နှင်းဆွတ်ဆွတ်ကြဲချ
အေးခဲဆွတ်ကျင်နွမ်းမောလျ
အမေ့အိမ်လွမ်းတ ။
ရေးလိုက်ပြင်လိုက်နှင့်ဤစာကြောင်းလေးသုံးကြောင်းကိုပင်ထပ်တလဲလဲရေရွတ်ကြည့်နေမိသည်။
တကယ်ဆိုလျှင်ဟိုက္ကူကဗျာနှင့်သိပ်အကျွမ်းမ၀င်လှ။ရေးချင်စိတ်ဖြစ်ပေါ်လာသောကြောင့်ရေးလိုက်မိခြင်းသာ။
ဟိုက္ကူကဗျာလေးများသည်တိုရှင်းလှပသည်။ထိမိသည်။ပြလိုရင်းကိုတိုက်ရိုက်ခံစားမိစေသည်ဟုထင်သည်။
လူ့စိတ်ဆိုသည်မှာလည်းခက်တော့ခက်သည်ဟုဆိုရမည်။အရိပ်အကဲဖမ်းဖို့သိပ်မလွယ်လှ။သူတစ်ပါးစိတ်ကို
ထား၍မိမိစိတ်ကိုပင်ပြန််ဖမ်းမိရန်မလွယ်ကူပေ။ယခုတစ်မျိုး၊တော်ကြာတစ်မျိုးဖြင့်အမျိုးမျိုးပြောင်းလဲနေ
တတ်သည်။အဘိဓမ္မာတရား၏နယ်ပယ်မှာဆိုလျှင်မျက်စိတစ်မှိတ်လျှပ်တပြက်အတွင်းမှာပင်စိတ်၏ဖြစ်ပျက်မှု
အကြိမ်ပေါင်းကများပြားလွန်းသည်ဟုဆိုကြသည်။ထိုသို့ဖြစ်ပျက်မှုကိုမြင်နီုင်လောက်သည်ထိအသိက
မရင့်ကျက်သေး။တည်ငြိမ်မှုမရှိသေး။သစ်ရွက်လှုပ်သည်နှင့်စိတ်ကလိုက်လှုပ်ချင်မိသည်။ရေလွှာယိမ်းသည်
နှင့်စိတ်ကလိုက်ယိမ်းချင်မိသည်။အတိမ်းအစောင်းများလွန်းသောလောက၀ယ်ရုပ်သေးရုပ်တစ်ရုပ်လို
ကံကြမ္မာကြီုးဆွဲရာတိမ်းစောင်းနေကြရသည်။ဗလောင်းဗလဲနိုင်လွန်းသောဘ၀အတွေ့အကြုံများနှင့်
ရင့်ကျက်ဖို့တာစူနေသောစိတ်ကိုအရိပ်အကဲဖမ်းမိနီုင်အောင်ကြိုးစားရဦးမည်ထင်သည်။လက်ရှိအချိန်ထိ
စိတ်၏ဆိတ်ငြိမ်မှုကိုအပြည့်အ၀မခံစားရဖူးသေးပါ။လူ့သဘာ၀အရပင်မတည်ငြိမ်လေသလား။လောကဓံ၏
အပုတ်အခတ်ကြောင့်ရွေ့နေလေသလား။မခွဲခြားတတ်တော့။သံပတ်မကုန်မချင်းလည်ပတ်နေရဦးမည့်
သံပတ်ပေးနာရီတစ်လုံးကဲ့သို့မရပ်မနားလှည့်ပတ်နေရဦးမည်မှာအမှန်ပင်.။
*******************************************************************
(သန္တိသုခ)
နှင်းေ၀ေ၀မနက်
ဆွတ်ပျံ့ဖွယ်ဥသြသံသာ
နွေကိုလုခဲ့ရှာ။
ဆရာမောင်ချောနွယ်၏ကဗျာလေးတစ်ပုဒ်ဖြစ်သည်။အလုပ်ရှုပ်သည့်ကြားမှမကြာခဏ ဖတ်နေမိသောကဗျာစာအုပ််ထဲမှာသည်ကဗျာလေးကိုတွေ့ရသည်။ဖတ်မိစကတည်းကဆွတ်ပျံ့မှုေ၀ဒနာ
ကရင်ဘတ်ကိုလာထိသည်။ဆောင်းရာသီ၏နှင်းဖွေးဖွေးေ၀နေသောမနက်ခင်းတစ်ခုမှာဤကဗျာလေး
အကြောင်းတွေးနေမိသည်။နှင်းစက်တို့တွဲလွဲခိုနေသောသစ်ရွက်လေးများကိုကြည့်ရင်းငေးနေမိသည်။
နှင်းရိုက်သည့်ဒဏ်ကြောင့်မှိုင်းကုပ်ကုပ်ဖြစ်နေရှာသောသစ်ရွက်ကလေးများ၏မျက်ရည်စက်လေးများ
အဖြစ်မြင်နေမိသည်။ကြည့်လေရာရာနှင်းမြူဆိုင်းနေသောတောင်တန်းကြီးများကိုသာမြင်နေရသည်မို့
အိမ်လွမ်းစိတ်တို့ကအတောင်ပေါက်လာသည်။ငယ်ငယ်ကလေးဘ၀က၀င်ပုန်းနေခဲ့ဖူးသောကောက်
ရိုးပုံကြီးကိုသတိရမိသည်။ဆောင်းတွင်းရာသီဆိုလျှင်ကောက်ရိုးပုံကြား၀င်၍အိပ်စက်ခဲ့ဖူးသောနွေးထွေး
မှုကိုပြန်တမ်းတမိသည်။ကောက်ရိုးပုံ၏အနွေးဓာတ်မှာတစ်ပတ်နွမ်းပုဆိုးလေးခြုံကွေးရင်းအိပ်ပျော်နေ
တတ်သောအခါများ၀ယ်အမြဲတမ်းဆူပူတတ်သောမေမေ့ကရုဏာဒေါသသံလေးကိုပြန်ကြားယောင်လာ
မိသည်။နှင်းစက်တစ်ချို့နှင့်အတူမျက်ရည်ပွင့်လေးတွေခြွေချမိရသည်အထိ။
သို့သော်.အပူ အေအး ၀ိရောဓိ ။
*******************************************************************
ရောက်နေမိသောဒေသ၏အေးချမ်းမှုကအညာဒေသ၏ဆောင်းရာသီနှင့်မတူ။တောင်
ပေါ်ဒေသ၏သဘာ၀အတိုင်းအရာရာအေးခဲချမ်းခိုက်နေသည်။ဆွယ်တာထူထူ၀တ်ထားသောရင်ဘတ်ထဲ
ထိအအေးဓာတ်ကလာရိုက်သည်။ကောက်ညင်းဆန်လေးများနှင့်ရောလှော်ထားသောလဖက်
ခြောက်ခပ်ထားသည့်ရေနွေးကြမ်းကိုသာတစ်ခွက်ချင်းသောက်၍အနွေးဓာတ်ယူနေရသည်။မီးလင်းဖို
ဘေးမှာထိုင်၍မီးလှုံရင်းရှမ်းခေါပုတ်ကင်နှင့်ပဲပုတ်ထောင်းကိုမနက်စာအဖြစ်စားသုံးရခြင်းကို ခံတွင်း
တွေ့လာသည်။မန္တလေး၏မနက်ခင်းများလိုမနက်စာမစုံလင်သော်လည်းတောင်ပေါ်ဒေသ၏မရိုးနိုင်
သောမနက်စာကနှစ်ခြိုက်စွဲလန်းစရာဖြစ်လာသည်။တစ်ခါတစ်ရံတို့ဟူးနွေးနှင့်ရှမ်းခေါက်ဆွဲလေးကို
စားရသည်မှာလည်းမမေ့နိုင်စရာပင်။တို့ဟူးနွေးဝါဝါလေးများကိုကြည့်ရင်းမေမေ၏ဆောင်းတွင်းမနက်စာ
ဆီစိတ်ကပြန်လွှင့်မိပြန်သည်။မေမေကဆောင်းတွင်းမနက်ခင်းများမှာထမင်းကြမ်းကိုနနွင်းမှုန့်ပါးပါး
လေးဖြူး၍ကြော်ကျေွးတတ်သည်။ကြက်သွန်ဖြူတစ်တက် နှစ်တက်ကိုလည်းထုထောင်း၍ထည့်လိုက်
သေးသည်။ကြက်သွန်ဖြူဆီကျက်နံ့လေးသင်းလျှက်အငွေ့တစ်ထောငး်ထောင်းထနေသောထမင်း
ကြော်ပူပူလေးကိုနင့်နေအောင်လွမ်းမိပြန်သည်။
အချစ် အလွမ်းမကင်းသေးသောလောကသားတစ်ယောက်မို့လွမ်းတတ်တာမ
ဆန်းဟုဆိုချင်ဆို။တောင်ပေါ်ဒေသမှအညာဆီပြန်လွှင့်နေရသောအလွမ်းကပိုသည်ဟုထင်မိရသည်။
ဤအချိန်မျိုးမှာမေမေကထမင်းကြမ်းကိုကြော်မြဲကြော်နေပေလိမ့်မည်။အေ၀းရောက်သားတစ်ယောက်
အတွက်လစ်ဟာနေသောထမင်း၀ိုင်းလေးကိုကြည့်ရင်းမျက်ရည်စို့နေလေမည်လား ။မိဘနှင့်သားသမီး
ကြားကဆက်နွယ်မှုကြီုးတစ်ချောင်း၏တင်းအားကနှလုံးသားကိုတစ်ရစ်ချင်းလာချည်သည်။စိတ်ကူး
အိပ်မက်မှာမေမေနှင့်အတူထမင်းကြော်ပူပူလေးစားနေမိသည်။လက်ရှိဖြစ်တည်နေမှုမှာတို့ဟူးနွေးနှင့်
ရှမ်းခေါက်ဆွဲပန်းကန်ကိုငေးရင်းတွေးနေမိသည်။ငိုင်နေမိသည်။ဖြိုင်ဖြိုင်ကျသည်ဟုမဆိုသာသော်
လည်းတစိ်မ့်စိမ့်ေ၀့လာသောမျက်ရည်များကြောင့်မျက်၀န်းကစွတ်စိုလာသည်။အချစ်အလွမ်းထက်ဘ၀
ကိုဦးစားပေးနေရသောအဖြစ်မှာရင်ဘတ်ကတဆစ်ဆစ်နာလာသည်။
အလွမ်းမှာသာအသံပါသည်ဆိုလျှင်အိမ်ေ၀းလူတစ်ယောက်၏အလွမ်း
ကမေမေ့ရင်ဘတ်ထဲထိပဲ့တင်ထပ်ကောင်းထပ်နေပေလိမ့်မည်။မေမေ့နားစည်ထဲမှာတဖွဲဖွဲလွင့်၀ဲနေ
လိမ့်မည်။အခုတော့အလွမ်းမှာအသံပျောက်နေသည်။သို့သော်အလွမ်းကငွေ့ရည်စုဖွဲ့ကာနှင်းစက်
တို့နှင့်အတူလွင့်၀ဲချင်နေသောမျက်ရည်များဖြစ်လာသည်။အလွမ်းအမျိုးမျိုးထဲမှာအမေ့အိမ်ကိုပြန်
လွမ်းရသောအလွမ်းလောက်နူးညံ့သောအလွမ်းမရှိဟုဆိုချင်မိသည်။ထိုနူးည့့ံသောအလွမ်းဖြင့်အမေ့အိမ်
ဆီအလွမ်းတွေတေဝါေဝါစီးဆင်းနေကြပြီထင်သည်။နှင်းသည်းသည်းကြားမှတောင်တန်းကြီးများက
လည်းအလွမ်းကိုအားဖြည့်ပေးနေကြသည့်အလား ။တောင်တန်းကြီးများလည်း ငိုနေမည်ထင်ပါသည်။
*******************************************************************
ဖွဲ့စည်းထားသောအဖွဲ့လေး၏စေညွှန်မှုဖြင့်တောင်ပေါ်ဒေသသို့ရောက်ရှိနေရ
ခြင်းပင်။တောင်ပေါ်ဒေသဆိုသည်မှာလည်းရှမ်းပြည်နယ်မြောက်ပိုင်းနောင်ချိုမြီု့အ၀င်လေးတွင်ဖြစ်
သည်။နောင်ချိုမြို့မ၀င်မီတဲ(တည်း)နန်းတော်မှတစ်ဆင့်ခရီးဆက်ရသည်။ရှမ်း ဓနုတိုင်းရင်းသားတို့၏
အစုအဖွဲ့လိုက်တည်နေသောရွာကလေးများကဟိုတစ်စုသည်တစ်စု။ ထိုရွာစုလေးများထဲမှခဲမွန်ရွာ၊
လုံရုံးရွာ၊စက်ရုံရွာလေးများဆီသို့ရောက်ခဲ့သည်။အခြားနာမည်မမှတ်မိတော့သောရွာလေးများလည်းအများအပြား။ ထိုရွာအုပ်စုလေးများကကိုးကွယ်ကြသောကျောက်ခေါင်းဘုန်းတော်ကြီးကျောင်းမှာ
တည်းခိုရသည်။ကျောင်းပတ်၀န်းကျင်မြင်လေသမျှကတောင်တန်းတွေပဲရှိသည်မို့ကျောင်း၏တည်ရာ
နေရာလေးကမိုးဗြဲဒယ်အိုးအလယ်မှာရောက်နေသလိုထင်မိသည်။သဘာ၀သစ်ပင် ပန်းပင်များနှင့်စမ်း
ချောင်းကလေးတွေစီးဆင်းနေသည်ကိုကြည့်လျက်ကြည်နူးမိရသည်။အလုပ်နားချိန်များ၀ယ်ထိုစမ်း
ချောင်းလေးဘေးမှာသွား၍ ငေးချင်ရာငေး ၊တွေးချင်ရာတွေးနေရသည်ကိုကဆွတ်ပျံ့ဖွယ်ကောင်းနေ
သည်။ထိုဒေသမှကလေးငယ်များကိုပညာဒါနသင်တန်းလေးများပို့ချပေးနေရသည်ကိုလည်းအလုပ်
သဘောထက်သမိုင်းပေးတာ၀န်ကိုထမ်းဆောင်နေရသည်ဟုစိတ်ထဲတေးမှတ်ထားလို်က်သည်။
သဘောမနောကောင်းလွန်းသောသူတို့လေးတွေ၏အနာဂတ်အတွက်တံတားတစ်စင်းအဖြစ်ချနင်းဖို့
လမ်းခင်းပေးချင်နေမိသည်။သို့သော်..သတ်မှတ်ကာလ ဆိုသည့်အကန့်အသတ်ကစိတ်ကူးနှင့်လက်
တွေ့ကိုစေ့စပ်ခွင့်မပေးခဲ့။ ကံကြမ္မာဇာတ်ညွှန်း၏ပြဌာန်းချက်အတိုင်းသရုပ်ဆောင်ကပြရုံသာ။
အချိန်တန််ပြီဆိုလျှင်..။
*****************************************************************
အားလပ်သောရက်များ၀ယ်ဆိုင်ကယ်တစ်စီးဖြင့်နောင်ချိုမြို့အနှံ့လျှောက်လည်ဖြစ်
သည်။နာမည်ကျော်ဂုတ်တွင်း(ဂုတ်ထိပ်)တံတားကြီးဆိီသွားငေးဖြစ်သည်။နှင်းမြူဆိုင်းဆိုင်းကြားမှ
ဖွေးဖွေးဖြူနေသောဂုတ်ထိပ်တံတားရှုခင်းကရင်ကိုဖမ်းစားလွန်းလှသည်။တံတားအောက်ခြေမှမှုန်ပျပျလေး
သာမြင်နေရသောချောင်းလေးထဲထိစိတ်ကလွှင့်လိုက်မိသည်။အလွမ်းဓာတ်ခံများသူမို့လားမသိ။
တံတားနှင့်ချောင်းကလေး၏ကွာေ၀းမှုကိုလည်းလွမ်းလွမ်းဆွတ်ဆွတ်ခံစားနေမိပြန်သည်။မနီးစပ်နိုင်
သောကွာေ၀းခြင်းများကိုမုန်းတိီးစိတ်၀င်နေခဲ့ရသည်။
သံသရာကရှည်လျားလွန်းသည်။ဇာတ်မျောကြီးတစ်ခုလိုပင်။ထိုသံသရာကိုပင်ခင်တွယ်
နေမိကြသည်လားတော့မဆိုနိုင်။အလွတ်ရုန်းဖို့စိတ်ကအားနည်းနေသည်။ခွဲထွက််ဖို့စိတ်ကချည့်နဲ့နေ
သည်။တွန်းလှန်ဖို့စိတ်ကသေးသိမ်နေသည်။ဖြတ်ချဖို့စိတ်ကတွန့်ဆုတ်နေသည်။ ဘ၀တစ္ခု၏
အလျားသည်တိုလွန်းလှသည်။ထိုဘ၀အလျားတိုတိုလေးမှာပင်ပျော်၀င်မှုတို့ကမကုန်ခမ်းနိုင်။စီးမျောမှုတို့
ကမတင်းတိမ်နိုင်။ချစ်စရာ ၊လွမ်းစရာ၊ပျော်စရာ၊စိတ်ပျက်စရာစသောပဋိပက္ခတရားတွေနှင့်လုံးချာ
ရိုက်နေသည်။၀ဲလည်ခတ်နေသည်။ကြည်နူးမှုအရှိန်မသေခင်ကြေကွဲမှုကပူး၀င်တတ်ပြန်သေးသည်။
တကယ်ဆိုလျှင်ထိုပဋိပက္ခတရားများသည်ဟိုမှာဖက်နှင့် သည်မှာဖက်အလွန်နီးကပ်လွန်းသည်ဟုထင်မိ
သည်။အလွှာပါးပါးလေးတစ်ခုသာခြားကွယ်နေသည်ဟုထင်မိသည်။
နေသားကျသင့်ပြီဖြစ်သောစိတ်ခံစားမှုကအလွမ်းနှင့်တည့်တည့်တိုးလာသောအ
ခါငလျင်ကြောမိသလိုဖြစ်လာသည်။ယိမ်းထိုးတုန်ခါလာသည်။အေ၀းရောက်သားတစ်ယောက်၏
အလွမ်းကရင်ဘတ်ထဲကပ်ပါးပိုးမွှားများလိုကပ်ငြိလာသည်။ဖြေမဆည်နိုင်မှုများဖြင့်ရင်ဘတ်ကလေး
လံလာသည်။ကြည့်လေရာရာတောင်တန်းတွေ၀ိုင်း၍နှင်းမြူဆိုင်းနေသောဒေသမှာရောက်နေရသည့်အ
တွက်မှန်းဆမမြင်နိုင်သောအမေ့အိမ်၏နွေးထွေးမှုကိုငတ်မွတ်တောင့်တနေမိသည်။မပြည့်စုံခြင်းများ
သာအပြည့်ရှိနေသေးသောဘ၀မို့အမေ့အိမ်ဆီလှည့်မည့်ခြေလှမ်းတွေကနှေးကွေးလေးလံနေသေး
သည်။အရာရာခွင့်လွှတ်အပြုံးနှင့်ကြိုလင့်နေမည်ဖြစ်သော်လည်းလက်ဗလာနှင့်ပြန်သွားရလောက်
အောင်ထိအမေ့အိမ်၏တံခါးကိုမခေါက်ချင်သောစိတ်ကအိမ်ေ၀းလူ၏အဖြစ်ကိုကြာရှည်စေသည်။
ရွှေအိုးထမ်းလာသည်ကိုသာမြင်ချင်မည်ဖြစ်သောအမေ့ထံငွေအိုးလေးတော့ထမ်းသွားချင်သေးသည်။
သို့သော်ငွေတွင်းတွေကနက်ရှိုင်းလွန်းသည်။လက်တစ်ဆုံးနှိုက်သော်လည်းမမီချင်။မမိချင်။ပီပြင်
သောဘ၀ပန်းချီကားတစ်ချပ်ကိုရေးဆွဲလိုက်/ပြန်ဖျက်လိုက်နှင့်ပင်သံပတ်ပေးထားသောဘ၀ကိုမောင်း
နှင်နေရပေဦးမည်။
****************************************************************
ဆရာမောင်ချောနွယ်၏ဆောင်းနှင်းေ၀ေ၀မနက်ခင်းတစ်ခုကဥသြငှက်ငယ်၏ကျူးရင့်သံ
နှင့်ပူနွေးရှိန်းမြနေသောနွေကိုလုယူသွားခဲ့သည်။အိိမ်ေ၀းလူတစ်ယောက်၏ရင်ဘတ်ထဲမှာတော့အေးမြမှု
နှင်းကိုအ၀ှက်ခံလိုက်ရသည်။အေးမြခြင်းကိုအလုယူခံလိုက်ရသည်။ပူဆွေးမှုဖြင့်လိမ်းကျံခြယ်သထားသော
အလွမ်းကမျက်ရည်မိုးတွေခိုးခိုးရွာစေသည်။ဆောင်းကချမ်းမြဲချမ်းနေသည်။ အလွမ်းကလည်း
လွမ်းမြဲလွမ်းနေသည်။နှင်း၀ှက်သွားသောဆောင်းမှာအလွမ်းသိပ်သည်းဆလွန်ကဲပြီးငွေ့ရည်ဖွဲ့ကာမိုး
ရွာသည်။အလွမ်းမိုး ။အိမ်ကိုလွမ်းမိသောစိတ်ကိုအခြေခံ၍ရွာသောမိုးဖြစ်သည်။
အလွမ်းမျက်ရည်များ၏ ဟိုမှာဖက်၀ယ်နှင်းစစ်စစ်ဆောင်းကိုဖက်ရမ်းနမ်းရှုတ်ချင်နေမိ
တော့သည်။လက်ရှိအချိန်မှာဆောင်းတွင်းမိုးရွာနေမိပါသေးသည်။
ရတုသစ်
