ကိုနောက်တိုးစဉ်းစားခန်းဖွင့်နေတယ်။သူ့ဘ၀မှာဒီတစ်
ခါလောက်ဘယ်တုန်းကမှစဉ်းစားခန်းမဖွင့်ဖူးဘူး။
ဒီနေ့မှကြုံလာတဲ့အဖြစ်လေးကိုပြန်တွေးရငး်စဥး်စားခန်းဖွင့်နေမိရဲ့။"လောကရေးရာများတယ်လဲ ရှုပ်ထွေးလွန်းပါလား"လို့
လည်းအကြိမ်ကြိမ်ပင့်သက်ဖြာမိရတဲ့အထိ ။လူ့အခွင့်အရေးဆိုတာဘာလဲ ။ဘာကိုလူ့အခွင့်အရေးခေါ်တာလဲ ။လူ့အခွင့်
အရေးကိုလူတိုင်းရနိုင်ပါသလား ။ရနိုင်ရင်ရောဘာဖြစ်မလဲ။လူတိုင်းမှာလူ့အခွင့်အရေးရှီတယ်ဆိုမှတော့လှည်းနေလှေအောင်း
မြင်းဇောင်းပါမကျန်အူ၀ဲကနေသေခါနီးလူကြီးထိလူ့အခွင့်အရေးရနိုင်တယ် ရသင့်တယ်မဟုတ်လား။ဒါဆိုလူလို့သတ်မှတ်
ထားတဲ့လူတွေဟာလူမှုပတ်၀န်းကျင်ကသတ်မှတ်ထားတဲ့လူတွေလုပ်ဆောင်ရမယ့်တာ၀န်တွေကိုထမ်းဆောင်ရမှာပဲမ
ဟုတ်ပါလား။လူနဲ့ထိုက်တန်တဲ့ပေးဆပ်သင့်တာတွေကိုပေးဆပ်ရမှာပဲမဟုတ်ပါလား။အခုသူကြုံတွေ့နေခဲ့ရတာဒီလိုမ
ဟုတ်။ဒါ့ကြောင့်သူ့အတွေးတွေရှုပ်နေတာ။ မနက်ထဲကငူငိုင်ပြီးစဉ်းစားခန်းဖွင့်နေမိတာ။အဖြေကိုတော့သူမတွေ့သေး
။ဆေးပေါ့လိပ်မီးခိုးငွေ့ကြောင့်အိမ်ထဲမှာအောင်းနေတဲ့ခြင်တွေ၀ရုန်းသုန်းကားဖြစ်နေတာတော့အမှန်။တလူလူလွင့်နေတဲ့
မီးခိုးငွေ့တွေနဲ့အတူသူ့စိတ်အစဉ်လည်းတလူလူလွင့်နေတယ်...။
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ကိုနောက်တိုးဆိုတာ ကြုံရာကျပန်းအလုပ်သမား ။သူတို့နယ်မြို့လေးမှာတော့ကိုနောက်တိုးကိုမသိသူ
မရှိသလောက်ပဲ။ကိုနောက်တိုးကအစအနောက်သန်သလိုသဘောလည်းကောင်းတယ်။တစ်ခါတစ်ခါခပ်ထွေထွေဖြစ်လာ
ချိ်န်တွေဆိုပိုပြီးသဘောကောငး်တတ်တယ်။သီချင်းလေးတစ်ကြော်ကြော်နဲ့လမ်းလျှောက်ရင်းလမ်းမှာတွေ့တဲ့ကလေးတွေ
ကိုမုန့်ဖိုးလိုက်ပေးတတ်သေးတာသူ့အကျင့်။ဒါ့ကြောင့်သူ့ဆိုရပ်ကွက်ထဲကကလေးတွေကအသည်းစွဲ။ကိုနောက်တိုးက
လညး်ကလေးဆိုကျားကျား မမ အကုန်ချစ်ပြီးသား ။
တစ်ကိုယ်ရည်သမားမို့အပိုကုန်ကျစရာမရှိ။ပိုငွေလည်းမရှိ။ရှိသမျှကလညး်အဲလိုသောက်လိုက်စား
လိုက် ပေးလိုက် ကမ်းလိုက်နဲ့တက်တက်စင်ပြောင်နေတာပဲ။ပြီးတော့ကိုနောက်တိုးမှာကောင်းတဲ့ဗီဇလေးတစ်ခုရှိသေး
တယ်။အဲဒါကစာဖတ်တဲ့အကျင့်ဗီဇ ။သူဖတ်မှတ်ထားတဲ့ဗဟုသုတလေးတွေကိုရပ်ကွက်စကား၀ိုငး်မှာပြန်ဖောက်သည်ချ
တတ်တယ်။သူသိထားသမျှအတွေးအမြင်လေးတွေကိုလည်းဖွင့်ဟဖို့၀န်မလေး ။ သူ့အထာကိုသိပြီးသားဆိုတော့ရပ်
ကွက်စကား၀ိုင်းက၀ိုင်းတော်သားတွေကလည်းခေါင်းညိတ်ရလွန်းလို့လူူစင်စစ်ကပုတ်သင်ညိုဖြစ်ရတော့မလိုပါပဲ။
အဲဒီလောက်ထိကိုနောက်တိုးကရပ်ကွက်နဲ့ပလဲနံပ သိပ်သင့်တာ။ သူမို့စကားပြောပြီဆိုရင်" ကိုတိုးက.. ကိုတိုးက"
လို့အစချီပြောတတ်တာကိုပဲ ရပ်ကွက်ကလူတွေအတွက် ဟဒယဆေးတစ်ခွက်။
ကလေးတွေကတော့" ဦးတိုးကြီး "လို့ခေါ်ကြတယ်။ဖြစ်ချင်တော့သူကလညး်ခင်မောင်တိုးပရိသတ်။
သူ့ကို ဦးတိုးကြီးလို့များခေါ်လိုက်ရင်ရှိသမျှသွားအကုန်ပေါ်အောင်ပြုံးပြပြီးအဲဒီကလေးကိုပြေးပွေ့လိုက်တော့တာပဲ။
အဲဒိကလေးအတွက်အဲဒီနေ့မုန့်ဖိုးဖူလုံပြီ ။
ပြီးတော့ကိုနောက်တိုး ပျင်းလာတဲ့အခါ ဂစ်တာတီးလေ့ရှိတယ်။ အကျွမ်းကျင်ကြီးတော့မဟုတ်ဘူး။
အေမိုငး်နား ဘီမိုငး်နား သိရုံလောက်ပဲ။ဒါပေမယ့်သူ ဂစ်တာတီးရင်ကီးမိတာမမိတာမသိ။သီချင်းထဲမှာတော့မုဒ်အပြည့်
သွင်းလို့။မျက်လုံးမှတ်ပြီးတီးလိုက်ဆိုလိုက်လုပ်နေတာများမသိတဲ့သူဆိုတကယ့်ပညာရှင်အဆင့်လို့ထင်မှတ်မှားမိရ
လောက်အောင်ပဲ။
မကြာသေးမီက ခင်မောင်တိုးကွယ်လွန်တဲ့သတင်းလည်းကြားပြီးရော ကိုနောက်တိုးမျက်နှာမှာအ
မူအရာတွေပြောင်းလာတယ်။တစ်စုံတစ်ခုကိုဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်တဲ့ဟန်နဲ့သူ့မျက်နှာဟာမှိုင်ပျလို့ ။အဲဒီနောက်ပိုငး်
ရပ်ကွက်စကား၀ိုင်းကိုသူခြေဥိးမလှည့်ဖြစ်တော့တာများလာတယ်။အိမ်မှာလည်းဂစ်တာတစ်လက်နဲ့အလုပ်ရှုပ်နေ
တတ်တယ်။လမ်းဘေးဈေးသည်တွေချရောင်းတဲ့မှုန်မွဲမွဲသီချင်းစာအုပ်လေးတွေလိုက်၀ယ်စုနေတာတွေ့ရတယ် ။
အထူးသဖြင့်ခင်မောင်တိုး ရဲ့သီချင်းစာအုပ်တွေ...။
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ကိုနောက်တိုးမူပြောင်းသွားတာသတိထားမိသူတွေကသူ့ကိုလာမေးကြတော့ "ကိုတိုးကြီး
မရှိတော့ဘူးလေ..ကိုိတိုးကြီးရဲ့အစား ကိုတိုးလေးနေရာ၀င်ယူမလို့ ကြိုးစားနေတယ်" လို့ပြန်ပြောလွှတ်တယ်။ ။
လာမေးတဲ့သူတွေပဲတစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်ပြီးပြန်သွားကြလေရဲ့။ကိုနောက်တိုးကတော့ခပ်တည်
တည်ပါပဲ။။
ညပိုငး်တွေဆိုကိုနောက်တိုးအိမ်ဘက်ကဂစ်တာသံမညီမညာနဲ့သီချင်းသံမပီကလာကိုရပ်
ကွက်ကအခမဲ့နားဆင်ခွင့်ရသွားတယ်။ ဒါပေမယ့်သိပ်မကြာလိုက်ဘူး။လူတွေအိပ်ချိန်မှာဆူညံလို့ဆိုပြီးရပ်ကွက်
လူကြီးရဲ့အဆူအငေါက်ကိုခံလိုက်ရတယ်။
" ဟေ့ကောင် .မင်း လူ့အခွင့်အရေးနာမလည်ဘူးလား...ဒါ အိပ်ချိန်ကွ..မင်းကဆူညံနေတော့
ဘယ်ကောင်းကောင်းအိပ်ကြရတော့မလဲ..".စတဲ့ရပ်ကွက်လူကြီးရဲ့တရားကိုမျက်နှာမသာမယာနဲ့နားထောင်ပြီးးးး
အာမဘနေ္တ လုပ်ပြန်ခဲ့ရတယ်။
အ ဲဒီညက" ဖြောင်း..ခွမ်း "ဆိုတဲ့အသံထွက်လာပြီးနောက်ပိုင်းကိုနောက်တိုးအိမ်ကအသံတိတ်
ဆိတ်သွားတယ်။ "ငါ့ကိုပိတ်ပင်တာရော...လူ့အခွင့်အရေးချိုးဖောက်တာမဟုတ်ဘူးလား...လူတစ်ယောက်ရဲ့
တက်လမ်းကိုဖျက်ဆီးပစ်တာဟာ လူ့အခွင့်အရေး နားမလည်တာပဲ"..လို့ သူတွေးမိလာတယ်..။
နောက်ပို်င်းရက်တွေမှာလူ့အခွင့်အရေးနဲ့ပတ်သက်တဲ့စာအုပ်တွေသူလိုက်၀ယ်နေတာကို
ရပ်ကွက်ကသတိပြုမိလာကြတယ်။ ကိုတိုး ဘာလဲ..ဘယ်လဲ စတဲ့ ပဟေဠိတွေဟာသူတို့မျက်နှာမှာအထင်းသား
ပေါ်လို့....။
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ကြု့ံရာကျပန်းအလုပ်သမားဆိုတော့ကား စပါယ်ယာလဲလုပ်တယ်။တစ်ခါတစ်ရံပေါ့။အုံနာ
ကသူ့သူငယ်ချင်း။ ကျောင်းနေဖက်။တစ်ခြားစပါယ်ယာတွေအလုပ်ကခွင့်တောင်းတဲ့ရက်ဆိုကိုနောက်တိုးစပါယ်
ယာဖြစ်ပြီ။အဲဒါီစပါယ်ယာဖြစ်တဲ့တစ်ရက်တစ်လေမှာပဲကိုနောက်တိုးစိတ်အကြီးအကျယ်ပျက်ရတာတွေကြုံရ
တယ်။
"ဘယ်တတ်နိူင်မလဲ ..လူပေါင်းများစွာ..စီးနေတဲ့ကားကိုစပါယ်ယာသွားလုပ်မိတဲ့ ကိုယ့်အ
ဖြစ်ကိုပဲမကျေမနပ်ဖြစ်ရုံရှိတာပဲ".အဲဒီလိုတွေးမိတာနဲ့တပြိုင်နက် လူ့အခွင့်အရေးဆိုတာကြီးကကပ်ပါးကောင်
တစ်ကောင်လိုဦးနှောက်မှာတွယ်ကပ်လာတယ်။အတွေးတွေကိုစိုးမိုးလာတယ်။ဆေးပေါ့လိပ်တွေတစ်လိပ်ပြီးတစ်
လိပ်သောက်ဖြစ်အောင်တိုက်တွန်းလာတယ်။အဖြေမှန်ကတော့မရသေး။ လိုက်လေ ေ၀းလေ..။
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ဖြစ်ချင်တော့စပါယ်ယာတစ်ယောက်ခွင့်ရက်ယူတဲ့အကြောင်းသူငယ်ချငး်ကလာပြောတယ်။
လိုင်းကားအမှတ်တံဆိပ်ပါတဲ့အင်္ကျ ီလေး၀တ်ပြီးလို်က်သွားရုံပဲ။ သူလိုက်တဲ့ကားက ဒိုင်နာ ။အတွင်းပိုငး်မှာ
ဘယ်ခရီးကိုဘယ်လောက်ကျသင့်တယ်ဆိုတာရေးထားတဲ့သံပြားတပ်ထားတယ်။လိုင်းကားရှားပါးသေးတဲ့နယ်
မြို့လေးဆိုတော့ခရီးသည်တွေကအလုအယက်။ စိတ်ပျက်ဖို့ကောင်းတာကဈေးသည်တွေ။ငပိတောင်း မျှစ်
တောင်းတွေနဲ့သူတို့တက်လာရင်သွားပြီ ။ကားတစ်စိီးလုံးလေသန့်ငတ်ပြီ။
ဈေးသည်တွေကိုတော့တန််််ဆာခယူရတယ်။မယူလို့မရ။သူတို့တောင်းတွေခြင်းတွေကလူ
နှစ်ယောက်စာလောက်နေရာယူတယ်။အဲဒိီအခါဆိုကက်ကက်လန်ရန်တွေ့ခံရပြီသာမှတ်။
"အရင်စပါယ်ယာတုန်းကဘယ်လောက်ပါ..အခုမွကားခက တက်ရသလား.".ဘာ ညာနဲ့ပြော
သံတွေကိုဥပေက္ခာပြုထားရတယ်။မဟုတ်ရင်ခေါင်းတက်နင်းမယ့်ဟာတွေ။မလွယ်ဘူး ။တစ်ခါတစ်လေကျ
တော့လည်း ဒီခရီးက သွားနေကျ အခုမှဘာဖြစ်ရပြန်တာလဲ ပြောပြီး ကားခအပြည့်မပေးပဲပေကပ်လိုက်လာ
သူတွေလည်း ဒုနဲ့ဒေး ။ဒါတွေမကြုံချင်မကြားချင်လို့သူငယ်ချင်းကိုပြောကြည့်တယ် ။
" မင်းက တစ်ခါတစ်ရံပဲလိုက်ရတာ..ဒီလောက်ဖြစ်လို့ကွာ...နေ့တိုင်းလိုက်နေရတဲ့ကောင်
တွေဘယ်လိုလုပ်မလဲ...တွေ့နေကျမြင်နေကျတွေပဲ...မျက်နှာပြောင်တိုက်လိုက်ရတာပဲ...စိတ်ထဲထားမနေ
နဲ့ကွ..အဲ ဒါပေမယ့် အခုတစ်ခေါက်အပြည်မပေးဘူးဆိုမှတ်ထားလိုက်..နောက်တစ်ခါလိုက်လို့သူ့အတွက်
အမ်းရမယ်ဆိုမအမ်းတော့ဘူး...ညစ်တာတော့ မဟုတ္ဘူး..ဒိလိုပဲလုပ်ရတာပဲ...သူတို့လည်းသူတို့အလုပ်
သူတို့လုပ်တယ်..တို့လည်းတို့အလုပ်တို့လုပ်ရုံပဲ...စပါယ်ယာဆိုမှတော့ကားခတောင်းရမယ့်တာ၀န်ရှိတယ်
မတောင်းပဲအလကားလိုက်ခိုင်းလို့ဘယ်ဖြစ်မလဲ...ဒါစီးပွားရေးလုပ်နေတာ...တစ်ယောက်ဆိုတစ်ယောက်
သိသာတယ်ဟ...လူကြီး ၃၀၀ ဆို ကေလး ၁၀၀ ပဲ ။တောင်းသာတောငး်...အားမနာနဲ့..ကေလးလညး္လူ
ပဲကြ..ဟုတ္လား..သူလဲလူကြီးတွေလိုစားတယ်သောက်တယ်...ရင်ခွင်ပိုက်ကလေးဆိုထားလိုက်ပေါ့...
ငါးနှစ် ငါးနှစ်အထက်ဆိုတောင်းသာတောငး်...ဒါမှသူတို့လည်းလူရာ၀င်တယ်ဆိုတာသိမှာ...လူ့အခွင့်အ
ရေးမှာသူတို့ရသင့်သလိုလူတွေပေးရမယ့်အဖိုးအခကိုလညး်ပေးရမှာပဲ..ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့လူ့အသိုင်း
အ၀ိုင်းမှာလူလိုလာနေလို့..လူမို့လို့...မှတ်ထားဟေ့ကောင်...သယ်ရင်း...မင်းကကလေးဆိုအချစ်ပိုလွန်း
လို့ပြောနေတာ...".။
သူငယ်ချင်းပြောတော့လည်းဟုတ်သလိုလို။"ဟုတ်တယ်။ကလေးလည်းလူပဲ။ငါးနှစ် ငါးနှစ်အ
ထက်ဆိုတောင်းရမယ်"လို့ သူမှတ်ထားလိုက်တယ်..။
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ဖြစ်ချင်တော့တစ်နေ့ကားကစောထွက်တယ်။တခြားလိုင်းကကားတွေနဲ့အပြီုင်ခရီး
သည်လုရတာမလွယ်ဘူး။တစ်ခါတစ်လေကြိတ်ရန်ပွဲတွေနွှဲရတတ်သေးတယ်။ကားသမားနဲ့စပါယ်ယာအလုပ်
ကလွယ်ကိုမလွယ်တာ။
ခရီးရဲ့သုံးချုးိတစ်ချုးိလောက်ပဲရှိသေးတယ်။ကလေးတစ်ယောက်နဲ့သူ့အမေဖြစ်ဟန်
တူသူအမျိုးသမီးတစ်ယောက်တက်လာတယ်။သတ်မှတ်ထားတဲ့ကားခက ၃၀၀ ။ ၃၀၀ပဲပေးတယ်။ကလေး
အတွက်မပါ။ကလေးက ခုနစ်နှစ်လောက်ရှိနေပြီ။ "၄၀၀ ဗ်"လို့ပြောတော့မျက်စောင်းတစ်ချက်ဒက်ကနဲ
ရောက်လာတယ်။သူတွန့်သွားတယ်။ဒါပေမယ့်အားတင်းပြီးတောင်းလိုက်တယ်။
"အစ်မကြီး ၁၀၀ လိုသေးတယ်ခင်ဗျ"
" ဘာ " တစ်ခွန်းနဲ့တင်သူနောက်ပြန်လဲကျချင်စိတ်ပေါက်သွားမိရဲ့။ခက်နေပါပြီ။ဘယ်လို
လုပ်ရမလဲ။အတွေးထဲသူငယ်ချင်းရဲ့စကားသံကိုပြန်ကြားမိမှဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ပြောပစ်လိုက်တယ်။
" ကလေးအတွက်၁၀၀ လိုသေးတယ်ဗျ"
" ဟင်..နင်တို့ကဘယ်လိုလဲ..တော်တော်ငွေလိုနေကြတယ်ပေါ့..ဟုတ္လား..ဒီမွာကေလး
ပဲရှိသေးတယ်ဟဲ့...မပေးနိုင်ဘူး..မပေးဘူးဆိုမပေးဘူးပဲ..ကြောင်နာထမင်းတောင်းသလိုလာတောင်းမနေနဲ့"
သွားပြီ..။လူကောင်းစင်စစ်ကသူတောင်းစားလောက်ဖြစ်သွားပြီ။ကားပေါ်ပါလာတဲ့တစ်ခြားခရီးသည်တွေက
ပြုံးစိစိ။သက်ပြင်းကိုတရစပ်မှုတ်ထုတ်ရင်းပါးစပ်ပိတ်လိုက်ခဲ့ရတယ်။တော်သေးတယ်။ကားဆရာကခရီးသည်
တွေဆင်းရမယ့်နေရာကိုအော်ပြောသွးလို့....။
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
နောက်သုံးလလောက်အကြာမှာဟိုနားစုစု ဒိီနားစုစုနဲ့ပြောနေသံကြားလို့သူနားစွင့်မိတယ် ။
သူတို့မြို့နဲ့လေးမိုင်လောက်အကွာမှာမီးဘေးသင့်တဲ့အကြောငး်သိရတယ်။လေးမိုင်လောက်အကွာဆိုတော့သူ
ငယ်ချငး်ကားနဲ့လိုက်ပြီးသတင်းသွားမေးဖို့ဆုးံဖြတ်လိုက်တယ်။စပါယ်ယာအနေနဲ့တော့မဟုတ်။ခရီးသည်အနေ
နဲ့လိုက်ဖြစ်တယ်။မီးဘေးသင့်တဲ့နေရာရောက်လို့သတင်းစုံစမ်းလိုက်တော့ဆီပိုက်ယိုနေတဲ့ဆို်င််ကယ်အောက်မှာ
ဆေးလိပ်တိုပစ်လိုက်မိတာက စလောင်တာဆိုပဲ။တော်တော်လေးပါသွားတာတွေ့ရတယ်။မီးလောင်ပြင်ကမဲညစ်
သွေ့ခြောက်လို့။မျှော်လင့်ချက်မဲ့နေရှာတဲ့လူတွေကိုအားပေးစကားပြောရုံမှတစ်ပါး သူလည်းဘာမှမတတ်နို်င်။
လျှောက်ကြည်ရင်းတစ်နေရာမှာလူတွေကြိတ်ကြိတ်တိုးနေတာတွေ့ရတယ်။ကုန်ကားကြီးတွေရပ်ထားတာလဲ
မြင်မိရရဲ့။အနီးအနားသွားကြည့်မှလူမှုကူညီရေးအဖွဲ့အစည်းတစ်ခုကကူညီရေးလုပ်နေတာတွေ့ရတယ်။
သာဓု အကြိမ်ကြိမ်ခေါ်ရင်းမျက်စိကစားလိုက်တော့သူ စပါယ်ယာလုပ်ခဲ့တုန်းကကက်ကက်လန်ရန်တွေ့ခဲ့တဲ့
အမျိုးသမီးကိုသွားတွေ့တယ်။သူ့ကိုမြင်တော ့တစ်ဖက်ကိုမျက်နှာလှည့်သွားတယ်။သူ့ရှေ့မှာခုနစ်နှစ်သားလူ
ငယ်လေးကရပ်လို့။ကူညီရေးကလာပေးတဲ့ပန်းကန်ခွက်ယောက် အစားအသောက်တွေကိုတန်းစီစံနစ်နဲ့ယူနေ
တာမှန်းသိလိုက်ရတယ်။
ကေလး လူကြီးအတန်းခွဲထားတာလည်းတွေ့ရတယ်။ငါးနှစ်နဲ့ငါးနှစ်အောက်ကတစ်တန်း။
ငါးနှစ်အထက်ကနေခြောက်ဆယ်ထိ တစ်တန်း။ခြောက်ဆယ်ကျော်အရွယ်တွေကတစ်တန်း။သူ့အတန်းနဲ့သူရ
သင့်တဲ့အကူအညီအခွင့်အရေးတွေယူလို့။ ကိုနောက်တိုးစဉ်းစားခန်းဖွင့်မိရပြန်တယ်။
ကားခတောင်းတုန်းကတော့ကလေးဆိုပြီးမပေးပဲနေတယ်။အခုတော့....သူ့အခွင့်အရေး
ကိုရအောင်ယူနေလိုက်တာ။ရသင့်တဲ့အခွင့်အရေးကိုတော့ရအောင်ယူပြီးပေးသင့်တဲ့အဖိုးအခကိုမပေးတာကို
တော့ဘယ်လိုသတ်မှတ်မလဲ။လူ့အခွင့်အရေးချိုးဖောက်ရာမရောက်ဘူးလား။
လိုချင်ရင်တော့ပေးရမှာပဲ။တစ်စုံတစ်ခုကိုလိုချင်ရင်တစ်စုံတစ်ခုတော့ပေးရမယ်လေ..။
ဘာမှမပေးရင်ဘာမှမရနိုင်ဘူး..။
ဒီလိုအောက်ခြေသိမ်းတွေကအစလူ့အခွင့်အရေးချိုးဖောက်နေရင်........။ဒါကိုရောလူ့
အခွင့်အရေးချိုးဖောက်တာလို့သတ်မှတ်လို့ ရ/မရ ။ကိုနောက်တိုးအတွေးတွေပျံ့လွင့်နေမိတယ်။
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
အိမ်ပြန်ရောက်ချိန်ကစပြီးလူ့အခွင့်အရေးအကြောင်းကိုနောက်တိုးစဉ်းစားခန်းဖွင့်နေခဲ့
မိတယ်။သူ့ဘ၀မှာဒီတစ်ခါလောက်ဘယ်တုနး်ကမှစဉ်းစားခန်းမဖွင့်ဖူးဘူး။ဒီနေ့မှကြုံလာတဲ့အဖြစ်ကလေးကို
ပြန်တွေးရင်းစဥး်စားနေမိရဲ့။အဖြေကိုတော့သူမတွေ့သေး။ဆေးပေါ့လိပ်မီးခိုးငွေ့တွေကြောင့်အိမ်ထဲမှာအောင်း
နေတဲ့ခြင်တွေ၀ရုန်းသုန်းကားဖြစ်နေတာတော့အမှန်။ တလူလူလွင့်နေတဲ့မီးခိုးငွေ့တွေနဲ့အတူသူ့စိတ်အစဉ်လဲ
တလူလူလွင့်နေဆဲပါပဲ...။
ရတုသစ်
( 30/11/2012 )
