
*****************************
သူငယ်ချင်းတစ်ချို့၏လျှို့၀ှက်လှောင်ပြုံးများကြားမှာကျွန်တော့်ကမ်ဘာကကျဉ်းလာခဲ့၏။
မိန်းမတစ်ယောက်အတွက်နဲ့ ဒီလောက်ဖြစ်စရာမလိုပါဘူးကွာ ဟုပြောလာသောသူငယ်ချင်းတွေကို
ကျွန်တော်ရှောင်ဖယ်နေလိုက်သည်။သူတို့နှင့်စကားလုံးချင်းစစ်မတိုက်ချင်။ ကျွန်တော့်ရင်ကိုမမြင်နိုင်
သေးသောသူတွေမို့သူတို့စကားအပေါ်ကျွန်တော်အလေးအနက်မထားမိခဲ့ ။ တရိရိတိုက်စားလာသော
အလွမ်းဒဏ်ကိုကြိတ်မှိတ်သည်းခံရင်းဘ၀ကိုဖြစ်သလိုဖြတ်သန်းနေမိသည်။မျှော်လင့်ချက်ကြီးကြီးထား
ခဲ့မိသမျှမရှုမလှခံစားရချေပြီလား မသိ။ ကတိသစ္စာတွေမထားခဲ့ပဲ နှလုံးသား၏သစ္စာကိုသာအမှန်တ
ရားထင်ခဲ့သောကျွန်တော်..လက်ကျန်ဘ၀တစ်ပိုင်းကိုဘယ်လိုဖြတ်သန်းရမှန်းမသိဖြစ်နေမိသည်။
လမ်းပြကြယ်ပျောက်သွားသောခရီးသွားတစ်ယောက်၏ဘ၀က အထီးကျန်လွန်းလှမှန်း
ကိုယ်တွေ့မို့လက်သင့်ခံလိုက်ရသည်။မျှော်လင့်ချက်သေသွားသော မနက်ဖြန်များ၏အဖွင့်ကိုမအိပ်ပဲ
စောင့်ကြည့်နေမိခဲ့သည်။ ပရုပ်လုံးနံ့မပြယ်သေးသောအိပ်ယာခင်းလေးကိုငေးရီကြည့်မိရင်းခေါင်းကို
တွင်တွင်ခါယမ်းလိုက်မိသောအခါမျက်ရည်စက်အချို့ကဗီဇာမဲ့ ပြေးထွက်သွားကြသည်။
ကျွန်တော်..လွတ်လွတ်လပ်လပ် ငိုပါရေစေတာ့..မမေ၀..။
***********************************
မောင်လေးရေ မမဝေ ကို မေ့နိုင်အောင်မေ့လိုက်ပါ
ဘာဖြေရှင်းချက်မှမပေးခဲ့ဘဲ အစိမ်းလိုက်မေ့ခိုင်းသွားသော မမဝေကိုကျွန်တော်နာကြည်းချင်
ပါသည်။သို့သော်..ကျွန်တော်မနာကြည်းရက်ခဲ့ပါ။မမဝေ သင်ကြားပို့ချခဲ့သောလိမ္မာစိတ်ကလေးကို
ကျွန်တော်ဆက်ထိန်းထားနိုင်မည်ထင်ပါသည်။အထီးကျန်နေခဲ့သောဘ၀အချိန်အတိုင်းအတာတစ်ခု
မှာစိတ်ကူးယဉ်အိပ်မက်လေးဖြင့်ပျော်ရွှင်နေစေခဲ့သောမမေ၀ ကိုကျွန်တော်ကျေးဇူးတင်နေချင်ပါသည်။
အဆင့်အတန်းအလွှာအောက်မှာချနင်းခံလိုက်ရသောဝါသနာအတွက်တော့ကျွန်တော်ပြန်ပေးဆပ်နိုင်
လိမ့်မည်ထင်ပါသည်။ကွဲအက်သွားသောအသည်းအတွက်အစားထိုးစရာမကျန်သောအခါကဗျာလေးတွေ
ကအစားထိုးနေရာယူလာသည်။ကျွန်တော့်ကဗျာလေးများကိုပရိသတ်လက်ခံအောင်အရင်ကြိုးစားရမည်။
ကဗျာဆရာတွေကိုအထင်သေးသလိုပြောသွားခဲ့သောမမေ၀ အဖေကိုသူ့စကားအတွက်ထိုက်သင့်
သောအသိမှန်လေးတစ်ခုပြထားခဲ့ဖို့ကျွန်တော်ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
အချစ်ဆိုတာကိုမခံစားရခင်အနက်ရောင်အလွမ်းအပိုင်းအစများနှင့်ည ဖြစ်သွားသော
အနာဂတ်ကိုကျွန်တော်ပြန်လင်းနိုင်အောင်ထွန်းညှိဖို့ဆုံးဖြတ်ချက်ချထားလိုက်သည်။အလွမ်းဆိပ်ကိုဖြေ
နိုင်ဖို့လောလောဆယ်ဆေးမရှိသေးပါ။ဆွေးမြည့်ကျန်ရစ်ခဲ့ရသူမို့အလွမ်းကဗျာလေးတွေတော့ရေးဖြစ်ခဲ့
ပါသည်။ချစ်သူ့ဘ၀မစခင်အလွမ်းပျိုးခံလိုက်ရသောရင်ဘတ်ကအချစ်ကဗျာတွေမရေးတတ်တော့အောင်
ဆွံ့အသက်ငြိမ်သွားခဲ့သည်လားမသိပါ။ရေးလိုက်တိုင်းအလွမ်းတွေချည်းဖြစ်နေသည်မို့ကဗျာအသိုင်း
အ၀ိုင်းမှသူငယ်ချင်းများ၏့လွမ်းဋီကာဟုမေးငေါ့နောက်ပြောင်ခြင်းကိုတော့ခံလိုက်ရသည်။
။နှလုံးသားမှစိမ့်ယိုလာသောအတွေးအတိုင်းရေးလိုက်သောကဗျာများမှာ
အလွမ်းသင့်ရှိုက်သံတွေပါ၀င်နှုန်းများနေပါလ်ိမ့်မည်။သတိရခြင်းနှင့်လွမ်းခြင်းကိုမတူဘူးဟုသူငယ်ချင်း
တစ်ယောက်ကပြောခဲ့ဘူးသည်။ဟုတ်ကောင်းဟုတ်မည်။ကျွန်တော်မဖြေရှင်းတတ်။ကျွန်တော်ကသ
တိရခြင်းနှင့်လွမ်းဆွတ်ခြင်းရောထွေးနေသောလူသားတစ်ဦးဖြစ်နေပြီ။အမှတ်သည်းခြေမရှိသောနှလုံး
သားကအလွမ်းသံကြားလျှင်စိမ့်စိမ့်စူးစူးကြွေချင်သည်။အနက်ရောင်လူးပေကာအလွမ်းများစွန်း
ထင်းကျန်ခဲ့သောအစိတ်အပိုင်းအချို့ကိုမူလအတိုင်းပြန်မရတော့မည့်အတူတူအလွမ်းသင့်ဧည့်ခန်း
့လေးအဖြစ်ကျွန်တော်ဖွင့်လှစ်ထားလိုက်ပါတော့မည်။ကဗျာရေးသူတစ်ယောက်၏ပွင့်လင်းသောစိတ်
ဓာတ်အတိုင်းလွမ်းစရာရှိလျှင်ကျွန်တော်ရဲရဲလွမ်းပါမည်။ချစ်တုန်းကလည်းရဲရဲချစ်ခဲ့သည်။အချစ်ကအ
လွမ်းပြောင်းသွားသောကံကြမ္မာအတွက်စောဒကမတက်လိုတော့။မနက်ဖြန်များစွာရှိနေသေးသည်မို့
ကြိုးစားခွင့်ရှိနေပါသေးသည်။ဘ၀ကစိတ်ကူးနှင့်လက်တွေ့မကျတတ်တာများပါသည်။သို့သော်။
တံဆိပ်ကပ်ခံလိုက်ရတဲ့ အလွမ်း
လွမ်းဇာတ်က ခုမွ စတာ
တစ်ခန်းရပ်မဟုတ်တော့ ခက်နေပေါ့
မျက်ရည်ကျသွားတဲ့ ဗီလိန်တစ်ယောက်အတွက်
ဘယ်နှလက် သော လက်တွေ လာသုတ်ပေးမလဲ ။
မရဲတရဲ မျှော်လင့်ရတာတွေများတဲ့အခါ
နှလုံးသားက အလိုလို သိမ်ငယ်လာတယ်
အရာရာ မင်း သေဘာပါ ကွယ်
ပျက်ပြယ်ဖို့ ခက်ကျန်ခဲ့တဲ့ ငါ့ အလင်းစက်တစ်ခုအတွက်
ညနက်ဟာ
ထိန်၀ှက်နို်င်စွမ်း မရွိပါဘူး....။
လွမ်းဖူးတယ်
ငါ ခုထိ လည်း လွမ်းနေတယ်
အကြမ်းထည် စိတ်ဓာတ်မှာ
တံဆိပ်ကပ်ခံလိုက်ရတာဆိုတော့
ပျော့တယ် မထင်နဲ့ နာတယ် ။
ကဗျာတစ်ခုနဲ့ဘ၀တစ်ခုဆောက်လို့မရမှန်းကျွန်တော်သိခဲ့ပါသည်။ကဗျာကပေးသောနူးညံ့မှုများဖြင့်
အနာဂတ်သည်လှပလာနိုင်ပါမည်လား။ရှေ့ဖြစ်ဟောနိမိတ်ဖတ်သူများမဟုတ်၍ကြိုတင်မသိနိုင်ပါ။သေ
ချာတာတစ်ခုတော့ရှိပါသည်။ကျွန်တော့်ရင်ဘတ်သည်အကောင်းအတိုင်းပြန်မဖြစ်လာနိုင်တော့ပါ။အလွမ်း
မကင်းနိုင်သေးသူမို့အလွမ်းညှို့စောင်းသံမှာရှိုက်သံသဲ့သဲ့ဖြာရင်းမိုးမလင်းသောညတွေလည်းရှိနိုင်ပါသေး
သည်။အနုပညာစိမ်ထားသောအသည်းကိုအနာဖြစ်အောင်လုပ်သွားခဲ့သောသူတစ်ယောက်ကို
ကျွန်တော်မမေ့နို်င်သေးပါ။မမေ့နို်င်ခြင်းသည်သတိရခြင်းဖြစ်လေမည်လား။
သတိရခြင်းသည်လွမ်းခြင်းတစ်မျိုးလား။ကျွန်တော်မေ၀ခွဲတတ်ပါ။သတိရခြင်းနှင့်
လွမ်းခြင်းတူ၊မတူကိုကျွန်တော်မဆန်းစစ်တော့။အလွမ်းမြစ်တစ်စင်းကတော့ကျွန်တော့်ရင်မှာစီးမြဲအ
တိုင်းစီးဆင်းနေခဲ့ပါသည်။အခန်းဖော်သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ဖွင့်လိုက်သောသီချင်းကရင်ကိုတည့်တည့်
လာတိုးသည်။ကဗျာနှင့်ဘ၀ကိုခွဲခြားသင်ယူဖို့လိုအပ်နေချိန်မှာအဆိုတော်လင်းနစ်၏ရင်ဘတ်ထဲက
အိပ်မက်ဟောင်းအယ်လ်ဘမ်ကိုပြန်နားထောင်မိနေသည်။ကဗျာဆရာဆိုသောသီချင်းအရောက်တွင်
ကျွန်တော့်မျက်ရည်မိုးကအလိုလိုကြွေဆင်းလာသည်။ရင်ဘတ်ထဲကအိပ်မက်အသစ်ကလတ်လတ်ဆတ်
ဆတ်ခုန်ထွက်သွားခဲ့သည်။
နေ့တိုင်းတွေးညတိုင်းရေးစာရွက်အပိုင်းအစများနဲ့ဆောက်တဲ့ငါ့အခန်းထဲ
နတ်သမီးအိပ်မက်မျိုးကို..ဘယ်လိုဖန်ဆင်းရမယ်ငါတော့မသိ..နင်တွေးကြည့်..အဖြေဟာ
အကောင်းဆုံးမဲ့တဲ့ရလဒ်တွေပဲရှိ..ကဗျာတစ်ပုဒ်ရေးခွင့်နဲ့ငါ..ရှင်သန်နေခဲ့ရတာဒီလိုဘ၀မှာ
.ငါတွေးကြည့်တာ..သူ ရင်ဆိုင်ရဲပါ့မလား
သီချင်းသံကကျွန်တော့်နားထဲမှမထွက်တော့။သီချင်းသံနှင့်ရောထွေးနေသော
အတွေးထဲမှာမမေ၀မျက်နှာကိုမြင်ယောင်လာသည်။ရွေရောင်အနာဂတ်မပျိုးနိုင်သေးသော
ကျွန်တော့်အတွက်ချစ်တတ်သောရင်ဘတ်ကြီးကိုသော့ခတ်ထားရတော့မည်ထင်သည်။အသည်းက
အကောင်းအတိုင်းရှိမနေတော့ပါ။တစ်ခါကွဲပြီးသားအသည်းမို့နွမ်းလျကောင်းနွမ်းလျနေပါလိမ့်မည်။
ရတုသစ်
(30/01/2013==5း 30Pm)
